" មើលថែខ្លួនឯងអោយល្អ កុំរលួយក្នុងបើចង់អោយប្រុសមករកដល់បន្ទប់នោះ"
" ស្រីកាកី!!" ហ្វ្រៃកាហ៍
" កាកីយ៉ាងមិច? យើងជាប្រពន្ធដើម គ្មានពាក្យថាកាកីទេ យើងមិនមែនប្រុសក្រាលដេកដូចនាងទេកុំមកវៃស្មើរដាក់យើង!" ថេហ្យុងដើរឈានទៅមុខរហូតដល់ហ្វ្រៃកាហ៍អុកគូទដួលមួយទំហឹង។
" លោកស្រីធ្វើស្អីនឹង?" ជុងហ្គុក
" គ្មានធ្វើស្អី!"
" យើងឃើញច្បាស់ប៉ុណ្ណឹងហើយនៅប្រកែកទៀតហ្អេស"
" ឃើញហើយសួរធ្វើអី?"
" លោកស្រី!"
" ខ្ញុំគ្មានពេលអត់ប្រយោជន៍ ទេខ្ញុំត្រូវទៅធ្វើការ"
" លោកបងៗហុឹកៗ អូនឈឺ អូនខ្លាច"
" រំអួយ!" ថាហើយនាងដើរចេញទៅក្រៅបាត់។
" ហ្គីល កុំភ្លេចអោយកូនមីនទៅលឆុតរៀបការអោយហើយទៅ"
" តែលោកស្រី គេមិនទាន់ចូលដណ្ដឹងអ្នកប្រុសតូចឯណា"
" ថ្ងៃនេះប៉ាគេមកពិភាក្សារឿងនេះហើយ "
" លឿនពេកទេដឹង"
" លឿនកាន់តែល្អ"
" លោកស្រីជីមីននៅក្មេងណាស់"
" គេអាចមើលថែ កូនមីនបាន ខ្ញុំអាចមើលដឹងថាគេស្រលាញ់កូនមីនប៉ុណ្ណា"
" លោកស្រីច្បាស់ហើយ មិនខ្លាចគេដូចលោកស្រីទេហ្អេ??"
" យ៉ុនហ្គីនិងជីមីនស្រលាញ់គ្នាមិនដូចខ្ញុំទេហ្គីល"
" ហ្ហឹម សង្ឃឹមថាដូចលោកស្រីនិយាយចុះ"
" កុំនិយាយច្រើនអី នាំខ្ញុំទៅជួបលោកប្រធានាធិបតី មីន សិនទៅ"
" កន្លែងណាត់លោកស្រីជួបនៅឯណា?"
" ភោជនីយដ្ឋាន kim min ju " ឡានបើកទៅមុខជារើយៗរហូតដល់ទិសដៅ ថេហ្យុងដើរសំដៅទៅក្នុង ឯហ្គីលក៏ទៅធ្វើកិច្ចការ ដែលថេហ្យុងប្រាប់។
" អូ លោកស្រីថេហ្យុងមកហើយហ្អេ អញ្ជើញអង្គុយ"
" ជាកិត្តិយសខ្ញុំណាស់ ដែលបានជួបលោកប្រធានាធិបតីដោយផ្ទាល់បែបនេះ"
YOU ARE READING
រឿងគំនុំភរិយាដើម🩸
Actionរសក្នុងត្រកូលអភិជន គិតថាសប្បាយឬ វាមិនដូចអ្នកគិតទេ វាហាក់បីដូចកំពុងតែធ្លាក់ក្នុងសង្គ្រាមអញ្ចឹង នាមជាប្រពន្ធដើម ដែលស្វាមីមិនខ្វល់ សូម្បីតែកូនពៅរបស់នាងស្លាប់ក៏គេមិនខ្វល់ ដែរ តើវាមានន័យអ្វីចំពោះលោកស្រីធំក្នុងផ្ទះនេះនោះ??
