Karatlı Gelini #Wattys2016

Bölüm 10

Sahra üzerindeki gelinlikten kurtulduktan sonra odaya geri döndü.Ama daha kapıyı açtığı an Devran'ın üzerinde sadece pantolonla görünce ne yapacağını bilemedi o an.İçine yerleşen korkuya engel olamıyordu.Devran'a kocası olarak alışması o kadar zorduki.Belki o gece yaşanmamıştı ama bu yaşanmayacağı anlamına gelmiyordu.Yüzü renkten renge girerken gözlerinin Devran dışında her noktaya değmesine izin veriyordu.

Devran gömleğini eline aldığında Sahra'nın banyo kapısında dikilmiş bir halde gördü.Onun gözlerini kaçırdığını görünce alaylı bir tebessüm dudaklarını süslemekle meşgul olmaya başlamıştı.
Bu kızın masum olduğuna inanmak çok güçtü kendisi için..Konağa ayak bastığı günden beri gördüklerinden sonra bu masum ayaklar sadece midesini bulandırıyordu adamın.
Kabullenmesi de bu yüzden daha zor oluyordu.Bazı şeyleri geride bırakmak istesede gerçeklere ne kadar dönebilirdiki sırtını.Herkes hiçbir şey yokmuş gibi davranırken kim silebilirdi aklından Sahra'nın Yağızla olan birlikteliğini Yağız'ın ona dokunuşunu, sarmasını bunları kim silebilirdiki Devran'ın gözlerinin önünden.O yüzden bu kıza duyduğu şey ne bilmiyordu ama her şeyi gölgede bırakan büyük bir öfke vardı içinde.

Gömleğini üzerine geçirdikten sonra düğmelerini iliklemeye başladı bir yandan da adımları Sahra'ya doğru yöneldi.

'Utanmana gerek yok ya da rol yapmaya mı demeliyim!'

Sahra duyduğu şeyle anlamayan gözlerini Devran'ın gözlerine değmesine izin verdi.'Anlamadım.'

'Anlamasan da olur boşver..Öncelikle aklına not etmen gereken şeyler var.'

Sahra 'nın yüzü bıkkın bir hal alırken gözlerini Devran'dan ayırmıyordu.

'Bu evliliği ikimizde istemiyoruz doğru mu?'

Sahra Devran'ın gittikçe sertleşen sesine aldırış etmeden başını salladı.'Doğru.'

Devran o an devam edemedi konuşmaya birkaç saniye öylece durup baktı Sahra'nın gözlerine.Doğruydu..İkiside istemiyordu bu evliliği ama bunu Sahra'nın ağzından duymak hoşuna gitmemişti adamın.Ona söz hakkı vermemesi gerekiyordu.'Ama sonuç olarak benim karımsın..Yani benim sözümden dışarı çıkamazsın, benden habersiz adım atamazsın..Ayrıca...Benim hayatıma hiçbir şekilde burnunu sokamazsın...Anlaşıldı mı?'

Sahra duyduğu her kelimede umutsuzluğa doğru milim milim yol aldığını hissediyordu.Gözleri umutsuzlukla parlarken yüzü düşmüştü adeta.Bu evliliği istemiyordu ama alışmak için çabalıyordu.Devran'ın kendisine bir hiç gibi davranması, bu çok ağır geliyordu genç kıza.Bunu haketmiyorduki kendisi hiçbir şey yapmamıştı o da kendisine biçilen kadere razı gelmişti.
Ama Devran'ın tam tersi düşündüğünü her geçen dakika daha iyi anlıyordu.Direnmeye hali yoktu buna rağmen içinde bir yerlerde bu sözleri hazmedemeyen kabul etmeyen Sahra baş kaldırmak için yanıp tutuşuyordu.

Kendini toparlamaya çalışarak başını dikleştirip Devran'ın Sert yüz hatlarında gezdirdi gözlerini.Ona yabancı olan bu yüze dikkatle bakarken son durağı insanın içini ürpertecek cinste olan gözleri oldu.

'Ben..Senin karın olduğumu söylüyorsun..Ama bana-'

'Sana hakettiğin gibi davranıyorum...Artık kahvaltıya inmemiz gerekiyor.Şu suratını düzelt ve biraz olsun gülümse mümkünse.'

Sahra hiçbir şey söylemeden aynanın karşısına geçip saçlarını taramaya başladı.Çok sinirleniyordu bu duruma ama bu sinirini sözlerine, davranışlarına dökemiyordu bir türlü.Sadece içine atıyordu.Saçlarını hızla taradıktan sonra derin bir nefes alıp verdi ve Devran'a döndü.