Arkadaşlar final bölümünün sonunda da söylediğim gibi Eunjung'un ölmemesini, 1 yıllık bu süreç içinde ne yaptığını özel bölümlerde anlatacağım. Hikayenin başından beri kimseyi öldüremedim. Tek kurbanın en bi sevdiğim şebek Taehyung oldu... Ben bile onu öldürebildiğime inanamıyorum... Neyse daha fazla uzatmadan ilk özel bölüme başlayalım. İyi okumalar
PSCast ^^Hayattaki en büyük korkum sevdiklerimi unutmaktı. Bunun dışında her şeyle yüzleşebilir, tüm zorlukların üstesinden gelebilirdim. Ama hafıza kaybı... Ben şuan en büyük korkumla yüz yüzeyim. Hangimiz kazanacak bilmiyorum.
Beş aydır Amerika'dayım. Johns Hopkins'te tedavim devam ediyor. Hatırlamaya çalışıyorum...
Kore'de bıraktığım herkesi hatırlamak istiyorum. Geleceğimde yer vermek istediğim insanların geçmişimdeki yerlerini hatırlamak istiyorum..
Taehyung'u hatırlamak istiyorum...
Onu hatırlamadığım için üzüldüğünü görmek bana gerçekten acı veriyordu. Ben ona acı veriyordum.Hatırlayamadığım geçmişim yüzünden en yakınımdakilere zarar veriyordum.
Bunu çok düşündüm. Kurşunlar bedenime saplandığı an yolun sonunda olduğumu hissettim. Artık benim yüzümden kimse zarar görmeyecekti. Hayatlarına bensiz devam edeceklerdi. Elbette üzüleceklerdi. Ama üstesinden geleceklerdi.Ölmeliydim. Bu hikâyede ölmesi gereken tek kişi bendim. Olması gereken buydu.
Ama bazı şeyler ters gitti...
Uyandığımda Jongin yanımdaydı. Gözlerindeki boş bakışlarla bana bakıyordu. Bir süre bana baktı ve en sonunda kulağıma doğru eğilerek birkaç cümle fısıldadı.- Ölemedin EJ. Senin hikayen bitmedi. Senin hikayen böyle bitmemeli. Bizi hatırlamadan ölme olur mu? Söz ver bana EJ. En azından Taehyung'u hatırla. Onunla yaşadıklarınızı hatırlamak sana da iyi gelecek. Hatırla ve bize dön..
O sözleri kendi kendime tekrarlayarak merhaba dedim her sabaha. Ve şimdi hatırlıyorum. Herşeyi değil ama hayatıma renk katan ve ardından tüm hayatım olan dörtlüyle nasıl tanıştığımı hatırlıyorum. Jongkook'un doğum gününü, hep birlikte gittiğimiz ilk konseri, konserde Taehyung'un bana hayranlıkla bakan gözlerini...
O gözlerdeki sevgiyi fark edemediğim için çok salakmışım. Oysa o gözleri tekrar görsem sadece saf aşk olduğunu söyleyebilirdim. Artık aşkın nasıl bir şey olduğunu hatırlıyorum. Yapmam gereken tek şey bana aşkı öğreten adamı bulmak. Doğum gününde Jongkook'u öpmüştüm, Taehyung'un gözlerinde bana karşı beslediği sevginin izleri vardı. Jongin bana her şeyi hatırlama şansı vermişti. Emin olduğum tek şey o kişinin Jimin olmadığıydı. Jimin benim için erkek kardeş gibiydi ve eminim ki ben de onun için kız kardeşten öte olmamıştım.
Gerçekleri bulmam için düşünmem gerekiyordu. Bu labirentten çıkmam için gerçeklere ihtiyacım vardı.
En kısa sürede her şeyi hatırlayacağım. Ve her şeyi hatırladığım gün hikayemi sonlandıracağım...
Bölümlerin uzunluğu bu şekilde olacak arkadaşlar. Özel bölümlerde Jimin Jongkook ve Jongin'in Taehyung'un ölümüne kadar geçen sürede neler yaptıklarını da anlatacağım. Bölümler 3 günde bir gelecek. Bu sefer hızlı yazıcam sizin için :)
Beklemede kalın ^^
PSCast ^^
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NOT: UNUTMA...
FanfictionHayatımızın gidişatına etki eden olayların başlangıçlarını hatırlayamayabiliriz. Ama sonları birer ok gibi saplanmıştır aklımıza. Ne unutabiliriz ne de hatırlamamak gibi bir lüksümüz vardır. EunJung da aynı durumu yaşıyordu. Başından geçen olaylar e...