The Unexpected Love Story

CHAPTER 5: MI AMOR

Viel's Pov

Nagising ako sa mahinang tapik sa balikat ko.

"Viel?Wake up, it's already 2 am in the morning. You need to wake up or else they will caught us here." saad ni Kiefer.

Nag unat ako ng konti. Minulat ko ang mata ko.

Nakita ko siya sa harap ng pinto. Nakabukas na ang pintuan.

"I tried to open it earlier. Luckily, nabuksan ko." pag mamalaki niya.

Napatayo naman ako sa excitement.

"Weh? Talaga? Thank you so much! Finally makakauwi na din ako. Baka nag tataka na si Mama" excited na saad ko dito.

"I have my car outside, pwede kitang ihatid." alok niya sa'kin.

"Really? Thank you!" pag papasalamat kong muli.

Tumango lamang siya tsaka kinuha ang gamit niya pag katapos non ay bumaaba na kami.

Naka sarado ang gate kaya naisipan naming akyatin nalang yung bakod.

Hindi naman masyadong mataas.

Binuhat niya ako para makataas ako.

Successful naman ang pag labas namin.

Sumakay na kami sa kotse niya.

Binuksan na niya ang engine ng kotse tsaka pinaharurot ang kotse.

"Oo nga pala Kiefer, anong ginagawa mo kagabi sa school?Diba dapat nakauwi ka na din?" curious na tanong ko dito.

"Oh about that, I left my pen under my table so bumalik ako ng classroom. I didn't expect you to be there too." sagot niya.

"Ahh kaya pala, by the way itong jacket mo, ibabalik ko nalang siguro bukas. Palalabhan ko muna tsaka ko ibabalik sayo. Thankyou ah!" pag papasalamat ko dito.

"No worries, wag mo na isauli 'yan. Keep it, sayo na yan." he said.

"Really?Thank you!" pag papasalamat kong muli.
Napaka gentleman niya.

Swerte siguro ng babaeng minamahal niya.

Hindi ko pa sinasabi ang adress ng bahay namin ngunit alam na niya agad kung saan dadaan.

"Ahm alam mo ba kung saan ako nakatira?" tanong ko rito.

"Pareho lang tayo ng subdivision na tinitirahan. Sa tutuusin nga mag kapit bahay lang tayo. Hindi ka kasi pala-labas ng bahay niyo kaya hindi mo ako nakikita." saad niya

Napa "oh" nalang ako sa sagot niya.

Nahiya tuloy ako. Baka isipin niya nag aassume ako.

Hindi na ako nag tanong pa at hinayaan siyang mag maneho ng payapa.

Lumipas ang ilang minuto at nasa tapat na kami ng bahay ko.

"Thank you Kiefer! Ingat!" saad ko dito.

Bumusina lamang siya ng tatlong beses tsaka umalis na.

Buti nalang talaga may duplicate key ako ng bahay.

Dumiretsyo ako sa kwarto ko at natulog muli.

Buti nalang at mamaya pa ang pasok namin.

Salamat talaga kay Kiefer.

Bago ako matulog muli ay naiisip ko si Mr. Saviour ko.

"Kung papayagan ng panahon, sana mag kita na tayong dalawa." bulong ko sa hangin.

Sana dumating ang araw na maisayaw ko siya.

Pero teka, tama ba ako ng rinig kagabi? Tinawag niya akong mi amor.

Bahala na, nananaginip lang ata ako.