Didem uyandığında neredeyse yataktan düşmek üzereydi. Çok terlemişti ve nefes nefese kalmıştı son iki aydır buna benzer rüyalar görüyordu her seferinde bir çocuk onu öldürmeye çalışıyordu kaslı uzun boylu yakışıklı bir çocuktu koyu kahve saçları ve kahverengi gözleri vardı. Saate baktığında daha 1.00 olduğunu gördü tekrar uyumak için başını yastığına koydu ve daha güzel rüyalar görme hayaliyle uykuya daldı.
Öğlen on ikide kalktığında başı şiddetli bir şekilde ağrıyordu bu baş ağrısının nedeninin rüyasından kaynaklandığını düşündü her nasılsa rüyalarında yara aldığı yerlerde bir acı beliriyordu bunun nedenini hiçbir zaman kendine sormamıştı ama bazen de merak ediyordu. Yataktan yavaşça kalkarak banyonun yolunu tuttu yüzünü yıkadıktan sonra sabahlığını giyerek mutfağa yöneldi annesi ve babası işe gitmişti başka kardeşi olmadığı içinde evde yalnız başına kalmıştı ve buda kendi kahvaltısını hazırlaması gerektiği anlamına geliyordu biraz yeşillik biraz domates aldı peynir ve zeytin çıkarttıktan sonra yemeye koyuldu yumurta pişirmemişti daha doğrusu unutmuştu ama bunu önemsemedi yemeğini yerken bir yandan da şarkı mırıldanıyordu ta ki yemek boğazına takılıncaya dek koşarak buz dolabını açtı hemen su şişesini aldı ve bardağa boşaltmadan içti. Bir ölüm tehlikesini daha atlattıktan sonra odasına gitti ne yapacağını bilemez haldeydi yaz tatilinde normalde eğlenmesi gerekirdi ama o hiç kendini mutlu hissetmiyordu bunu nedeni belki de en yakın arkadaşı Merve'nin yaz tatili için yazlığa gitmesiydi arada mesajlaşıyorlar ama bu Dideme yetmiyordu odasında biraz müzik dinleyip kendi kendine oyalandıktan sonra ne yapacağını düşünmeye başladı düşünmek diye geçirdi aklından bu Didem'in en çok yaptığı şeydi düşünmeyi severdi ona ne yapacağını söylerdi ve ona akıl verirdi düşünmek. Didem çok meraklı bir kızdı merak eder araştırır ve ardından sonuca ulaşırdı sonuca ulaşmak her zaman hoşuna gitmiştir Didem'in bunları aklından geçirdikten sonra parka gidip pamuk şeker yiyip kuşları seyretmeye karar verdi siyah bir tişört ve siyah pantolonu üzerine geçirdikten sonra çantasını aldığı gibi evden çıktı.iki düşme tehlikesinin ardından nihayet parka ulaştığında oturacak gölge bir yer aramaya başladı nihayet bulduğunda orayı küçük bir kız kaptı ben de yanına otururum diye düşünerek kızın yanına oturmak için yürümeye başladı. O sırada gözüne bir şey takıldı siyahlara bürünmüş bir adam yüzünü bir atkıyla gizlemiş ve bir şapka takmıştı. Küçük kızın arkasındaki ağaca yaslanmıştı adam Didem'in onu izlediğini fark edince yüzünü başka tarafa çevirdi. Didem adamı umursamayarak banka doğru ilerledi küçük kızın yanına oturup pamuk şeker almayı fark edince içinden küfür etti tam kalkmak üzereyken küçük kız söze girdi '' merhaba ben Elif sen ?'' Didem kızın onunla konuşması karşısında biraz şaşırarak cevap verdi '' Ben Didem '' kız kıkırdamaya benzer bir ses çıkardı Didem bunun amacını anlamadı daha sonra kız devam etti ''ben günümün çoğunu bu parkta geçiririm abim de benimle gelir bize katılmak ister misin ?'' abi mi? ne abisi ortalıkta hiç erkek çocuk görmüyordu kızın uzun süre bekletmemek için bu düşüncelerden sıyrıldı '' ben çok parka gelmem ama geldiğim zamanlar yanınıza gelirim.'' Kız sıcak bir gülümsemeyle karşılık verdi. Küçük kız en fazla 12 yaşında olmalıydı gotik lolita bir elbise giymişti saçları siyah ve uzundu Didem'in tam tersine. Didem'in ise saçları kısa ve kestane rengindeydi Didem kızın giyim tarzına hayran kalmıştı Didem de gotik tarzla ilgilenirdi. Küçük kızla biraz daha sohbet ettikten sonra Didem biraz sıkıldığını fark ederek annesini bahane etti ve evin yolunu tuttu ama eve gidince ne yapacağını bilmiyordu onun için en büyük sorun can sıkıntısıydı ne olurdu sanki dünyayı uzaylılar istila etse yada bir vampir gelip onu ısırsa. Hayatını kendi yaratabilseydi çok aksiyon dolu bir hayat seçerdi örneğin gizli bir ajan olabilirdi ama o bu hayata mahkum edilmişti ,bu sıkıcı hayata. Eve vardığında düşündüğü gibi hala kimse yoktu saat öğlen iki olmuştu ve şimdiden karnı acıkmaya başlamıştı ama bir sorun vardı didem hiç yemek yapmayı bilmezdi sadece omlet yapardı onunda tadı iğrendirici olurdu odasına çıkıp Merve'yi aramaya karar verdi belki onun yaz aşkıyla hikayelerini dinlerse biraz eğlenebilirdi ama ne yazık ki sözde en yakın arkadaşı Merve telefonu açmadı. hayal kırıklığına uğrayan Didem biraz uyumaya karar verdi yine aynı rüyaları görecekti belki ama hikayenin devamını merak ediyordu
Gözlerini büyük bir acıyla açtı nerden olduğunu anlayamadığı bir acı her yerini sarmıştı başını kaldırarak vücuduna bakmaya başladı ama ne yazık ki aynı kişiyi gördü elinde bir bıçak vardı ve bacağını kesiyordu Didem acıyla inledi çocuk bıçağı daha sert bir şekilde bastırınca çığlık atmaya başladı canı öyle yanıyordu ki bu tarif edilemezdi . çocuk kızın acı çekmesiyle eğleniyordu bir kahkaha attı elindeki bıçağı kaldırdı ve kanı yaladı Didem ona iğrenir gözlerle baktı. Bu çocuğun derdi neydi neden ona hep işkence ediyordu bu düşüncelerle acısını unuttu çocuk bacağını kesmeyi bırakınca derin bir nefes aldı. İki aydır hep bu rüyaları görüyordu ama hiçbir zaman konuşamamıştı ağzını açıyor ama bir şey tarafından engelleniyor ve susturuluyordu. Her şeye rağmen denemeye değer diye düşündü ağzını açtı her zamanki gibi konuşamıyordu kendini zorladı, olmuyordu.Denemeye devam etti başarıyordu biraz daha gayret ederek o iki kelimeyi ağzından çıkardı ''Sen kimsin ?'' çocuk konuşması karşısında şaşırmışa benziyordu. Bunu hiç beklemediği her halinden belliydi. Kaşlarını çatarak '' senin düşmanın.'' Dedi . bir düşman harika bir bu eksikti. Genç çocuk elindeki bıçağı göstererek onu korkutmayı denedi ve başarılı olmuştu. Didemin gözleri genişledi çocuktan bir kahkaha sesi duyuldu gülümseyerek ona döndü. ''uyan didem hadi uyan deli bir şey bu uyan lütfen .'' diye içinden geçirdi Didem ancak hiçbir işe yaramadı çocuk bıçağı koluna sapladı Didem acı dolu bir çığlık attı. Bu bir rüyaydı neden canı bu kadar yanıyordu. Etraf kan gölü olmuştu Didem acıyla inlerken çocuk kahkaha atıyor gülme krizlerine giriyordu Didem dayanamadı yataktan kalkmaya çalıştı ancak bir güç yine onu engelliyordu. Yılmadı devam etti biraz bile olsa hareket edebilmişti sonunda ayağa kalktığında çocuğun gözleri genişledi Didem hızlıca çocuğa bir tekme savurdu genç yere yapıştı. Didem onun üstüne bindi elindeki bıçağı almaya çalışıyordu çocuk Didemi üstünden attı ve yere serdi bu sefer o Didemin üstündeydi Didem çığlık atıyor yardım istiyordu Didem elini ondan kurtardı ve sert bir yumruk attı çocuk geriye savruldu Didem bundan yararlanarak bıçağı kaptığı gibi ayağa kalktı çocukta ayağa kalkmıştı Didem bıçağı ona doğru tuttu çocuğun gülümsediğini görünce sinirlendi ve bıçağı savurmaya başladı çocuk elini uzattı ipe benzer bir şey elinde süzülüyordu Didem gözlerini açtı ip gencin elinden çıkarak bıçağa doru yöneldi bıçağı kavradı ve çocuğa getirdi. Olaylar o kadar hızlı gelişmişti ki Didem neye uğradığını şaşırdı '' nasıl ya of '' çocuk kafasını salladı ve cık cıkladı. '' senin gibi bir kıza yenileceğimi düşünmedin herhalde'' Didemin öfkesi arttı. Çocuk devam etti '' sen pis bir yaratıksın senden ve senin soyundan olan herkesten nefret ediyorum sizler iğrençsiniz sizin yüzünüzden insanlar git gide kötüleşiyor birbirlerini öldürüyorlar hırsızlık yapıyorlar. O anlaşma saçmalık insanlar iyi olmalı kötülük seçme hakları olmamalı sadece iyilik olmalı. Kötülük her şeyi çirkinleştirir .'' Didem şaşırdı bu çocuk gerçekten kötülüğün iğrençliğinden mi bahsediyordu bu çocuğun kendisi kötülün tanımıydı '' ben anlayamıyorum sen neyden bahsediyorsun?'' çocuk ona iğrenir gibi baktı '' sen kötü taraftasın ben ise iyi sadece bunu anla yeter.'' Didem şaşkınlıkla cevap verdi '' Ben kötü tarafta falan değilim evet belki günahsız bir insan olmayabilirim ama hiçbir insan kusursuz değildir'' Çocuk ona yakaladı ve boğazından tutup havaya kaldırdı. Didem direniyor ama hiçbir işe yaramıyordu ''insanların kusursuz olmamasının sebebi sizlersiniz.'' Sonunda Didemi yere bıraktı kız acıyla yere düştü çocuk karnına tekme attı ve Didem öğürdü. Didem kendine gelmeye başladığında soluk soluğa '' Bak , dediklerinden hiçbir şey anlamıyorum ve açıkçası senin deli olduğunu düşünüyorum '' çocuğu öfkelendirdiğini fark edince biraz korktu çocuk hiçbir şey söylemedi etraf bulanıklaşmaya başladı uyanıyordu ''sonunda'' diye geçirdi içinden .
