13 වන පරිච්ඡේදය

86 5 3
                                    

  වෙලාව  උදෑසන 7ට විතර ඇති.  හොරණ  ටවුමෙ බෝ ගහ ගාවින් ත්‍රීවිල් එක වමට හැරෙව්වා. එතනින් ටික දුරක් යද්දි වාහනය නතර උනේ පාරේ  දකුණු පැත්තට වෙන්න දිලිසෙන රිදීපාට අකුරෙන් තාප්පෙ ලස්සනට නම ගහපු පාසලක් ළඟ. ඒ එක්කම තිබුණ කලුපාට ලොකු ගේට්ටුවෙන් පාසල් ළමයි කඩිමුඩියේ ඇතුලට යනවා...

   ඒ අතරෙ දුඹුරු කලු සපත්තු හරි හරියට එහෙ මෙහෙ යන හැටි ත්‍රීවිල් එක ඇතුලෙ  ඉන්න කෙනා ඇස් ලොකු කරගෙන බලන් ඉදියා. එහෙම ඉදලා එයා ඊලගට බැලුවේ තමන් දාගෙන ඉන්න ඒ පාටම සපත්තු දෙක දිහා.   දිගට ගොතපු කොන්ඩෙට කලු රිබන් පටි බැදලා , කොලර් තියන සුදුගවුම වෙනුවට කොටු කර තියන සුදු ගවුමක්....  ගවුමෙ බෙල්ට් එකට දුබුරු පාටට වැටිච්ච කොටුවක් ...

"දූ... බහින්න ඉක්මනින්  මෙතන වාහනේ නවත්තන් ඉන්න බෑ වැඩි වෙලා"

ඒ එක්කම ආපු වාහනෙන් බැස්ස කෙල්ලෙක් මෙරුන් පාට චාම් ඔසරියක් ඇදගත්තු ගෑණු කෙනෙක් එක්ක ගේට්ටුවෙන්  ඇතුලු උනා ..

  පාසලට ඇතුලුවෙද්දිම අමුතුම හැගීමක් දැනෙන විදියේ තැනක් .... අරලිය අරණ නමින් අන්වර්ථ නාම පටබැදුනු සුන්දර පාරාදීසයක් ....

කලු ගේට්ටුවෙන් ඇතුලු උනත් හරි  ආපු අමුත්තට මුලින්ම ඇහැ ගියේ කහපාට මල්  වලින් වැහුණු ඇහැල ගහකට ...

"Excuse me...! Please  මට පොඩි උදව්වක් කරන්න පුලුවන්ද පුතා"

  මෙරුන් ඔසරිය ඇදගත්තු කෙනා ඇහුවේ gate එක ලගම ඉදිය ශිෂ්‍යනායකයෙක්ගෙන් කිව්වොත් වැරදි නෑ .. අනෙත් ළමයින්ට වඩා නිල ඇඳුමෙන් විතරක් නෙමේ චර්‍යාවෙනුත් වෙනසක් ඒ ශිෂ්‍ය නායකයා තුල පෙනුනා.

අතට දුන්න letter  එකක් බලපු prefect  කෙනෙක් පෙන්නපු මාර්ගය දිගේ ඉදිරියට යද්දි පෙනුනේ මහ විශාල ground  එකක් ...  උදේම පිරිමි ළමයි ගෑනු ළමයි පිලිවෙලකට පෝලිමේ පාසල ඇතුළට යනවා.ඒ පාරෙම ටික දුරක් ඉස්සරහට යද්දි හිත නිවෙන තරමේ බුදු මැදුරක් .... මේ පරිසරයට අමුත්තිගෙ හිත එකපාර බැදුනා කිව්වොත් හරි.

  ඊලගට ඇහැ ගැටුනේ ප්‍රධාන ශාලාව ඉදිරිපිට නිල් රතු සුදු වර්ණ තුනට හැඩවුනු සුළඟට ලෙලදෙන  කොඩියක් ... ආපු කෙනා අලුත් පරිසරය දිහා මහ ඕනකමකින් බලන ගමන් ඇහැල ගහක් යට කැදවුම් පණිවිඩයක් එනකල් නැවතිලා ඉදියා......

දෙවොල් පෙම (Ongoing)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ