The Unexpected Love Story

CHAPTER 4: HIM?

Kiefer's Pov:

I looked at her. She's so beautiful especially when she sleeps.

"Good night mi amor." i said while looking at her.

"Mi amor" that's what I call her. She's my love. The love of my life.

How can I tell her that I love her since we're 2nd year High school? I admire her for more than 2 years but I can't confess to her.

Nahihiya ako.

Grabe 'no? Umabot ng dalawang taon ang nararamdaman ko sakaniya pero hanggang ngayon hindi pa din ako nakakaamin.

Hindi ako makaamin kaya dinadaan ko na lang sa pag tulong sakaniya.

(FLASH BACK)

"Grabe! Hindi man lang ako tinulungan na pulutin ang mga gamit ko, bastos!"

isang boses ng babae ang umalingawngaw sa loob ng library.

She's so funny. Kahit sa library sumisigaw siya.

"Silly." sambit ko na lamang bago siya lapitan.

"Here let me help you." tinulungan ko siyang pulutin ang mga libro niya.

"Thank y-" hindi pa siya tapos mag salita ay umalis na ako.

Ayokong makita niya ang mukha ko.

"You're always welcome mi amor." bulong ko sa hangin.

Pumunta akot sa gilid ng book shelf upang tignan siya.

Nakangiti na siya.

And that makes me smile too.

She's so pretty.

• • •

"Please Kuya wag ang bag ko" pag mamakaawa niya.

"Akin na sabi! Ang kulit mo!" sinikmuraan na siya nung lalaki.

Fck I can't take it anymore. Nandidilim na ang paningin ko.

Sinugod ko ang lalaki at pinag susuntok ito.

Naka bulagta na ito pero hindi pa ako tapos.

"How dare you hurt my girl? No one can fcking hurt her. No one!" galit na ani ko dito.

Nag dudugo na ang mukha niya pero hindi pa ako tapos.

Narinig ko ang daing ni Viel. Dahilan para bumalik ako sa wisyo.

Tinigilan ko na ang lalaki, kumaripas ito ng takbo ng bitawan ko ito.

Dali-dali kong pinuntahan si Viel.

"Viel are you okay? Viel? Wake up, please! Fck" paulit ulit na sambit ko bago ko siya buhatin at dalhin sa hospital.

(End of Flashback)

For a long time, lagi akong nakasunod sakaniya.

Pinag mamasdan siya sa malayo at minamahal siya ng patago.

Wala pa akong lakas na loob para umamin sakaniya.

Humahanap pa ako ng tamang panahon para umamin sakaniya.

Pero kahit makahanap ako, wala naman akong lakas ng loob para umamin.

Madaming ibang babae na napaligid sakin pero siya ang gusto ko.

Masaya na ako na inaadmire siya sa malayo.

Paano pa kaya ngayon na mag kaklase kami.

Laking gulat ko talaga ng makita ko sa bulletin board na kaklase ko siya kaya sinadya kong agahan ang pasok ko.

Ng makita ko siya kanina na papasok na ng classroom, sinadya kong umub-ob sa lamesa dahil hindi ko maiwasan na kabahan pag malapit siya.

Nilapag niya ang bag niya at dumiretsyo sa bintana.

Nakanta siya. Napaka ganda ng boses niya.

Parang may isang anghel na umaawit sa tabi ng bintana.

Ito na ata ang pinaka magandang araw sa buhay ko.

"How I wish I can tell you how much I love you mi amor." bulong ko sa hangin.

Alam kong bata pa kami, pero sigurado ako sa nararamdaman ko.

Mahal ko si Viel.