Trilogy 1: Lost

Chapter 3

Ilang linggo ang lumipas mula nang marinig ko ang mga alingawngaw tungkol kay Roel. Laging may lungkot at tanong sa aking puso. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa aming relasyon, ngunit masakit na makita na unti-unti kaming nagiging magkalayo. Si Roel, na dati ay laging may oras para sa akin, ay hindi na rin nagbibigay ng pansin. Ang mga tawag at mensahe ay nauurong, at kahit na magkasama kami, hindi ko na nararamdaman ang pagmamahal na dati'y sagana sa aming relasyon.

Hanggang sa isang araw, tinawagan ako ni Roel. Hindi ko alam kung anong ibig niyang sabihin, ngunit sa tono ng kanyang boses, may kakaibang pakiramdam na ako. Parang naging mabigat ang hangin.

"Elara, kailangan natin mag-usap," sabi niya, ang kanyang boses ay malungkot at seryoso.

Nagpatuloy kami sa isang videocall, at tumingala siya sa screen, na tila nahihirapan sa kanyang mga salita. Hindi ko alam kung anong sasabihin niya, ngunit sa totoo lang, natatakot na akong marinig kung ano iyon. 

"Anong nangyayari, Roel? Kung may problema ka ba, pwede mong sabihin," tanong ko, pilit na tinitingnan ang mga mata niyang hindi ko na matanaw ng maayos. 

Roel hesitated for a moment before finally speaking, his voice barely a whisper. "Elara, may kailangan akong sabihin sa iyo. Hindi ko na kayang itago pa."

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko, ang puso ko ay mabilis na tumitibok sa takot at pag-aalala.

"I'm sorry, Elara. Hindi ko na kayang magpatuloy sa relasyon natin." He looked down for a moment, as if trying to find the right words. "I've fallen in love with someone else."

Naramdaman ko ang isang matinding suntok sa aking dibdib. Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Ang bawat salita ni Roel ay parang pirasong basag na pumipilas sa aking puso. Hindi ko matanggap ang sinabi niya. Puno ng sakit, ng galit, at kalituhan. Napuno ang isipan ko ng mga tanong. Bakit? Anong nangyari?

"Naniwala ako na mahal mo ako," sabi ko, ang mga mata ko ay unti-unting napupuno ng luha. "Bakit mo ginawa ito? Ano bang nangyari? Meron ba akong naging pagkukulang?"

Roel took a deep breath, trying to find the courage to speak. "Wala kang kasalanan, Elara. Mabait ka at tapat, pero hindi ko na kayang magpanggap. Hindi ko na kayang maging masaya sa isang relasyon na hindi ko na nararamdaman."

Sobrang sakit. Parang gusto kong magmura, ngunit wala akong lakas. Lahat ng pinapaniwalaan ko, lahat ng pangarap na plinano namin ni Roel, naglaho ng parang bula.

"Ang kapal naman ng mukha mong sabihin iyan sa akin. Anong tingin mo sa akin bobo? Anong wala nang maramdaman? Dahil may iba ka nang kinakanti sa bago mong school? Bakit siya, Roel? Sino siya? Paano mo nagawa ito sa akin?" tanong ko, ang boses ko ay nanghihina, pero puno ng emosyon. Puno ng puot.

"I... I didn't mean for this to happen," Roel said, his voice trembling. "I didn't expect to fall in love with someone else, but it happened. And I can't keep pretending like everything is okay between us."

Hindi ko na alam kung anong mararamdaman. Ang tanging naiisip ko lang ay kung paano kami napagtagpo ng mga pagkakataon na hindi ko inaasahan. Kung paano siya naging bahagi ng aking buhay, at kung paano ko hindi nakita ang mga palatandaan na unti-unti na palang nawawala siya sa akin. Hanggang ngayon hindi naging malinaw saakin kung saan nga ba ako nagkulang. Saan ang naging mali sa relasyon namin. Paano nag-umpisa ang lamat sa aming relasyon.

"Masaya ka ba sa kanya?" tanong ko, ang mga mata ko ay malungkot. Hindi ko na kayang magtakip ng sakit.

"Hindi ko alam," sagot niya, ang kanyang boses ay puno ng kalungkutan. "Hindi ko rin alam kung anong mangyayari sa akin ngayon. Hindi ko na kayang magpanggap na ayos ang lahat."