The SSLG President and The Publication Queen

Kabanata 12

"I STILL LOVE YOU"

(Do not copy without my permission)
(Plagiarism is a crime)
(Gawa ng hiraya)
(Typo errors ahead)

[Enjoy reading!!]

"Yes.. Kiell dapat kase matagal ng expired ang Mickss mo, Ayesha Jazzten Lopez."

Nalaglag ang panga ko sa kung sino ang nasa pintuan.

"Zion?" nakangiting turan ni Aya.

Nakapamulsang pumasok si Zion.

Ang seryosong mga mata niya ay nakatingin sa akin. Hindi ko mapigilan ang ngiti ko. Kahit kase seryoso at masungit ang tingin niya ay napansin ko ang maliit na kurba ng labi niya.

"Zion...it's been a while."

Tumayo si Aya para salubungin siya.

Tiningnan niya lang ito at naglakad ng deretso papunta sa akin. Sinundan ko lang ng tingin si Zion. Hindi ko rin kase alam kung ano ang iniisip o plano niyang gawin.

He stopped in front of me.

"Let's go.." his voice are deep.

Wala na akong nagawa ng hilahin niya ako palabas.
Nagpatianod na lang ako sa sa ginawa niyang paghila.

Ano ba iyan, Dylinne?!

I thought you hate him..

Diba ayaw mo na sa kaniya kase sinaktan ka niya.
Diba galit ka...
Ang akala ko ba tama na...pero bakit ganito ulit.

"You shouldn't talk to that traitor." He said.

"She's not a traitor!" I raised my voice.

Patuloy niya ang paghila niya hanggang sa marating namin ang library.

"Bitawan mo nga ako!" asik ko.

"No.." he tighten his grip.

"Ano ba!" Pilit pa akong nagpumiglas.

"SILENCE!"

Tumiklop ako after the librarian yelled at me.

Zion hold his laughter.

Sinamaan ko siya ng tingin.

"Mister President..gwapo ka pala kapag nakangiti noh."

Sa pagkakataong ito ay si Zion ang natigilan at namula.
Hindi kase talaga siya sanay sa compliments.

"Gotcha!" I teased him.

"Shut up!" masama siyang tumingin sa akin.

Nagkibit balikat na lamang ako at umupo sa lamesa.

"Bakit mo pala ako dinala dito?" I started the conversation.

"Wala lang.." he shrugged.

Gusto ko pa sanang magtanong pero sinubo niya sa bibig ko ang isang buong combi.

"There..pffft...keep your mouth shut." He chuckled.

*glare*

Hindi naman siya natinag at nagbukas pa ng isang combi at kinain ito. Kahit inis ay kinain ko na lamang ang biscuit na sinubo niya.

We stayed there for almost an hour. No one bothers to talk or start a conversation. Nanatili akong tahimik at hinintay na magsalita siya. Pero tumagal kami nang isang oras ay hindi siya nagsasalita. May binabasa siyang book at focus talaga.

I sighed.

"What's wrong?" He asked without looking at me.

"Balik na ako sa Publication office." Paalam ko.