BEHIND THE GLASS TOWER

chapter 21

Tahimik na nagsisimula si Ethan maghanda para sa misyon nang bigla siyang tawagan ni Cassandra. "Ethan, tuloy na ang operasyon. Kailangan ko ng tulong mo. Ako at ikaw lang ang magkasama," aniya ng may malamig na tono, ang boses ni Cassandra puno ng matinding determinasyon.

Ang puso ni Ethan ay mabilis na nag-accelerate. Alam niyang hindi na siya makaka-atras. Hindi ito simpleng trabaho. Lihim at panganib ang nakataya, at ngayon ay muling babalik siya sa isang misyon na maglalantad ng mga panganib na hindi pa niya kayang ipaliwanag kay Avery. Hindi niya kayang mawalan ng pagkakataon, ngunit hindi pa rin mawala ang takot sa kanyang dibdib.

Habang pinapabilis ang kanyang mga galaw, binuksan niya ang isang sekreto niyang compartment sa likod ng pader. Binunot niya ang mga gamit—baril, kutsilyo, at ilang iba pang kagamitan na hindi kailanman dapat makita ni Avery. Ang mga mata niya ay nagdadalawang-isip, ngunit hindi na siya makakapaghintay pa.

Mabilis siyang umalis ng bahay, ngunit habang siya ay nagmamadali papunta sa kanyang sasakyan, may narinig siyang mga kaluskos sa likod. Tumigil siya, napatingin sa paligid. Wala. Pero ang pakiramdam niya’y mayroong anino sa dilim. Nagdadalawang-isip siya kung kailangan niyang magmadali o maghanda para sa anumang mangyayari.

Habang nagmamaneho, biglang tumunog ang telepono niya. Si Avery. Hindi siya pwedeng magtago pa. Hindi siya handa para sa mga tanong na maaaring ibato nito sa kanya. "Ethan, may nangyari bang kakaiba? Parang may mga hindi ko maintindihang nangyayari sa paligid mo," tanong ni Avery. Ang tono nito ay puno ng pag-aalala.

Napalunok siya. "Wala, Avery," sagot niya, ang boses na puno ng pagtatangka na magmukhang normal. "Babalik ako agad, may ilang bagay lang na kailangan kong asikasuhin." Pero sa kabila ng mga salitang iyon, isang matalim na pakiramdam ang gumugulo sa isip niya. Hindi ito ang unang pagkakataon na naramdaman niyang may ibang sumusuong sa kanyang lihim na buhay, at hindi kayang itago ni Ethan ang pagkabahala sa kanyang sarili.

Habang patuloy siya sa kanyang direksyon, dumating ang isang hindi inaasahang tawag mula kay Cassandra. "Ethan," sabi nito ng mabigat ang boses, "may naramdaman akong nangyaring hindi inaasahan. Nakita nila ang iyong pangalan sa ilang mga dokumento. Mukhang may ibang taong gumagamit ng iyong pagkakakilanlan. Be careful."

Ang mga salitang iyon ay parang kidlat na dumaan sa kanyang isip. Ang misyon na akala niyang siya lamang at Cassandra ang magkasama ay mukhang mas kumplikado kaysa sa inisip niya. May ibang tao na nakapaligid sa kanya. Ang lihim niyang buhay ay may mga mata na nakakakita, at hindi niya alam kung sino ang mga ito. Kailangan niyang gumawa ng mabilis na desisyon. Puwede niyang ipagpatuloy ang operasyon at harapin ang mga panganib na maaaring magdulot ng banta kay Avery, o huminto at mag-isip ng mas maigi bago pa ito humantong sa mas malaking gulo.

Ang mga putok ng baril at ang tunog ng sapantaha ay sumasalubong sa tainga ni Ethan habang nasa gitna siya ng matinding laban. Ang misyon na tila magiging madali ay biglang naging isang laban sa buhay at kamatayan. Ang bawat suntok, bawat siko ng kalaban ay tumama sa kanyang katawan, ngunit hindi siya nagpatinag. Alam niyang hindi ito ang oras para magpatalo.

Sa kabila ng sakit na nararamdaman sa bawat pag-atake, ang tanging bagay na tumatakbo sa kanyang isip ay si Avery. Hindi siya pwedeng magpatalo ngayon. Hindi niya kayang mawalan siya ng asawa. Sa bawat pagkatalo, may takot siyang sumisiksik sa kanyang puso—ang takot na maaaring maiwan si Avery sa gitna ng panganib, nang walang kaalaman sa lahat ng nangyayari sa kanyang buhay.

Habang naglalaban siya, pinipilit niyang manatiling kalmado. Nakikita niyang dumarami ang kalaban, ngunit ang kanyang mga mata ay determinado. Isang pangarap lang ang nais niyang panindigan: ang mabuhay at makabalik sa kanyang asawa. Hindi niya kayang mawalan ng pagkakataon na magkapiling silang dalawa.

Kahit na nasugatan siya, hindi siya tumigil sa pakikipaglaban. Ang mga suntok na tumama sa kanyang katawan ay hindi naging hadlang. Sa halip, naging inspirasyon pa ito sa kanya upang magpatuloy. Alam niyang kaya niyang labanan ang lahat ng ito. Ang bawat paghinga, ang bawat galaw, ay nagiging lakas na nagtutulak sa kanya patungo sa tagumpay.

“Nandiyan ka pa ba, Ethan?” narinig niyang tanong ni Cassandra mula sa earpiece. "Huwag kang magpatalo. Huwag mong hayaan silang manalo."

“Hindi ko hahayaan,” sagot ni Ethan, ang boses niya matigas at puno ng galit. Hindi siya puwedeng mawalan ng pagkakataon. Hindi siya puwedeng mawalan ng pag-asa.

Habang patuloy ang laban, nagsimula siyang makaramdam ng mga panginginig sa katawan, ngunit hindi siya huminto. Alam niyang kailangan niyang magtulungan, kailangan niyang magsakripisyo upang makabalik sa asawa niyang nag-iisa sa bahay, hindi alam ang mga panganib na nagbabadya sa kanya.

Isang malupit na suntok ang tumama sa kanyang tiyan, ngunit ang mga mata niya ay tumingala, determinadong makabangon. Sa kabila ng lahat ng sakit, alam niyang hindi siya magpapatalo. Hindi siya puwedeng magpatalo. Hindi siya puwedeng mawalan ng pag-asa.

Dahil kung hindi siya makalabas ng buhay sa labang ito, mawawala siya kay Avery, at iyon ang hindi niya kayang tanggapin.

Habang lumalakas ang tunog ng labanan, ang mga kalaban ay tila walang katapusan. Mabilis, matalim, at masalimuot ang kanilang galaw. Pero si Ethan, kahit sugatan, ay patuloy na lumalaban. Ang mga suntok at siko ng kalaban ay tila hindi tumitigil sa pagbugso ng sakit, ngunit sa kanyang isip ay tanging si Avery na lang ang nagbibigay lakas sa kanya.

"Isang hakbang pa, Ethan. Isang hakbang pa para sa kanya," paulit-ulit niyang binibigkas sa sarili, tulad ng isang mantra. Ang bawat sugat at pasa na natamo niya ay nagiging simbolo ng kanyang determinasyon. Ang laban ay hindi lang tungkol sa misyon. Ito ay laban para sa buhay, laban para sa kanyang asawa, laban para sa pag-ibig na ayaw niyang bitawan.

Nang marating niya ang huling bahagi ng kanilang misyon, nakatagpo siya ng bagong panganib. Ang target na tinutukoy nila ni Cassandra ay nakatago sa isang mataas na gusali, at ang oras ay hindi pabor sa kanila. Habang sinusubukan niyang makarating sa tamang posisyon, isang sniper mula sa kabilang dulo ng kalsada ang tumutok sa kanya.

Napansin ni Ethan ang anino ng kalaban sa kisame ng isang abandonadong gusali. Walang oras para mag-isip, kaya’t mabilis niyang iniwasan ang bala at nagtakbuhan patagilid. Tinutok niya ang kanyang sariling baril at tinamaan ang sniper sa ulo. Ang katawan ng kalaban ay bumagsak sa sahig, ngunit wala siyang panahon upang magdiwang. Ang target nila ay nandoon pa, at ang oras ay patuloy na kumakalabit.

Habang sumusuong siya sa isang madilim na hallway, nararamdaman niyang papalapit na ang pagtatapos ng labanan. Ang mga kalaban ay isa-isa nang bumabagsak, ngunit ang pinaka-mahalagang bahagi ng misyon ay hindi pa natatapos. Si Ethan ay patuloy na umaatake, hindi lamang para mapanalo ang laban, kundi para matiyak na ang huling hakbang na ito ay hindi magtatapos sa pagkatalo.

Pagdating sa pangunahing silid kung saan naroroon ang kanilang target, narinig niyang naroroon na si Cassandra. “Ethan, handa ka na ba?” tanong nito, ang boses ay puno ng matinding tensyon.

Si Ethan ay tumango. Sa kabila ng lahat ng sakit at pagod, alam niyang kailangan niyang tapusin ito. Ang target ay isang kilalang tao sa kanilang organisasyon—isang taong may lihim na koneksyon sa mga kalaban. Ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, hindi siya magdadalawang-isip. Tinutok niya ang kanyang baril at inihanda ang sarili para sa pinakahuling hakbang.

Pagpasok nila sa silid, ang target ay naghihintay, ang mukha ay puno ng pagkamangha. Hindi nila inaasahan na naroroon pa siya, ngunit ito na ang oras. Ang isang huling suntok, isang huling bala, at ang target ay tumumba sa harap nila. Ang misyon ay tapos na.

Ngunit hindi pa dito natatapos ang laban para kay Ethan. Mabilis siyang lumabas ng gusali at nagsimula nang magtago mula sa mga puwersa ng kalaban na maaaring lumitaw. Ngunit sa kabila ng tagumpay, naiisip niya pa rin si Avery. Hindi pa siya tapos sa misyon, at hindi pa rin siya tapos sa pangarap na makabalik sa kanya ng buhay.

Habang sumasakay sa sasakyan patungong ligtas na lugar, ang katawan niya ay sumasakit, ngunit ang puso niya ay puno ng pagpapasya. Napatunayan niyang kaya niyang lumaban, hindi lamang para sa misyon, kundi para kay Avery. Ang buhay na ipinaglalaban niya ay hindi lamang tungkol sa pagpatay ng kalaban, kundi sa pagpapanatili ng pag-ibig at pag-asang magkakasama silang muli.