Η Μέθοδος των Τηλεαισθήσεων

Εξαγνισμός ή Κάθαρση

Ο άνθρωπος είναι θηλαστικό ζώο, παμφάγο με ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό όμως, το οποίο τον κάνει να ξεχωρίζει από τα άλλα ζώα. Αυτό το χαρακτηριστικό που έχει ο άνθρωπος (αλλά και όχι μόνο αυτός) είναι η λογική. Στην πραγματικότητα τα μωρά των ανθρώπων δείχνουν να έχουν μάλλον λιγότερη λογική απ' ότι μωρά άλλων θηλαστικών σε αντίστοιχη ηλικία. Τα μωρά πρέπει να θραφούν από τους γονείς τους και να ανατραφούν πολλά χρόνια μέχρι να φτάσουν σε σημείο να είναι ικανά να εξυπηρετούν τους εαυτούς τους, κάτι τι οποίο δεν συμβαίνει για παράδειγμα στις γάτες, οι οποίες πολύ σύντομα μπορούν να κυνηγήσουν και να επιβιώσουν πλήρως μόνες τους. Αυτό συμβαίνει στο είδος μας διότι έχουμε πολλά πράγματα να μάθουμε μέχρι να φτάσουμε σε σημείο να πετυχαίνουμε την απαραίτητη προβλεπόμενη επικοινωνία και αντίληψη της πραγματικότητας. Χρειαζόμαστε να μιλάμε, να ακούμε, να υπακούμε, να έχουμε άποψη, να παίρνουμε πρωτοβουλίες και πολλά άλλα. Μαθαίνουμε την λογική η οποία προϋπάρχει βέβαια στα γονίδια στην αρχική της μορφή. Τα μωρά σιγά σιγά αποκτούνε όλο και περισσότερη λογική. Κάπου γύρω στην εφηβεία ο άνθρωπος αρχίζει να ξεχωρίζει τον εαυτό του, τις γονιδιακές του προδιαγραφές αλλά και τον ειδικό του προσωπικό χαρακτήρα. Ο χαρακτήρας του ατόμου βασίζεται στην χρονική στιγμή της γέννησής του και στις δυναμικές που δρουν την στιγμή εκείνη (διαπλανητικές ενέργειες, εποχή του έτους, ώρα, έτος κ.λ.π.). Επίσης σημαντικός παράγων είναι το όνομα του ατόμου το οποίο όμως προαιρετικά καθορίζει τον χαρακτήρα σε συγκεγχυμένο βαθμό. Ο χαρακτήρας αυτός λοιπόν μέσα από τις ατομικές εμπειρίες, κοινωνικές επαφές, από τα πρότυπα και τις προοπτικές θα χτίσει την προσωπικότητα. Μιλώντας γενικώς για ατομικές εμπειρίες να ορίσω ότι αυτές αποτελούν τους ανθρώπους του κύκλου, το περιβάλλον του ατόμου, την κοινωνική του βαθμίδα, την οικονομική του κατάσταση και μια λίστα που θα μπορούσε να γεμίσει ένα ολόκληρο βιβλίο. Τι σχέση έχει όμως ο εξαγνισμός με όλα αυτά!; Καλή ερώτηση! Καλά, ναι. Ο άνθρωπος έχει χαρακτήρα, προσωπικότητα και κοινωνικότητα! Ε! Και; Λοιπόν μέσα στην πορεία του ανθρώπου από το σκοτάδι της βρεφικής ηλικίας, στην πρώτη αυτογνωσία της εφηβείας, στην συνέχεια στην μόρφωσή του και την συνεχή πορεία στη γνώση το άτομο αποκτά εσφαλμένες εντυπώσεις! Εντυπώσεις, εμπειρίες, λανθασμένες γνώσεις, παρανοήσεις καταστάσεων που οδηγούν σε λανθασμένα συμπεράσματα. Αποκτούν πάθη και φόβους αλλά και κάτι που λέγεται κοινώς κόμπλεξ, δηλαδή την κατάσταση του εγκεφάλου και της λογικής σκέψης όπου κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα, ή της προσωπικότητας, ίσως και της εμφάνισης, κάτι, κάτι το οποίο νομίζουμε ότι είναι προβληματικό για κάποιο λόγο. Πάνω εκεί πολλά πολύπλοκα νευρωνικά κυκλώματα πλάθουμε στον εγκέφαλό μας και πονάμε την ψυχή μας όλο και πιο πολύ, όλο και πιο συχνά, όλο και σε περισσότερες διαφορετικές περιπτώσεις. Όλες αυτές οι φοβίες και τα πάθη που δημιουργούμε είναι που κάνουν την λογική να στρέφεται εναντίον του ανθρώπου και αντί να τον διαφωτίζει στο φως της αλήθειας, τον ρίχνει στο σκοτάδι της ημιμάθειας και του φόβου, του πάθους και της αμαρτίας ακολασίας. Ο εξαγνισμός έρχεται λοιπόν να βάλει ένα τέλος σε αυτή την περίεργη κατάσταση του νου. Να σταματήσει τα κόμπλεξ και να εντείνει την φαντασία. Όσο η ντροπή μας αντέχει να μην εκφράζεται έσω και έξω πρέπει να στερηθούμε την αμαρτία. Πολύς χρόνος χρειάζεται για να αποβάλλουμε από μέσα μας κάθε στοιχείο ζημιογόνο στην προσωπικότητα και κοινωνικότητά μας. Πρέπει να απέχουμε από απολαύσεις της αμαρτίας μέχρι να νοιώσουμε έτοιμοι να αποδεχτούμε το άνοιγμα στην πύλη της φαντασίας και το φως του αιθέρα όπου και ο τελευταίος είναι ο χώρος που ταξιδεύουν οι τηλεαισθήσεις, όπως και τα συναισθήματα των ανθρώπων αλλά και των ζώων. Οι προδιαγραφές του ανθρώπου γονιδιακά έχουν γραμμένο τον τρόπο που λειτουργούν τις τηλεαισθήσεις. Εμείς πρέπει απλώς να αποδεχτούμε αυτήν την πραγματικότητα και να ζήσουμε με αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση του νου. Τελειώνοντας αυτήν την ενότητα θέλω να επαναλάβω τον τρόπο που επιτυγχάνεται ο εξαγνισμός. Είναι η βαθύτερη ανάλυση του εαυτού μας μέσα απ' τα πάθη και τις προσωπικές μας φοβίες να βγάλουμε τον καθαρό άνθρωπο με την γνώση αλλά και την αγνότητα ενός μωρού παιδιού. Αυτό επιτυγχάνεται με την αποχή από τις αμαρτίες και ανήθικες πράξεις που κατά τ' άλλα γεμίζουν τις μέρες μας.