Nagising ako na masakit ang ulo, what happened last night? ang huling naalala ko ay may nag bato ng smoke bomb at bigla na lang nag black out ang paningin ko. I look around ng mapagtanto na nasa kwarto ako ngayon, I don't know how I got here, ang alam ko lang na pass out ako because of the smoke na bumalot sa area na 'yon.
Shit. I just realized we lost them again. Napasapo ako ng maalala kong palpak nanaman ang nangyari. I stopped battling with my thoughts when I saw Mady enter the room.
"You scared me! akala ko hindi ka na magigising! ano may masakit ba sa'yo ha?" bungad niya, anong pinagsasabi nito? na pass out lang naman ako pero kung maka react akala mo naman na coma ako ng ilang taon.
"Pinagsasabi mo? I'm totally fine, naka tulog lang ako dahil sa usok na 'yon, ang oa Mads." I chuckled.
"Boba! nakatulog ka nga pero mag tatatlong araw na!" ha? mag tatatlong araw?!
"How? I mean— parang natulog lang naman ako." I scratch my nape and thinking what happened that night.
Kahit anong pag iisip na ata ang gawin ko wala pa rin akong maalala, na bagok ba ang ulo ko ng hindi ko namamalayan? dahil sa isip-isip kong 'yon, hinawakan ko ang ulo ko para tignan kung may benda. Wala naman.
"Hindi naman ako na bagok, wala namang masakit." pag uusisa ko.
"Joke. Ilang oras lang 'te, uto-uto ka talaga. Tumayo ka na nga diyan may pupuntahan pa tayo." and she left the room.
"Tangina mo Madison!" sigaw ko rito, narinig ko naman ang tawa nito.
Gago ampota, ang lakas ng tama. Tuyong-tuyo na utak ko sa kaka imbistiga tapos dadagdag pa 'to. Hindi ko na alam kung anong klaseng pakikipagsalamuha pa ang gagawin ko pag walang kwenta nanaman ang sasabihin niya, bwiset. Pasabugin ko kaya ngala-ngala niya, tignan natin kung magagamit pa nito bibig niya.
Padabog akong tumayo sa aking higaan. I grabbed my towel and went to the bathroom, naalala ko may pupuntahan raw kami. Tangina saan nanaman ba.
I left my room at naabutan ko ang dalawang alagad ng demonyo na nanonood ngayon ng Netflix sa sala. Ang kakapal ng mukha, puro sakit na nga lang sa ulo ang binibigay nila nakuha pa talaga ng mga 'to tumambay dito.
"Hi honey!" Cris gave me a big smile, tinarayan ko lang ito at dumiretso sa kusina para kumuha ng tubig.
Ramdam kong sumunod ang mga gago.
"Snobber ka na pala, honey. Wala ka man lang utang na loob sa akin, ako ang kasama ng isang 'to na inuwi ka rito 'no!" pag dradrama niya.
"Salamat, utang ko sa'yo ang buhay ko." I said in sarcastic way, kita ko naman na inirapan ako nito at may binubulong sa sarili. Backstabber talaga.
I look at Mady na ngayon ay humihigop ng gatas na kalatimpla lang. Wow! pati gatas ko pinagdiskitihan, ang kapal talaga ng mukha eh may kape naman.
"We tried to follow them pero hindi namin sila naabutan kagabi." she paused, "May humarang samin na itim na sasakyan."
Nawala ang pag iisip ko kung paano ko 'to sasakalin gamit ang kamay niya ng bigla siyang nag seryoso. "What car?" tanong ko.
"A black car. Walang plate number pero familiar ako sa sasakyan na 'yon it's black Toyota 1996 camry. An old car ang ginamit na pinangharang sa amin, I'm sure they're one of them." Mady said, an old car? tatlong tao lang ang nakita namin pero lima sila sa grupo nila.
"They knew from the start na nandoon tayo sa lugar na 'yon." wala sa sarili kong sabi, "Hindi nila alam na pupunta tayo, they just knew when one of them saw us."
Napakunot ito ng noo, "What do you mean?"
"Diba sinabi ko kagabi na nakita ko na yung isa? when I saw him hindi niya napansin may nakasunod sa kanya kaya nagkaroon ako ng chance na sundan ito sa loob. Doon lang nila nalaman na may alam na tayo sa plano nila that night." paliwanag ko, tinignan ko naman ito, malalim ito na nag iisip.
YOU ARE READING
Find me, Detective
FanfictionI lost my ability to write, the words getting tangled and worn out inside me, quieted by the noise of my memories. But then, as fate would have it, the spark of inspiration flickered back to life. How many times did I write her name? Countless times...