Between two worlds

Υποκριτικά Χάδια.

Ξυπνάω με ένα φριχτό πονοκέφαλο καιως ακουμπάω το κεφάλι μου ασυνείδητα, ανοίγω τα μάτια μου και τον βλέπω δίπλα μου. Πριν προσπαθήσω να κάνω κίνηση, ο Γκαμπριέλ μου κλείνει το στόμα και με κοιτάει.

" Αρκετά έκανες για σήμερα, και να θυμάσαι ότι δεν θα σου βγει σε καλό!" Μου ψιθυρίζει απειλητικά, το βλέμμα του σκοτεινό και αυστηρό." Σε προειδοποιώ και δεν αστειεύομαι αυτήν την φορά. Κατανοητό; " Με ρωτάει και τον κοιτάω καθώς οι παλμοί μου αρχίζουν και ανεβαίνουν

Η αναπνοή μου γίνεται πιο γρήγορη, το μηχάνημα που μετράει τους παλμούς μου αρχίζει να κάνει θόρυβο με τους αυξημένους ρυθμούς της καρδιάς μου. Ο Γκαμπριέλ με κοιτάει και καθώς σφίγγει τα χείλη του και βγάζει το χέρι του από το στόμα μου.

"Και τώρα ηρέμησε, πριν τα πράγματα πάρουν άλλοι τροπή και δεν το θες! "
Με την φωνή του να γίνεται πιο σκληρή.

Παίρνω βαθιές ανάσες καθώς προσπαθώ να ελέγξω τους παλμούς μου και το μηχάνημα σταματά ενώ προσπαθώ να κρύψω τον φόβο μου.

Η πόρτα ανοίγει καθώς μπαίνει μέσα ο γιατρός , ένας αίσθημα ελευθερίας πέρασε ενδιάμεσα μου αλλά ήξερα ότι δεν θα κρατήσει για πολύ.

" Πως νιώθεις, Ναταλί; Βλέπω ακόμη δεν έχεις μάθει να ελέγχεις το άσθμα σου!"
Λέει ο γιατρός και με κοιτάει , εγώ απλώς προσπαθώ να βγάλω το χαμόγελο μου.

Ο Γιατρός γυρνάει και κοιτάει τον Γκαμπριέλ.

" Νεαρέ , η κοπέλα σου έχει άσθμα και δεν ξέρω αν στο έχει πει ή όχι, αλλά πρέπει να αποφεύγουμε κατάσταση αγχωτικές και λύπης, το άσθμα σε αυτές τις καταστάσεις δεν βοηθάει καθόλου..Πρέπει να την προσέχεις και να την ηρεμείς. Καμία ένταση, μόνο ξεκούραση και ηρεμία.". Επίσης σχετικά με το κεφάλι όλα καλά , δεν χτύπησε σοβαρά απλώς όχι φωνές."
Του λέει ο Γιατρός και ο Γκαμπριέλ τον κοιτάει εμφανώς ενοχλημένος και νευριασμένος αλλά χωρίς να το δείξει.

" Θα φροντίσω να τηρήσω κάθε οδηγία, γιατρέ" απάντησε αυστηρός και με κοιτάξε.

Ω, θεέ μου, τι θα περάσω τώρα είπα στον εαυτό μου.

Ο Γιατρός φεύγει και ο Γκαμπριέλ με κοιτάει σιωπηλός χωρίς να πει τίποτα , τα μάτια του καρφωμένα πάνω μου..

" Λοιπόν! Βλέπω ο γιατρός σου έδωσε οδηγίες και αρκετές μάλιστα. Και εσύ...κανόνισε να της ακολουθείς κατά γράμμα. Σωστά ; " με ρωτάει με ειρωνεία.

Τον κοιτάω καθώς καταπίνω, προσπαθώντας βγάλω της λέξεις από το στόμα μου...
"Γκαμπριέλ... δεν νομίζεις ότι ευθύνεσαι και εσύ για αυτό; Μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου καλά ως που ήρθες εσύ, δεν θα μου κάνεις μαθήματα!."

Γελάει ειρωνικά και με κοιτάζει ερχοντας κοντά μου.
" Αυτή την στιγμή δεν έχεις επιλογή. Εγώ θα φροντίσω να μην σου λείψει τίποτα. Θέλω να ξέρω κάθε λεπτό της ημέρας σου, κάθε κίνηση. Δεν θα ρισκάρω να μου κάνεις... αχάριστες εκπλήξεις...!" Απαντάει αυστηρά.

" Γκαμπριέλ, νομίζω άκουσες τον γιατρό πρέπει να ηρεμήσω..η μόνη αχάριστη έκπληξη εδώ είσαι εσύ!" του λέω εξακολουθώντας να ελέγξω τους παλμούς μου.

" Δεν το νομίζω, Ναταλί. Πολλές θα ήθελαν να είναι στη θέση σου. Αλλά να θυμάσαι κάτι: τίποτα δεν θα σε βοηθήσει, αν δεν με ακούς. Αν συνεχίσεις να συμπεριφέρεσαι έτσι, να υποστείς και τις συνέπειες"

Πριν προλάβω να πω κάτι μου ρίχνει μια τελευταία ματιά και βγαίνει έξω από το δωμάτιο..
Τι θα κάνω ρε γαμωτο; Από το πουθενά , κατέληξα έτσι!

Η πόρτα μετά από λίγο ανοίξει ξανά και μπαίνει η νοσοκόμα χαμογελώντας μου.

" Γεια σου, Ναταλί , λοιπόν δώσαμε τα αποτελέσματα στον σύντροφο σου, τον Γκαμπριέλ. Πλέον είσαι καλά , αλλά να ακούς τις οδηγίες , επίσης του δώσαμε και φάκελο τι δεν πρέπει να γίνεται σχετικά με την κατάσταση σου."
Είπε η νοσοκόμα καθώς την πλησίασε

" Αισθάνεσαι καλά έτσι;" Με ρωτάει και με κοιτάζει αγχωμένα.

Την κοιτάζω και παίρνω και βαθιά ανάσα πριν μιλήσω και χαμογελάω.
" Ναι, μια χαρά, ευχαριστώ !" Της απαντάω και χαμογελάει

"Ωραία , είσαι έτοιμη να φύγεις , θα βγάλω τα καλώδια και εσύ μετά ετοιμάσου" μου απαντάει και βγάζει τα καλώδια.

Με βοηθάει να σηκωθώ και τότε βλέπω τον Γκαμπριέλ έξω να με περιμένει ανυπόμονος..

" Ωραία είσαι έτοιμη, αν νιώσεις κάποια ενόχληση μην διστάσεις να επικοινωνήσεις" μου λέει γλυκά καθώς με βοηθάει να ντυθώ.

" Ευχαριστώ πολύ!" Απαντάω και βγαίνουμε μαζί έξω από το δωμάτιο , Ο Γκαμπριέλ μας κοιτάζει και μετά κοιτάζει εμένα.

" Όλα καλά; " Ρωτάει την γιατρό και εκείνη χαμογελάει

" Μια χαρά , απλώς λίγη προσοχή" Απαντάει η γιατρός και με ξανά κοιτάει

" Βέβαια, είσαι καλά αγάπη μου ;" Με ρωτάει καθώς μου χαϊδεύει το μάγουλο.

Μια δόση αηδίας με έπιασε , βλέπω στην υποκριτική παίρνει 10 με τόνο κιόλας.
" Ναι.." απαντάω καθώς προσπαθώ να βγάλω το χαμόγελο μου.

" Περαστικά ,Ναταλί!" Λέει η γιατρός καθώς απομακρύνεται.

Τον κοιτάζω εκνευρισμένη, καθώς το χαμόγελο μου κόβεται.
" Μην τολμήσεις να με ξανά αποκαλέσεις έτσι , ούτε να με χαϊδέψεις, να μου λείπουν αυτά από εσένα! " Του λεω και με κοιτάει καθώς σηκώνει το φρύδι του και χαμογελάει αργά.

Τον προσπερνάω αφήνοντας τον πίσω.