13. bölüm

517 28 0
                                    

Kimsesi olan kimsesizler için...

***

sabah karşı olduğu için hava soğuktu dizlerimi karnıma çektim gözlerim  kendiliğinden  kapanıyordu  ama bilincim açıktı uzun bir süre sonra  üzerime  sıcak  birşey örtülü ne olduğunu  bilmiyordum ama sıkıca sarıldım

"ne Arıyor bu saate burda ? Donacak ." Diyordu bir ses ama kim olduğunu  ayırt edemiyordum  yerden havalandığımı farkketim sıcak bir gövde  tarafından  kaldırılmıştım başımı  göğsüne  yasladım bir anda bilincim açıldı "şekerlerim, şekerlerim kaldı " dedim hızlıca .

"tamam tamam  ben alıcam şekerlerini ."dedi aynı  ses hafifçe eğilerek  koltuktaki  şekerlerimi aldı "kapat gözlerini, uyu"dedi başımı tekrar göğsüne dayadım derin bir nefes alarak  gözlerimi  kapatım  aldığım  kokuyla kucağında  olduğum  kişinin
Hazar olduğunu fark ettim hazarın adımları eve ilerlerken gözlerim kendiliğinden  kapanıyor ve bilincim gidiyordu .

▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪

"Güneş kalkmalısın" Diye bir böğrüme sesi geldi  kulağıma
Sabah sabah bu ne curcunaydı kardeşim!

"Ya kızım kalksana  !"diye bağıran ses ile başımı  yorganın altından kaldırdım, bir gözüm  hiçbir şekilde açılmıyordu o yüzden tek gözümü  açtım  saçlarım kötü bebekteki Chucky gibi kafamın üstünde   3. Dünya Savaşı veriyordu "ne var lan "dedim tek gözüm açıp  ters bakışlar atmaya çalıştım.

Onunda gözleri benim gibi kapanıyordu .

"Ne bilim ya , abimin sabahın köründe bize kahvaltı yaptırası tutmuş "dedi benim gibi tersçe .

Bana göre  okula veya işe gitmediğimde yapmam gereken tek şey uyumaktı .

Yani bir varlık  neden sabahları saat sekizden önce uyanmak zorundaydı ki bırakın uyusun kardeşim.

"Boş ver sen demiri "diye mırıldanıp yakasından tutup  yanıma yatırdım başımı boynuna gömdüm ellerimi beline dolayıp kendimi  mutlak mutluluğa yani uykuya bıraktım tam uykuya dalacakken odaya gözlerini ovuşturarak yaman girdi .

"Lan  biz  güneşi uyandır diye gönderdik beyefendi burda sefa sürüyor "dedi baş ucuma gelerek oda uykusundan zorla  uyandırılmış gibiydi .

"Ben bişey yapmadım abi, güneş boş ver demiri gel uyu diyince ona uydum "dedi gözlerini  açmadan  saçlarımın  arasına konuştu.
Küçük  bir sesizlik yaşandı tek gözümü  açıp yamana baktım bişey  düşünüyor gibiydi "aslında...kendisi biraz haklı olabilir" diyip  benim diğer tarafıma devrildi bir kolunu belime sarıp başını göğsüme yasladı güldüm bu davranışına.

Üçümüz tam uykuya dalacakken odamın bereketli kapısı yine açıldı bu sefer giren hazardı "lan biz ikinizi neye yolladık buraya siz ne yapıyorsunuz " dedi yükselerek arasın boynundan başımı  kaldırdım
Aras ve yaman hazarı tınlamıyorlardı bile "gel avukat gel sen de devril yanımıza " dedim mırıltıyla

Ekim Güneş Demirhan         -Gerçek Ailem-Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin