Universo: Η αναζήτηση του χειμώνα

Κεφάλαιο 7⚘

  Ξημέρωσε. Οι επόμενες κινήσεις μου είναι μηχανικές. Σηκώνω την μπλε κλωστή και την σταθεροποιώ στον πίνακα πάνω από την φωτογραφία. Η κόκκινη κλωστή είναι ήδη στην θέση της. Η γκρι έχει διανύσει κάποια διαδρομή αλλά η μαύρη έχει την τιμητική της. Η μόνη που μένει είναι η άσπρη. Λίγα στοιχεία, πολλά ερωτηματικά. Ο πίνακας είναι έτοιμος. Μου πήρε όλο το βράδυ αλλά τα κατάφερα. Ίσως έτσι μπορέσω να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου. Κάνω μερικά βήματα πίσω και επιθεωρώ το έργο μου. Στον πίνακα στοιχείων που βρίσκεται μπροστά μου υπάρχουν όλα τα ονόματα, οι πόλεις, καθώς και φωτογραφίες των προσώπων που συνάντησα (να'σαι καλά ίντερνετ). Στην θέση της φιγούρας έβαλα ένα μεγάλο ερωτηματικό καθώς και τον γρίφο της επιγραφής. Κάθομαι στο κρεβάτι μου. Το επόμενο βήμα πιστεύω είναι προφανές. Δεν ξέρω αν θα αρέσει στα παιδιά αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και τους στέλνω ένα ομαδικό μήνυμα. Παίρνω μια βαθιά ανάσα... Ας το κάνουμε λοιπόν.

~

  Φτάνω πρώτη στο πάρκο μαζί με μια ζεστή σοκολάτα στο χέρι. Πιστεύω ότι ησοκολάτα μπορεί να σου φτιάξει την διάθεση ακόμα και αν δεν το επιδιώκει. Απλώς σου φέρνει ένα χαμόγελο στα χείλη και συ είσαι έτοιμος να αλλάξεις προς το καλύτερο. Περιμένω τα παιδιά με ανυπομονησία. Είμαι σίγουρη ότι ο Σον δεν θα χαρεί καθόλου με αυτό που θα τους πω αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, η Μπριγιάρ ήταν σαφής. Επιτέλους μετά από ώρα εμφανίζονται όλοι τους αγουροξυπνημένοι. 

"Καλημέρα σε όλους." ,λέω χαρούμενη. 

"Πού την είδες;" ,λέει ο Ντάνιελ καλύπτοντας το χασμουρητό του. "Γιατί έπρεπε να συναντηθούμε τόσο νωρίς;"

"Καλημέρα Έλλη." ,λέει ο Σον. 

"Ας ελπίσουμε να αξίζει." ,λέει η Καρολίνα αγκαλιάζοντάς με. Τους εξηγώ το σχέδιο με όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορώ και όλοι μένουν άφωνοι.

"Δεν μιλάς σοβαρά." ,λέει η Καρολίνα πρώτη.

"Σοβαρά μιλάω." ,της απαντώ και νιώθω την απογοήτευση να με κατακλύζει. Πίστευα ότι έστω η Καρολίνα θα απαντούσε θετικά στο σχέδιό μου.

"Δεν συμφωνώ καθόλου!", λέει ο Σον θυμωμένα.

"Για αυτό ήμουν σίγουρη.", του απαντώ με ένα θλιμμένο χαμόγελο.

"Είναι πολύ επικίνδυνο όμως.", προσθέτει ο Ντάνιελ σκεφτικός.

"Το ξέρω. Γι΄αυτό δεν είστε υποχρεωμένοι να με ακολουθήσετε." ,απαντώ σοβαρά.