Hissiz (Gerçek Ailem)

12. Bölüm

Tekrar ben geldim.

Eee nasılsınız?(Ben çok kötüyüm valla).

İyi okumalar.

■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□

Tam tahmin etdiğim daha doğrusu zaten hergün yaşanan olay, yani kabuslarımla üç saat sonra uyanmıştım.

Üstümü değiştirdim ve evden çıktım. Motoruma binip karargaha doğru gitmeye başladım.

_______

Karargaha geldiğimde direkt odama gidip görev ünüformamı giydim ve cephanelik odasına doğru gitmeye başladım.

Öncelikle postallarıma çakı yerleştirdim. Sonrasında silahlarımı aldım ve yanıma yedek şarjörler aldım. Tam herşeyi aldım çıkayım derken, kenardaki el bombaları bana göz kırpmaya başlayınca el bombasından'da iki tane alıp sırt çantama koydum.

Cephanelikten çıktım ve helikopter  piste doğru gitmeye başladım. Pistde albay vardı, yani artık bio amcam'da diyebilirim.

Hemen yerime geçtim ve hazır olda beklemeye başladım.

"Dikkatli ol asker" dedi. Sonrasında ise rütbeden çıkıp bana sarıldı. Bende kollarımı ona doladım.

"Planı unutma asker" diye fısıldadı kulağıma, bende o sırada gözlerimi etrafta dolaştırdım.

Biri vardı, cidden biri bizi izliyor ve de dinliyordu.

Benden ayrıldığında gözümü iki defa kırpıp açtım. Bu 'burda' demek oluyordu.

Albay'da bunu anlamış kafasını sallamıştı. Albayın emri ile helikoptere bindim.

Benim binmemle helikopter hızla kalkış yapmıştı.

_____________

"İniş için izin istiyuorum komutanım" diyen pilot'la izini verdim.

Yere yakın bir yerde dururken helikopterden atladım ve yürümeye başladım.

Asil'in anlatımıyla: (ikizi)

Annem telefonu kapatdıkdan sonra salon'da derin bir sessizlik oluştu.

Ilgaz abim, o gün pişman olmuş gibi gözüküyordu ama sonrasında yine eski haline döndü. Bu seferde umursamaz davranmaya başladı.

Acaba görevi uzun sürermi? Yoksa görevi fazla'mı zor?

Ben şu anda izinde olduğum için evdeyim, daha yeni görevden döndüm ama gelir gelmez öğrendiğim şeyler yüzünden ne yapacağımı bilemedim.

Annemin gözündeki hüznü ve gururu görebiliyorum. Sesimi dahi çıkarmadan nasıl biri olduğunu anlamaya çalışıyorum.

Sadece ben değil abilerim ve kardeşlerimde öyle ama Ilgaz , Çınar  ve Enes önyargılı davranıyor.

Yemek saati geldiğinde hepimiz yemek masasına geçtik. Ilgaz,Çınar abim ve Enes rahatça yemeğini yerken, Barış bile yemek istemiyor.

Aras "Ben doydum,size afiyet olsun" diye ayağa kalkıp kimsenin birşey demesini beklemeden yukarı doğru gitmeye başladı.

Bende yemek istemediğim için yemeğimle biraz bakışma yaşadım, sonrasında ise herkes kalkınca bende ayağa kalktım.

Salona geçip yine eski yerlerimize geçip oturduğumuzda, Barış benim kucağıma oturdu. Gözlerini kırpıştırarak bana bakmaya başladı, en sonunda ise "hayam geyecekmi amca?" diye sordu.