CODE SERIES 2:RHYMEE CLAUDE SAFFIRO (THE ASSASSIN'S FIRST LOVE)

Kabanata 17

Chapter 17

Thianna Samantha Edevane

"Mind sharing your thoughts?" I almost jumped out of shock when Ryzel spoke.

"Nakakagulat ka naman." hinampas ko ito sa braso na kinadaing niya.

"Ouch." sinamaan ako nito ng tingin pero inirapan ko lang ito. I crossed my arms and tried to focus on the professor's lecture.

"You missed him, don't you?" napatingin naman ako sakaniya pero agad ding napaiwas nang makita ang nakakalokong ngisi nito.

"I-i'm not." nauutal na saad ko. Tinawanan ako nito kaya agad ko itong sinamaan ng tingin.

"Tsk. Tsk." umismid na lang ako at nakinig hanggang sa matapos ang klase. Wala man lang akong natutunan dahil lumulutang ang isip ko.

One week. One fricking week na hindi nagpaparamdam sakin si Rhy. Even chat, call, or whatsoever ay wala.

Naiinis na ako at talagang uulanin ko siya ng sermon pag nagpakita siya sakin. Wala man lang kahit isang simpleng paalam na may pupuntahan siya.

Kung hindi ko pa tatanungin kay Ryzel ay hindi ko pa malalaman na nasa Italy pala ito at may inaasikaso daw na "mahalagang bagay".

"He'll be back tomorrow, don't worry." hindi ko namalayan na nasa cafeteria na pala kami.

"I don't care." mataray na saad ko sabay hanap ng mauupuan namin. Silang dalawa lang namang magpinsan ang nakakasama ko dito dahil ang tingin sakin ng mga babae ay malandi dahil nga sa nakikita nila na kasama ko ang dalawa.

Nahiya naman ako sa mala coloring book na mukha nila. Tss.

"Here." ilang minuto lang ay dumating si Ryzel dala dala ang order naming dalawa. Nakikita ko pa ang masasamang tingin ng mga babaeng malapit sa table namin kaya hindi ko maiwasan na mapairap.

"Dukutin ko mga mata niyo eh." bulong ko na mukhang narinig ni Ryzel dahil mahina itong tumawa.

"Don't mind them. They're just jealous because you're with the handsome man in this school." mayabang na sabi ni Ryzel kaya nagkunwari akong nasusuka dahil sa sinabi niya.

"Wow. Ngayon ko lang nalaman na ikaw pala pinakagwapo dito. Di ako nainform." I said sarcastically.

He smiled. A sarcastic smile.

"Of course you don't know because you only have your eyes on my cousin." he teases me that makes my eyes rolled a 360 degree.

"Whatever." I scoffed and finished my food.

Makalipas ang ilang oras ay uwian na din sa wakas. Kasama ko na naman si Ryzel at inaantay ang sundo ko.

Napansin ko itong humihikab na dahil sa antok. Malapit na din kasi mag alas otso at malakas din ang ulan. May iilan pang estudyante dito na nag aabang na tumila ang ulan.

"I told you, you should go home. I'm fine here. Malapit na din naman dumating ang driver ko." saad ko dito.

Nag inat naman ito at tumingin sakin.

"Nah, that's fine. Binilin ka din naman sakin ni Claude." napahinga na lang ako ng malalim dahil wala na din naman akong magagawa kahit pilitin ko pa ito.

Ilang minuto lang ay dumating na din ang sundo ko. Nanlaki ang mga mata ko nang makita si daddy na nasa driver's seat.

"Get in." he said, coldly.

I swallowed hard and look at the man beside me, nervously.

"I'm going. Take care." hindi ko na ito hinintay na makasagot at agad na binuksan ang pinto ng kotse sa may passenger seat.

Agad na pinaandar ito ni daddy. The silence is killing me. The cold breeze that coming from the aircon is making me shiver in cold.

Pinaglalaruan ko lang ang mga daliri ko sa kamay habang nakatingin sa labas ng bintana. It's already rush hour and the traffic makes me puke.

I wanna go home already. The thought that I'm with my father is driving me insane. We're not close. We didn't have a good memory.

Sa bagay, kahit si mommy, di rin kami close. Para lang kaming stranger kung umasta sa isa't isa. It feels like they really don't want to be with me and they regret that they didn't abort me.

Alam ko naman na sa umpisa pa lang ay wala nang pagmamahal sa pagitan nila, but can they tried, at least?

The mansion feels empty. Only the maids are the one who I'm talking to whenever they're not around.

"That boy, he's Claude's cousin, right?" napatingin naman ako kay dad nang magsalita ito.

Nanatili itong nakatingin sa daan.

"Yes po." mahinang sagot ko. Hindi na ito muli pang nagsalita hanggang sa makarating kami sa mansion.

Agad akong bumaba ng sasakyan at dumiretso sa kwarto ko. Nadaanan ko pa si mommy na nagbabasa sa may sala.

Nang makarating ako sa kwarto ko ay agad akong nag half bath bago magpalit ng damit at nahiga.

I'm just staring at the ceiling when my phone rings. Tumayo ako at inabot ang bag ko dahil nasa loob nito ang phone ko.

Rhymee's calling

My heart automatically beats faster when I read his name.

Sinagot ko ito at hinintay na magsalita siya.

[Anima mia.] a soft and husky voice greeted me.

My eyes teared up and a sob came out in my mouth.

[Hey, are you crying, anima mia?] mas lalo pang lumakas ang hikbi ko dahil sa tanong niya. May narinig akong nahulog pero hindi ko na lang ito pinagtuunan ng pansin.

"B-bakit ngayon ka lang nagparamdam? N-nakakainis ka." humihikbing saad ko sakaniya.

Nakarinig naman ako ng malalim na paghinga at mahinang tawa sa kabilang linya.

[I'm sorry. Did you miss me? Because I missed you so bad, anima mia.] malambing na saad nito.

Hindi ko maiwasan na pamulahan ng pisngi dahil sa sinabi niya.

"I missed you too." nahihiyang saad ko. I heard him chuckled.

[How's your day, anima mia?] nagkwento lang ako ng kung ano ano at para akong batang nagsumbong dito dahil sa pang aasar sakin ng pinsan niya. Tawa lang ito ng tawa kaya hindi ko maiwasan na mapangiti habang pinapakinggan ko ang tawa nito.

A not so cold hearted man is laughing with me, and it feels good.

Hindi na namin namalayan ang oras at malapit na palang mag ala una ng madaling araw. I unconsciously yawned and I know that he heard that.

[Sleepy? Rest, anima mia. I'll see you tomorrow, hmm? Goodnight. I love you. I'll love you until the end of me, anima mia.] napangiti ako sa sinabi niya.

I closed my eyes and replied.

"Goodnight. I love you too, Rhy. I'll love you in every beat of my heart." saad ko. Hinihila na ako ng antok at hindi ko na naintindihan ang huling sinabi ni Rhy bago ako tuluyang lamunin ng dilim.

[Sacrificherei tutto ciò che ho solo per stare con te.]