Να μ' αγαπώ

Όμορφη πτώση στο κενό, με κοιτάς σε κοιτώ και από κάτω κενό

«Wait...wait for me»

Βγάζω τα τακούνια – που με πέθαιναν- και τα κρατώ. Τα γυμνά μου πόδια βρίσκουν καταφύγιο στο γκαζόν του γκολφ, το απαλό γρασίδι, δροσερό και σιωπηλό, χαϊδεύει την κούραση της μέρας. Νιώθω τη γη να αναπνέει κάτω απ' τα βήματά μου, σαν να προσπαθεί κι αυτή να σβήσει τον ήχο, να κατευνάσει την ένταση. Ξαναφωνάζω να με περιμένουν... αρχίζω να τρέχω, να προλάβω το βήμα τους , η ζέστη του τσιμέντου μπερδεύεται με τον παλμό μου, ο αέρας καίει στα πνευμόνια μου, μα συνεχίζω, όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο κοντά.

Τρέχω, όμως μέσα μου αιωρείται ένα άγγιγμα ελευθερίας, σαν να μη θέλω στ' αλήθεια να φτάσω, σαν να με τραβά το άγνωστο που απλώνεται μπροστά μου.

Είμαι στην Αμερική...

« The girls wonder how you'll cope with heels» μου λέει η κολλητή που έχω κάνει εδώ πέρα. Οι φίλες της από το Spanish class δεν ξέρουν καθόλου αγγλικά, έτσι έχει αναλάβει τον ρόλο του μεταφραστή. Ανασηκώνω τους ώμους μου.

Αλλαγή πλάνου, θα πάμε σε ένα εστιατόριο για να φάμε αντί για το σπίτι κάποιας από τις δύο κοπέλες. Αλλαγή...αλλαγή... μα πόσες αλλαγές σχεδίων πια;

Πλέον ξέρω τον λόγο. Το σύμπαν, σοφό κι αόρατο, μας έστησε εκείνη την ημέρα σε εκείνο το σημείο, σαν να μας καθοδηγούσε μυστικά προς το μέρος που θα συναντιόντουσαν οι τροχιές μας. Ένας ανεπαίσθητος ψίθυρος, μια ώθηση που δεν νιώσαμε, αλλά ήταν εκεί, υπόγεια και σιωπηλά, οδηγώντας μας.

Κι έτσι, όλα στράφηκαν ακριβώς όπως έπρεπε, 90 μοίρες, κι η συνάντησή μας έγινε αναπόφευκτη, σαν να την είχε γράψει κάποιος σ' ένα αόρατο ημερολόγιο, φυλαγμένο μόνο για εμάς.

Κάθομαι δίπλα στην Μ περιμένοντας την παρέα της Τ, όλοι Ισπανοί, χαλια, χαλια, γιατί τόσο κοντός, αδιάφορος, ΦΑΓΗΤΟ ΑΜΗΝ! Η Μ μαζί με την Λ μου λένε – για την ακρίβεια η Μ αφού είναι η μεταφράστρια μου- για το αγόρι που κίνησε το ενδιαφέρον στην Λ. Όταν κοιτάω προς το μέρος του , βλέπω ένα άλλο side profile και λέω στην Μ ότι ο τυπάς αυτός είναι γκουντ, ρωτάει την Τ και την Λ – ούτε σπασμένο τηλέφωνο - , δύο χρόνια μικρότερος... « I don't mess with younger people, they're immature.»

Πληρώνουμε και κατευθυνόμαστε επιτέλους προς το αμάξι για να πάμε στον χορό. Την Τ την παίρνουν τηλ, οι ματιές της Μ και της Τ συναντιούνται, κι ύστερα γυρνούν σ' εμένα, με βλέμμα που λαμποκοπάει, σαν να κρατούν στα χέρια τους ένα μικρό μυστικό. Ένα κοίταγμα γεμάτο υπερηφάνεια, σαν να ξέρουν κάτι που εγώ δεν έχω ακόμα καταλάβει. Το άγνωστο, αυτό το κάτι νέο, κάτι που με περίμενε εδώ και καιρό, φτιαγμένο μόνο για μένα.