BAY GICIK

Çağ Lisesi Magazin

Biraz gecikme oldu arkadaşlar yayınlayıp yayınlamamakta çok kararsızdım fakat yazmaya devam edeceğim okuyucu sayım az ama olsun yazmak her zaman iyi gelir :))))

Çağ Lisesi Magazin ;

Okulumuz 12. Sınıf öğrencisi Ateş Güney ilkokullu kızların korkulu rüyası olmuştur. Sevgilisi yanımızdaki okuldadır.

Çağ Lisesi Magazin;

Ateş Güney bir sübyancıdır :D:D:D Kardeşlerinizi falan koruyun mazallah:D

Bu bu olamaz gördüklerime inanamıyordum. Gözlerimden yaşlar ekrana damlamaya başladı. Demek ki bu yüzden cevap vermiyormuş. Elif beni yatıştırmak için boş boş konuşuyordu. Şuan hiçbir şey bana iyi hissettiremezdi. Ateş dışında. Ne yapacağımı düşünmeye başladım. Bilmiyordum. Kahretsin şuan okulda benim yüzümden ona neler diyorlardı. Kahrolmuştum. Ama 3 yaştan ne olacak ki. Ben onu seviyordum oda beni. Telefonumun titremesiyle gözümdeki yaşları silip ekrana baktım. Gelen mesaj komşumuzun kızı aynı zamanda en yakın arkadaşım kardeşim Ecem'den di.

"Arya konuşmamız gerek"

O an bi terslik olduğunu anladım. Gözyaşlarım hala yanaklarımı ıslatırken

"efendim yazdım"

"Ateş senden ayrılmak istiyormuş" yazdı bir çırpıda.

Mesajı görür görmez kalbime saplandı sanki tüm kelimeler harfler. Zar zor okulun kenarındaki bir banka oturdum. Ateş ayrılmak istiyormuş. Hemen benden vazgeçti en ufak zorlukta benden vazgeçti bu bu beni kahrediyordu. İnanmıyordum inanmak istemiyordum. Hem neden bana söylemedi de Eceme söyledi. Ecemin en yakınım olduğunu biliyordu bu kadar mı cesaretsiz diye sitem ettim. Ardından Ateş'i aradım fakat açmadı. En sonunda mesaj atmaya karar verdim

"Ateş Ecem'in dedikleri doğru mu olanları yazılanları biliyorum benden bu kadar kolay vazgeçemezsin ben ben seni seviyorum.

"ARYA DOĞRU BİZ AYRILDIK" bu mesaj geldiğinde gözlerime inanamadım daha dün bana aşkla bakan gözlerin bunu yazdığına inanamadım.

"hayır ayrılamayız Ateş bunu bize yapma" yazdım çaresizce cevap gelmiyordu. Defalarca aradım mesaj attım fakat cevap yoktu okul bahçesindede gözükmüyordu. Okul bittikten sonra eve gittim. Hava yağmurluydu bahar yağmurları dedim içimden. Ağlıyordum tüm derslerde de ağlamıştım. Yanıma gelip yatıştırmak isteyenler olmuştu. Fakat boştu herşey boştu.

Ateş bu kadar cesaretsiz olamazdı inanamıyordum. Eve vardığımda gözlerim kan çanağına dönmüştü. Evde kimse yoktu. Hemen duş aldım. O magazin sayfasının sahibine bunu ödetecektim ama nasıl? Düşünceler beynimi yağmalarken kendimi duşa attım. Ardından Ateşle konuşmak için telefonu elime aldım aradım fakat açmıyordu. Hazırlanıp lisenin önüne gidecektim saçlarımı kurutup serbest bıraktım. Yüzüme hiçbir şey sürmedim. Elime ne gelirse giydim ve apar topar çıktım evden. Lisenin önüne geldiğimde Ateş hemen duvar dibinde bir bankta oturuyordu. Ona seslendim. Beni görür görmez telaşlandı ve hemen yanıma geldi.

Kolumdan tutup beni sürüklemeye başladı. Ara bir sokağa girene kadarda bırakmadı.

"sen delirdin mi? Zaten hakkımda birçok şey söylüyorlar sen hangi akılla okuluma geliyorsun" derken gözlerinden alev çıkıyordu. Ağzından çıkan her bir söz ağlamaktan helak olan bedenimde sanki ağır derin yaralar açıyordu nefes alarak konuşmaya başladım

"Ateş biz bunu yapma seviyorsun beni biliyorum bende seni seviyorum nolursun" derken sesim titriyordu kendime hakim olamadım ağlamaya başladım. Ateş bana bakıyordu.