Mecrûh

1-yıllar sonra

Gitmekle gidilmiyor ki...
Gitmekle gidilmiş olamazsın;
Gönlün kalır, aklın kalır, anıların kalır.

Cemal Süreya

Şarkı listesi;

Sezen Aksu: iki delilik
Murat Dalkılıç: yalan dünya
Murat Boz: üzüleceksin

                         
                               🗝️

Kaçıp gitmek ister insan. yaşadıklarından kurtulmak ister kısacık zamanda alıştığı adamı unutmak yok etmek silmek karalamak ister.

Ama ne yaparsa yapsın karaladıkların sildiklerin izi kalır kalbinde beyninde.
Unutamazsın unuttum dediğin sadece arka plana attığındır bir gün yine karşına çıkacaktır.

Nereye kaçarsan kaç üç şey seninle gelir; gölgen, acın, geçmişin. Kaderin zaten seni orda beklemektedir.

Her ne kadar kaderin olmadığını inkâr etsek de kader vardır. Kader tesadüf değildir. Biz daha doğmadan kaderimiz anlımıza yazılmıştır.

Diyorlar ki; seni bu şehir çekiyorsa o şehirde seni bekleyen hikayen vardır. Kaderini kendin yazmadın ama kaderine buluşmaya geldin

"Aşk insanı tüketir"

Yıllar sonra İstanbul'a geri döndüm tayinim çıkmıştı. Mutlu muyum? hayır.
Ama babam beni beklemekten, özlemekten yoruldu bana yapılanı bende ona yapıyordum. Zaten nereye kaçarsam kaçayım yine geçmiş peşimdeydi ne beynim unuttu ne kalbim sildi.

Van'dan istanbul'a geleli iki saat olmuştu.
Lise yıllarımda ne zaman canım sıkılsa denizin oraya gelir banka oturur denizi seyrederdim.
Gözlüğü çıkarıp baktım her yere
Denizin o dalgalanma sesi, martıların ötüşmeleri, insanların koşuşturması, gülmesi, bir çocuğun bir yere oturup sanki kendi yaşamış gibi o şarkıyı hissettirecek şekilde söylemesi, bir abinin simit satmaya çalışması. Her şey aynıydı hiç bir şey degişmemişti. Peki ben degiştim mi.?

Bir taksiye binip eve gelmiştim
Ama korumalar kapının önünde taksiyi durdurdu
"Kimsiniz hanımefendi niçin geldiniz"

"Ömer demirin kızı leyal demir evime geldim" son cümlemi söyledigimde adam ilk önce şaşırdı sonra ise hemen
"Özür dilerim Leyal hanım bilmiyordum buyrun geçin hoş geldiniz"

"Sorun degil teşekkür ederim"
Taksi parasını ödeyip evin kapısına geldim. Kapıyı vurmak istedim ama vazgeçtim çünkü kendimi yabancı gibi hissetmiştim. Bu ev benim evim di doğdugum evdi. Çantamdan anahtarı çıkarıp üç katlı villa evime gelmiştim.

Her ne kadar gidip Gülizar'ı görmek istemesemde mecburdum. Babamı yeterince üzdüm onun için eve geldim.

İçeride bağırma sesleri geliyordu
Yavaş yavaş salona girdiğimde Gülizar hanım çalışanlara bağırıyordu. Yere baktığımda vazonun kırık olduğunu gördüğümde işte o zaman anlamıştım. Canın bir parçasını almışlar aman Allahım

"Ne o Gülizar hanım ne bu bağırış"
Arkasını dönmüştü beni gördüğüne o kadar çok şaşırmıştı ki ben olduğumu anlamak zaman aldı çalışanlar benim kim olduğumu bilmiyordu büyük ihtimal değişmişti ki kesin her ay değişiyordur bu kadına sabır gerektirirdi.