bölüm 1

10 3 0
                                    

"Gölge Avukat"

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Gölge Avukat"

Sabah güneşinin ilk ışıkları odamın perdesinin arasından süzülerek yüzüme vurduğunda, uykulu gözlerimi açtım. Saat henüz altıyı gösteriyordu ama içimdeki hırslı avukatın sesi çoktan uyanmıştı. "Elif, kalk hadi Bugün başka bir gün ve senin için yeni fırsatlar var" dedim kendi kendime. Hızla yataktan fırlayıp, iyi bir avukat gibi hissetmek için zihnimi hazırladım

Önce banyoya yöneldim. Işığı açtığımda, karşımda gözüken yansımam pek de tatlı değildi. Geçtiğimiz günün yorgunluğu ve uykusuzluk izleri belirgin bir şekilde yüzümdeydi. Bunu hemen düzeltmem gerekiyordu. Diş fırçalamaya koyulurken aklımda çok şey vardı. Babamın haksız yere hapiste oluşu, işimle ilgili devam eden davalar ve özellikle Murat Çelik'le olan karmaşık ilişkimiz. Murat'ın beni sürekli düşündürten o karanlık dünyası,beni staj dönemindeyken zorla avukatı yapmıştı hangi pis işi olursa olsun,ben avukatlığını yapardım

Dişlerimi fırçaladıktan sonra, yüzümü yıkayıp, derin bir nefes aldım. "Bunu aşabilirsin," diye fısıldadım kendime. "Başarılı olmalısın." yüzüme vuran suyun serinliğiyle kendime geldim. Sonra düzleştiriciyi alıp saçlarımı düzleştirdim Gözlerimi ovuşturup, kıyafet odama yöneldim.

Kıyafetlerim arasından, adliyeye gitmeye Uygun,Beyaz dar kısa kollu bluzumu giyerken, üstüme de şık bir kısa kaban geçirdim. Altıma, mini siyah eteğimi giydim;

bu, hem profesyonel hem de şık bir görünüm sağlıyordu bence bana Ardından, ayakkabılarımı almak için odanın ortasına geçtim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

bu, hem profesyonel hem de şık bir görünüm sağlıyordu bence bana Ardından, ayakkabılarımı almak için odanın ortasına geçtim. Siyah, topuklu ayakkabılarımın sesiyle birlikte kararlı adımlar atmaya hazırdım. Ama tabiki çantamı unutmamam lazımdı çantaya bilgisayarımı telefonumu vs herşeyi alip yerleştirdikten sonra odamdan çıkıp

Mutfak kapısını açtım. Evdeki hava, sabah kahvaltısının tadıyla dolmuştu. Annem, mutfakta sabahın erken saatlerinde yine bir şeyler hazırlıyordu. Babamdan sonra hep mutfaktaydi,"Günaydın, Elif," dedi. Sesindeki yorgunluk, yaşadığımız zorlukları hatırlatıyordu. "Günaydın, anne," dedim. Her gün olduğu gibi bu sabah da kahvaltı masasında oturmak yerine bir şeyler atıştırıp aceleyle çıkacaktım. Ama yine de bir çay demlemeyi ihmal etmedim.

Gölge AvukatHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin