8.

105 9 0
                                    

Bugün buradaki son akşamımızdı yarın sabah erkenden yola çıkacaktık.

Elimdeki kaçıncı olduğunu bilmediğim içkimi yudumladım. Gemideki  ekiple toplanmış hep beraber içmeye karar vermiştik bir müddet onlarla beraber içtikten sonra yanlarından ayrılmış ayı izlemek için sahil kenarında bir yere geçmiştim.

Ayı izlemek bana her zaman küçüklüğümü hatırlatırdı çünkü küçüklüğümde babam ne zaman beni öldürmeye kalksa kaçıp saklanır ve sakinleşmek için ayı izlerdim. Yanıma birisinin oturması ile kim olduğunu baktım kaptan yanıma oturmuş benim gibi aya bakıyordu.

-Ay bugün çok güzel değil mi?.

Bakışlarımı kaptandan çekip aya döndüm.

-Evet efendim çok güzel.....Dolunay.

Sessizlik hakim olmuştu aramızda.

-Küçükken her zaman ayı izlerdim en çok da Dolunayı severdim neden bilmem.

Gözlerimin içine bakarak beni dinliyordu.

-Küçükken babam eline geçen her fırsatta beni öldürmeye çalışırdı her gece bugün beni öldürecek mi diye uyumazdım sabaha kadar uyanık kalır ayı izlerdim güneş doğunca uyurdum ama babam hep güneş doğunca beni öldürmeyen kalkardı tam uyudum derken beni boğmaya çalışırdı boğazımı öyle bir sıkardı ki bazen gerçekten öldüğümü düşünürdüm.

Gözlerimden akan yaşları sildim.

-Peki nasıl kurtulurdun.

-Babaannem sayesinde kurtulurdum her seferinde ayrı evlerde kalırdık ama her sabah bizi kontrole gelirdi onun sesini duyunca sevinirdim bazen geç gelirdi o gelene kadar ölmemek için mücadele ederdim ta ki o gelene kadar işte o zaman mücadele etmeyi bırakır rahat nefes alırdım ama bir gün babaannem öldü işte o gün evden kaçtım daha 15 yaşındayım çeşit çeşit işte çalıştım efendim ta ki gemide iş bulana kadar.

Bana hüzünle baktı belki de bana acımıştı.

-Benim babamda alkolikti her gece içer gelirdi ama hiç bir zaman ne anneme ne bana vurdu içer kendime zarar verirdi kimi zaman gözümün önünde kendini jiletlerdi bir gün gitti ve bir daha gelmedi yani kaderimiz neredeyse aynı.

Gülümsedim. Acı bir gülümseme idi.

-Sizinle çalışmak istememin nedeni buydu efendim.

Pişmanlıkla baktı bana sanki ne diyeceğini bilemiyor gibiydi.

-Ama artık sizden korkmuyorum efendim size güveniyorum.

Gülümseyip sarılmıştı ilk başta şaşırsam da hemen bende sarılmıştım uzun zaman sonra huzurlu hissetmiştim.






Arkadaşlar merhaba telefon değişikliğinden dolayı bölümler biraz geç gelebilir ama elimden geldiğince atmaya çakışacağım keyifli okumalar hatalar varsa kusura bakmayın💕.

GÖNLÜMÜN KAPTANIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin