BEHIND THE GLASS TOWER

Chapter 4

Isang araw, habang si Avery at Ethan ay nagkakasama sa kanilang bagong opisina pagkatapos ng kanilang kasal, nagulat sila nang tumunog ang cellphone ni Avery. Nang tiningnan ni Avery ang tawag, nakita niyang ang pangalan sa screen ay "Ryan." Matapos ang ilang linggo ng hindi pagkakaroon ng komunikasyon mula kay Ryan, nagdulot ito ng isang alingawngaw sa puso ni Avery.

Nag-isip siya sandali, bago tiningnan si Ethan na tahimik na nagmamasid mula sa kabilang dulo ng mesa.

"Ryan," aniya, ang boses ay may halong pagdududa. "Bakit siya tumatawag?"

Ang mga mata ni Ethan ay kumikislap ng init at protectiveness. "Anong gusto niyang sabihin?" tanong niya, ang boses ay mabigat at puno ng pwersa. Ngunit sa kabila ng kanyang possessiveness, pinipilit niyang manatiling kalmado.

Nag-atubili si Avery, ngunit pinindot pa rin ang "Answer."

"Hello?" sabi ni Avery, ang kanyang boses ay tila kalmado ngunit may kaunting tensyon.

"Hi, Avery. It's Ryan," sagot ni Ryan mula sa kabilang linya, ang boses ay puno ng pakiusap at kalituhan. "I've been thinking about you a lot lately. I want to talk. I still care for you."

Sa kanyang narinig, hindi na napigilan ni Ethan ang sarili. Tumayo siya mula sa kanyang upuan at naglakad papunta kay Avery. "Tell him you don't need to talk to him anymore, Avery," sabi ni Ethan ng malumanay ngunit may kasamang paninindigan sa boses.

Si Avery ay nag-pause sandali, at tinitigan ang mga mata ni Ethan. "Ryan, hindi ko na kailangan mag-usap pa," sagot ni Avery, ang kanyang boses ay tiyak. "Matagal na kaming mag-asawa ni Ethan. Hindi ko na kailangan ang mga usapang iyon."

Malamig na sagot ni Ryan sa kabilang linya, "Wait... mag-asawa na kayo?" Ang pagkamangha at kalituhan sa boses ni Ryan ay malinaw na naramdaman ni Avery. Hindi ito inaasahan ni Ryan-hindi niya alam na may asawa na si Avery.

"Oo," sabi ni Avery, mas tiwala sa kanyang desisyon kaysa dati. "Mag-asawa kami ni Ethan. Matagal na."

Nagkaroon ng ilang sandaling katahimikan mula kay Ryan, at hindi na niya alam kung anong isasagot. Ngunit pagkatapos ng ilang segundo, narinig ni Avery ang tinig ni Ryan na puno ng kalungkutan at hindi pagkakaintindihan.

"So, that's it?" tanong ni Ryan, ang boses ay may kabiguan. "Hindi ko na kayang makipaglaban pa."

"Wala na akong pakialam sa nakaraan, Ryan," sagot ni Avery. "Wala nang lugar para sa'yo sa buhay ko. Si Ethan lang ang mahal ko. Si Ethan lang ang kasama ko ngayon, at magkasama kami sa lahat ng aspeto ng buhay namin. I'm happy, Ryan, and that's what matters."

Sa kabilang linya, si Ryan ay nanahimik sandali. Si Ethan, na nakatayo sa likod ni Avery, ay dahan-dahang humawak sa kanyang kamay. Hindi na nila kailangan pang mag-usap pa. Alam ni Ethan na walang ibang dapat magtakda ng limitasyon sa kanilang pagmamahalan kundi sila lamang.

Si Avery, na nakaramdam ng kabiguan at pagpapatawad para kay Ryan, ay nagpasya na tapusin na ang pag-uusap. "I'm sorry, Ryan, but I think this is where we end. I've moved on. Good bye."

Bumuntong hininga si Avery at pinindot ang "end call." Tumagilid siya kay Ethan, at ang kanyang mga mata ay puno ng pasasalamat at pagmamahal. "I'm so glad I have you, Ethan," sabi ni Avery, ang kanyang tinig ay puno ng malasakit.

Si Ethan ay yumakap kay Avery at humaplos sa kanyang buhok. "And I'm not letting go of you, Avery. I told you, you're mine. I will always protect you from anything, even from the past."

Matapos ang tawag na iyon, naramdaman ni Avery ang isang pagnanais na mapawi ang lahat ng sakit na dulot ng nakaraan. Ngunit ang pinakamahalaga sa kanya ngayon ay ang kanyang buhay at pagmamahal kay Ethan. Si Ethan, sa kabila ng lahat ng possessiveness, ay hindi nag-atubiling ipakita ang kanyang malasakit at pagmamahal sa kanya.

"Are you okay?" tanong ni Ethan ng may malambot na tinig, habang hawak pa rin ang kamay ni Avery. "I know that call must've been hard for you."

Si Avery ay ngumiti ng mahinahon at humaplos sa kamay ni Ethan. "I'm okay. I'm with you now. And that's all that matters."

Si Ethan ay yumakap kay Avery ng mahigpit, at sa mga sandaling iyon, alam nilang dalawa na wala nang makakabuwag sa pagmamahalan nilang iyon.

Matapos ang hindi inaasahang tawag mula kay Ryan, si Avery at Ethan ay nagdesisyon na maglaan ng oras para magbakasyon sa isang lugar malayo sa ingay ng siyudad at mga negosyo. Nais nilang magpahinga at mag-enjoy sa mga sandali nilang magkasama, isang bagong simula pagkatapos ng lahat ng pagsubok.

Habang binabaybay nila ang dalampasigan, nakaramdam si Avery ng kaunting sakit sa dibdib. Hindi dahil kay Ryan, kundi dahil sa mga alaala ng nakaraan na patuloy na bumabalik sa kanya. Ang mga pagdududa, ang mga pagkatalo sa relasyon, at ang mga pagkabigo ay bahagi ng kanyang buhay, ngunit sa mga kamay ni Ethan, natutunan niyang magpatawad at magpatuloy.

"Puwede ko bang tanungin, Ethan?" sabi ni Avery habang naglalakad sila sa dalampasigan, hawak ang kamay ni Ethan. "Paano mo natutunang hindi magtampo o magtanim ng galit?"

Si Ethan ay huminto sandali at tumingin sa kanya, ang mga mata ay puno ng pag-unawa. "Alam mo, Avery, ang pagkakaroon ng pagmamahal sa'yo ay parang paghilom mula sa mga sugat. Walang kwenta ang magalit at magtanim ng sama ng loob. Hindi mo kayang magpatuloy sa buhay kung laging binabalikan ang nakaraan."

"At paano naman tayo, Ethan?" tanong ni Avery, ang kanyang tinig ay may kabuntot na pangarap. "Paano natin patuloy na palalakasin ang relasyon natin, kahit na may mga pagsubok?"

Si Ethan ay ngumiti at iniabot ang kamay kay Avery upang hawakan ito ng mahigpit. "Sa bawat hakbang, sa bawat pagpapatawad, sa bawat pagmamahal. Kasama kita sa bawat pagsubok at tagumpay, Avery. We build our future together."

Hinawakan ni Avery ang kanyang kamay at naramdaman ang buo niyang puso na kumakabog. "I'm so grateful for you, Ethan. You make everything better."

Habang nagsimula na ang kanilang mga bakasyon, lumalakas pa ang kanilang pagmamahalan. Magkasama silang nag-isip ng mga plano para sa kanilang negosyo at ang kanilang buhay bilang mag-asawa. Ngunit hindi rin nila nakalimutan ang mga hamon na kakaharapin pa nila. Sa pagbabalik nila sa New York, nagpatuloy ang mga pagbabago sa kanilang buhay.

Isang araw, sa isang malaking business meeting, nagsalita si Ethan sa harap ng mga board members. Kasama si Avery, na tinitingnan siya ng may pagmamahal at suporta.

"Ang pagiging CEO ko ay hindi lamang tungkol sa negosyo, kundi tungkol sa pagpapalago ng mga relasyon at pagtutulungan," sabi ni Ethan, ang boses ay puno ng determinasyon. "At sa mga pagkakataong bumangon kami mula sa pagkatalo, hindi namin ito nagawa mag-isa. Kasama namin ang bawat isa, at ito ang ating lakas."

Si Avery ay tumingin kay Ethan, at nakita niyang hindi na siya ang lalaki na may mga takot sa nakaraan. Siya ay isang taong buo ang puso at ang kanyang buong buhay ay nakatali kay Avery. Alam ni Avery na ang tagumpay ni Ethan ay hindi lamang para sa negosyo kundi pati na rin para sa kanilang pagmamahalan.

Matapos ang meeting, naglakad sila papalabas ng building at nagtagpo ang kanilang mga mata. Si Avery, na hindi kayang itago ang labis na saya sa kanyang puso, ay humawak sa kamay ni Ethan.

"Ethan," aniya, ang boses ay matamis, "I've never been so sure about anything in my life. I'm with you, now and forever."

Ang mga mata ni Ethan ay kumikislap sa ilalim ng ilaw ng araw. "And I'm with you, Avery. I'll never let you go. You are my everything."