Phobia | m.c

18彡

Londra,Brighton

6 Gün Sonra

"Hey,Rain.Bugün harikaydın."

Elimdeki sigara paketini çantanın içine sıkıştırdıktan sonra ceketimi üzerime geçirdim.

"Oh,teşekkürler.Sende çok iyiydin." dedim gülümseyerek.

Alvin bugün kostümü olmadan bir gösteri sergilediğinden beri kendimi enerjik hissediyordum.Bazı günler kostüm için vakit harcamıyor ve sadece prova yapıp replikler üzerinde çalışmalar yapıyorduk.Yine de buna alıştığımı söyleyebilirdim.Aradan geçen altı gün neredeyse sadece bir kaç dakika gibi geliyordu.Derslerden sonra katıldığım prova saatlerinde neredeyse akşama kadar oyalanıyor,Bayan Clary'nin gözetimi altında yoruluyordum.Ama hâlimden memnundum.Hemde fazlasıyla.Tüm yaz boyunca bunu beklemiştim.Seçmelerde seçilip,provalarda akşamlayacağım günleri beklemiştim ve Michael sayesinde hepsi gerçeğe dönüşmüştü.

"Bilemiyorum,yani istersen birlikte bir şeyler yiyebiliriz." dedi Alvin sahnede durmuş duvara yaslanırken. "Bu provalar beni çok acıktırıyor."

Onun sempatik yüzüne ve sırıtışına baktım.Ah,bana çıkma teklifi etmekten vazgeçmeliydi.Tüm bir hafta boyunca onun bu davetlerini görmezden gelmeye çalışyordum çünkü,sadece repliklerden oluşan bu samimiyetimizi abartamazdım.Alvin tatlı ve iyi bir çocuktu.Genelde tüm gün boyunca esprileriyle insanları güldürürdü.Eğlenceli oluşu hoştu ama cidden tipim değildi.Üstelik neden Danielle gibi kendisinden hoşlanan biri varken bana çıkma teklifi ediyordu? Danielle güzel bir kızdı ve Alvin'den deli gibi hoşlandığını görmemek için aptal olmak gerekirdi.Hatta bazen bana attığı ölümcül bakışlarda bunun ispatı sayılırdı.Bu aptalca ve tuhaftı.

"Korkarım başkasına sözüm var,Alvin.Başka bir zaman konuşabiliriz." dedim nazik olmaya çalışarak.

"Oh,tabi." dedi hemen ensesini kaşıyıp. "Sadece kendime arkadaş arıyordum."

"O hâlde Danielle'e teklif etmelisin." diye bir öneride bulundum köşede durmuş elindeki kostümle ilgileniyormuş gibi yapıp bize kaçamak bakışlar atan Danielle'i gösterip.

"Sanırım senden hoşlanıyor.Ve eminim zevkle kabul edecektir."

Alvin,kısa bir süre sarışın hatuna baktıktan sonra gülümsemeye çalıştı.

"Oh,evet.Sanırım onunla gidebilirim." dediğinde gülümsedim ve onun omuzunu sıvazladıktan sonra çantamı omuzuma aldım.

"Bernard!"

Gün boyu duymak istediğim ses tonu sonunda kulaklarımı doldurduğunda bir kaç saniye nefes alamadım.

Koltukların ortasında durmuş sahnede duran bedenime bakarken dudaklarında görmeyi istediğim bir sırıtış vardı.Sanırım şu İdiot yazılı gömleği ona lanet bir şekilde yakışan ve kalbimi eriten tek gömlek türüydü.Onun kendine ait tarzı ve giydiği şu botlar beni heyecanlandırıyordu.

"Geliyorum." diye seslendim gülümseyip.

Alvin,mavi gözleriyle Michael'ı süzdüğünde ve bana geri dönüp zoraki gülümsediğinde merdivenlere adımlamadan hemen önce ona seslendim.

"Danielle konusunda iyi şanslar."

"Ah,teşekkürler.Yarın görüşürüz."

"Evet görüşürüz." dediğimde ve Michael Clifford'un tapılası bedenine yaklaştığımda kalbim bir boğadan farksızdı.

"Başımı döndürüyorsun,Rain!" diye cırladı o hep özendiğim sırıtışıyla. "Bu tiyatro seni daha da güzelleştiriyor."

Kıkırdamama engel olamazken onu yürümesi için iktirip basamakları çıktım.