Makalipas ang ilang linggo, sa wakas ay nagpasya si Avery na bumalik sa kanilang kumpanya. Kahit paunti-unti, sinisikap niyang bumalik sa normal ang kanyang buhay, lalo na sa trabaho. Subalit, napansin niyang wala si Ethan sa opisina. Ang buong akala niya ay maaga itong umalis ng bahay upang pumasok, gaya ng dati nilang routine.
Sa bawat oras na lumilipas, lalong lumalim ang kanyang pagtataka. Bakit hindi pumunta si Ethan sa opisina? Ilang beses niya itong sinubukang tawagan, ngunit laging nakapatay ang cellphone nito. Isang masakit na pakiramdam ang bumalot sa kanya—halo ng pag-aalala at pangungulila.
Habang naglalakad siya papunta sa kanyang opisina, napansin niyang iba ang pakikitungo ng mga empleyado sa kanya. May ilang mga bulong-bulungan na tila may itinatago. Nagtataka siyang nagtanong kay Mia, ang kanyang sekretarya.
“Nasaan si Ethan? Hindi ba siya pumasok ngayon?” tanong ni Avery, pilit na pinapanatili ang kanyang kalma.
Umiling si Mia, halatang nag-aalangan. “Ma’am, hindi ko rin po alam. Kaninang umaga pa po namin napapansin na hindi siya pumasok. Pero… may narinig po akong balita…”
“Anong balita?” tanong ni Avery, ang kaba sa kanyang dibdib ay lalong bumigat.
“May nakita raw po siya kaninang madaling araw… sa may pier. Kasama ang isang babaeng hindi kilala…”
Nanlaki ang mga mata ni Avery sa narinig. Hindi niya alam kung maniniwala siya o ano. Biglang nagsulputan ang mga tanong sa kanyang isipan—saan nga ba talaga si Ethan? At sino ang babaeng iyon?
Hinawakan niya ang kanyang telepono, desperadong tumawag muli sa asawa niya. Ngunit nanatili itong naka-off. Habang bumibigat ang bawat hakbang niya pabalik sa kanyang opisina, hindi niya maiwasang isipin—ano nga ba ang ginagawa ni Ethan sa mga oras na ito?
Habang nakaupo si Avery sa kanyang opisina, hindi siya mapakali. Paulit-ulit niyang iniisip ang mga salitang sinabi ni Mia. Kasama ang isang babaeng hindi kilala. Hindi niya alam kung paano ito tatanggapin. Sa loob ng maraming taon nilang magkasama ni Ethan, ngayon lang ito nawala nang hindi nagpapaalam.
Pagkatapos ng ilang oras ng pag-aalala, napagpasyahan niyang tawagan ang matalik na kaibigan ni Ethan, si Ryan. Baka may alam ito.
“Ryan, si Avery ito. Alam mo ba kung nasaan si Ethan?” tanong niya, pilit itinatago ang pag-aalala sa kanyang boses.
Tahimik si Ryan sa kabilang linya bago sumagot. “Avery, hindi ko alam kung dapat ko itong sabihin… pero kaninang madaling araw, nakita ko siya sa may baybayin.”
“Ano’ng ginagawa niya roon?” tanong ni Avery, ramdam ang pagbilis ng tibok ng kanyang puso.
“Mukhang may iniisip siya. Hindi ko na siya kinausap dahil parang gusto niyang mapag-isa. Pero kung ako sa’yo, hanapin mo siya. Baka may kailangan lang siyang linawin sa sarili niya,” sagot ni Ryan.
Agad-agad na nagpasya si Avery na pumunta sa lugar na tinutukoy ni Ryan. Habang nagmamaneho, hindi mawala ang kaba sa kanyang dibdib. Ano ang nangyayari kay Ethan? Bakit parang nagiging malayo ito sa kanya?
Pagdating niya sa pier, sinalubong siya ng malamig na hangin. Paikot-ikot ang kanyang mga mata, hinahanap ang pamilyar na anyo ng kanyang asawa. Matagal-tagal din siyang naglakad bago niya ito nakita—nakatayo sa gilid ng pantalan, nakatingin sa malawak na karagatan.
“Ethan!” tawag niya, halos pasigaw.
Nagulat si Ethan at bumaling sa kanya. Nakita niya ang gulat sa mga mata nito, pero naroon din ang lungkot at bigat na hindi niya maipaliwanag.
“Ano’ng ginagawa mo rito?” tanong ni Avery, ang kanyang boses ay puno ng pag-aalala. “Bakit ka umiiwas? At sino ang babaeng sinasabi nila?”
Napailing si Ethan, tila nagpipigil ng emosyon. “Hindi ito tungkol sa ibang babae, Avery. Wala akong ginagawang masama.”
YOU ARE READING
BEHIND THE GLASS TOWER
Romance"Behind the Glass Tower" ay isang kontemporaryong kwento ng pag-ibig na nagaganap sa isang makapangyarihang mundo ng negosyo, kung saan ang ambisyon, pasyon, at kahinaan ay nagtatagpo. Ang kwento ay umiikot kay Avery, isang matalino at ambisyosang b...
