BEHIND THE GLASS TOWER

Chapter 24

Umalis si Avery patungo sa airport, dala ang bigat ng mga desisyong kailangang gawin. Ang kanyang layunin ay higit pa sa isang simpleng biyahe; ang misyon ay may malalim na koneksyon sa kanyang buhay bilang isang mafia boss. Ngunit para kay Ethan, ang lahat ay tila isang proyekto lamang na kailangang tapusin ni Avery sa Italy. Hindi niya alam ang tunay na dahilan ng pag-alis ni Avery, at wala siyang kaalaman tungkol sa madilim na mundo ni Avery bilang pinuno ng isang kriminal na organisasyon.

Habang naglalakad siya patungo sa terminal, tinitingnan niyang mabuti ang bawat hakbang at ang mga tao sa paligid. Walang makakaalam ng kanyang tunay na buhay, walang makakaalam na siya ang nagpapatakbo ng isa sa pinakamalalaking mafia sa buong mundo. Ito ay isang lihim na tinaglay niya ng matagal, at hindi niya balak ipaalam kay Ethan. Ipinagpatuloy niya ang kanyang misyon nang tahimik, wala ni isang kalabit ng konsensya.

Si Ethan, na inihatid siya sa airport, ay nag-aalala pero hindi alam ang buong katotohanan. Para sa kanya, ang alalahanin ni Avery ay tungkol lang sa kanyang proyekto sa trabaho. "Ingatan mo ang sarili mo," wika ni Ethan, ang boses niya puno ng pag-aalala. Pero hindi niya alam na ang proyekto ni Avery ay isang misyon na may kasamang panganib, at ang madilim na mundo ng mafia ay nag-aabang.

Ang bawat hakbang ni Avery patungo sa eroplano ay isang hakbang patungo sa isang misyon na magtatago sa mga mata ng lahat, kabilang na si Ethan. Nais niyang magpatuloy sa kanyang misyon nang hindi ito naapektuhan ng emosyon, kaya't tiniis niya ang mga tanong ni Ethan.

"Magkikita tayo pagbalik ko," aniya kay Ethan, hindi binanggit ang tunay na dahilan ng kanyang pag-alis. Si Ethan ay patuloy na nag-iisip na isang proyekto lang ang tinutukoy ni Avery, hindi siya handa para sa katotohanan.

Habang tinitingnan ni Ethan ang likuran ni Avery, may nararamdaman siyang kalungkutan at pangungulila, pero hindi niya alam na ito ay nagmumula sa isang bagay na mas malalim at mas delikado kaysa sa iniisip niyang nangyayari.

Habang ang eroplano ay lumilipad patungong Italy, si Avery ay nakaupo sa business class, tahimik na nagmumuni-muni. Kasama niya si Hazel, ang matagal niyang kaibigan at isa sa mga tiwala niyang tauhan, pati na rin ang iba pang kasamahan sa mafia na siya ang nangunguna. Ang bawat isa sa kanila ay may kanya-kanyang misyon, ngunit walang nagsasalita tungkol dito. Alam nilang may malalim na layunin si Avery sa kanilang pagpunta sa Italy, ngunit hindi lahat ay nakakalam ng buong detalye.

Si Hazel, na hindi kayang pigilin ang kanyang mga katanungan, ay tumingin kay Avery, ang mga mata'y puno ng alinlangan at pag-aalala. "Avery," nagsimula siya, ang boses na malumanay ngunit puno ng kahulugan. "Ano ang plano mo pagdating natin sa Italy? Anong aasahan natin?"

Si Avery ay tumingin kay Hazel, hindi nagmamadali sa pagsagot. Alam niyang si Hazel ay may mga tanong, ngunit sa mga ganitong pagkakataon, hindi siya pwedeng magbukas ng lahat ng kanyang iniisip. Isang malaking bahagi ng buhay niya ang hindi kayang maunawaan ni Hazel, at hindi pa siya handang magbukas ng pinto ng kanyang madilim na mundo.

"Ang plano ko," sagot ni Avery, "ay tapusin ang misyon. Iba ang sitwasyon sa Italy ngayon, kaya kailangan nating maging maingat. Hindi lang tayo dito para magtanghal. May mga tao tayong kailangang makausap at mga bagay na kailangan tapusin." Ang kanyang tinig ay matatag, walang bahid ng alinlangan.

Si Hazel ay tumahimik saglit, ngunit ang mga mata niya ay nagsiwalat ng mga katanungan na hindi pa kayang sagutin ni Avery. "Avery, alam ko may mga bagay kang hindi sinasabi sa amin... pero sana, kung may mangyaring hindi inaasahan, maging handa tayo."

Si Avery ay nagbigay ng isang matalim na tingin kay Hazel, at kahit na may kabuntot na pag-aalala sa kanyang mga mata, hindi siya nagpatalo. "Huwag mong alalahanin, Hazel. Alam ko ang ginagawa ko. Wala tayong dapat ipagtakot. Basta sundin lang natin ang plano."