kırık kanatlar

yeni bir başlangıç

Bölüm 5: Yeni Bir Başlangıç

Hyunjin, hastanenin oturma odasında otururken, elindeki kahveyi yavaşça yudumladı. Günün henüz erken saatleriydi ama odanın sessizliği, tüm bölümü sarıp sarmalamıştı. Kendini bir şekilde huzurlu hissediyordu; bu, her zaman beklediği bir duyguydu. Aslında, hastanedeki hayatı rutin gibiydi ama her yeni hasta, içindeki merak duygusunu canlandırıyordu. Özellikle de bu sabah, yeni bir dosya alacağı için.

Odanın kapısı hafifçe aralandı ve menejer, elinde bir dosyayla içeri girdi. Dosya, Hyunjin’in önünde masanın üzerine konuldu. Menejerin yüzünde alışılmadık bir ciddi ifade vardı.

“Bugün yeni bir hastanız olacak, Hyunjin,” dedi menejer, sesi biraz titreyerek. “Felix Lee. Ailesi, çok geç olmadan tedavi edilmesi gerektiğini düşünüyor. Psikolojik durumu oldukça karmaşık.” Menejerin gözlerinde, Felix’in durumuna dair bir kaygı vardı ama bu kaygı, Hyunjin’in sakin tutumunu bozamamıştı.

Hyunjin, derin bir nefes alarak kahvesini masanın kenarına bıraktı. Dosyayı açtı ve ilk sayfayı çevirdi. İlk izlenimleri, her zaman olduğu gibi, içindeki derin merakla harmanlanıyordu. Her hastanın durumu bir şekilde farklıydı ve her biriyle başa çıkma şekli de benzersizdi. Felix’in dosyasını okurken, her cümleyle biraz daha içine çekiliyordu.

Felix’in adı, her şeyin başlangıcını işaret ediyordu. 17 yaşında, genç bir adamdı. Dosyadaki bilgiler oldukça sertti, çünkü Felix’in psikolojik geçmişi ağır bir geçmişti. İlk olarak, Felix’in depresyonu dikkat çekiyordu. Uzun yıllar boyunca kendini sürekli değersiz ve yalnız hissediyordu. Psikolojik rahatsızlıkları, adeta onu içine çekmişti.

Birkaç cümle sonra, Felix’in kaygı bozukluğuna dair daha derin bilgiler vardı. Sosyal anksiyetesi, neredeyse tüm sosyal etkileşimlerini engelliyordu. Okulda, arkadaş çevresinde ve ailesiyle olan ilişkilerinde sürekli bir korku ve endişe hali hakimdi. Her an, her durumda kötü bir şey olacağı düşüncesi, onun hayatını bir kâbusa dönüştürmüştü.

Daha ileri okuduğunda, Felix’in geçmişine dair travmatik olaylar olduğu ortaya çıkıyordu. Ailesinin, onu sıklıkla duygusal olarak ihmal etmesi ve zaman zaman kötü muamelede bulunması, Felix’in kendine olan güvenini büyük ölçüde yok etmişti. Bu, Felix’in psikolojik sorunlarının daha da derinleşmesine neden olmuştu.

Ama bunlar, dosyanın sadece başlangıcıydı. En şoke edici ve ürkütücü kısmı, Felix’in kendine zarar verme davranışlarıydı. Kendisine kesikler atıyor, derisini çizerek rahatlamaya çalışıyordu. Gözlemler, Felix’in bu davranışları bir çeşit kontrol mekanizması olarak kullanmaya çalıştığını gösteriyordu. Acı, ona bir şekilde gerçeklik hissi veriyordu. Ancak bu, hem tehlikeli hem de kalıcı hasarlara yol açabilecek bir durumdu.

Hyunjin, derin bir nefes aldı. Gözlerini dosyadan kaldırarak, pencereye doğru bakmaya başladı. Felix’in durumu ciddi, ama bir şekilde onunla çalışmak, belki de bu karmaşık labirentten çıkmasını sağlamak Hyunjin’in göreviydi. Felix’in yaşadığı travmalar, onun normalden çok uzak bir dünyada yaşamasına neden olmuştu. Fakat Hyunjin’in tecrübeleri, bazen en karanlık yerlerden bile ışık çıkarabileceğini gösteriyordu.

O sırada, odanın kapısı tekrar açıldı. Hyunjin, dosyasını kapatıp, tekrar odasına döndü. Menejer tekrar girdi. “Bugün, saat üç civarında hastaneye kabulü yapılacak. Birkaç saat içinde buraya gelecek,” dedi. “Hazır mısınız?”

Hyunjin bir süre sessiz kaldı. Sadece başını sallayarak, sakin bir şekilde “Evet, hazırız,” dedi. Ancak içinde bir şeyler değişmişti. Felix’in durumunu düşündükçe, bu hastanın sıradan bir hasta olmayacağına dair bir hissiyat vardı. İçindeki merak, büyüyen bir endişeyle karıştı. Felix, ona ne gibi sorular soracak, nasıl bir tepki verecekti? Kim bilir, belki de Hyunjin’in profesyonel becerilerini zorlayacak bir hastaydı. Ancak, o an hissettiği sadece bir şeydi: Felix’in hikâyesi, onun için beklenmedik bir yolculuğa dönüşebilirdi.

Hyunjin, son bir kez dosyaya göz attı. Felix’in yaralı kollarını ve karanlık geçmişini düşündü. O an, bir karar vermişti: Onunla savaşmak, bir şekilde bu karanlıkta yol alırken ona yardım etmek zorundaydı. Ama ne kadar başarılı olacağı ise hâlâ bir sırdı.

---

Bölüm Sonu: