Didem uyandığında kolu ve bacağı öyle çok acıyordu ki yataktan kalkamadı bir süre uzandı ve acılarının geçmesini bekledi. Bu çocuk kimdi ? ondan ne istiyordu? Bu düşünceleri eskiden aklından atmaya çalışır ve sadece rüya olduklarını düşünürdü ama artık bu olay canını sıkmaya başlamıştı. Birden aklına bir şey dank etti sabah parkta hava sıcak olmasına rağmen atkı takan bir çocuk vardı ve yüzünü gizlemeye çalışıyordu acaba diye düşündü bu çocuk onun tıpatıp aynısıydı...
Bu düşünceler kafasını çok karıştırıyordu bu rüyalar hissettiği acılar bunlar gerçekti. ''hayır ya sen iyice paranoyaklaştın saçmalama '' diye geçirdi içinden ama atkılı çocuğu nasıl açıklayacaktı çocuk atkı takmasına rağmen yüzünü gizleyememişti şapkada hiçbir işe yaramıyordu bu çocuğun amacı belki de ona yüzünü göstermekti ama o zaman neden atkı takıyordu bu düşünceler çok saçmaydı parktaki lolita kız geldi aklına birden bu kız bir abiden bahsetmişti ama Didem ortalıkta hiç erkeğin olmadığını düşünmüştü hayır orda tek bir erkek vardı o da rüyalarındaki korkutucu derecede tehlikeli olan bu yabancı çocuktu.
Parka gitmeliydi hem de hemen bu kızın rüyalarıyla bağlantısı vardı. Buna emindi. Kapının açılmasıyla birlikte bir çığlık attı odaya girenin annesi olduğunu fark edince derin bir nefes aldı '' Anne ya beni çok korkuttun .'' Annesi onun suratına bakmadın odayı inceledi ''bu odanın hali ne ? neden hep böyle dağınıksın ?'' Didem iç geçirdi odayı süzdü ''aman tanrım aman tanrım olamazzzzzz'' odası dağınıktı bunu daha önce hiç fark etmemişti ama odası uyandığında hep dağınık olurdu evet eline bunların gerçek olduğuna dair bir ipucu daha geçmişti.
Didem annesine yemek hazırlamada yardım ediyordu kafası hala çok karışıktı bu yüzden önündeki terliği görmedi ve yere yuvarlandı tabaklarda tabiki kırılmıştı annesinin çığlık sesi mutfakta yankılandı ''Didem iyi misin ? .'' Didem inleyerek yerden kalktı annesi söyleniyordu ''aklın nerde senin kızım ya sana bir şey olsaydı.'' Didem hiçbir şey söylemedi aklındakileri annesine anlatırsa annesi aklını kaçırdığını söylerdi öte yandan bunları birine anlatma ihtiyacı hissediyordu. ''Anne ben biraz kötü hissediyorum odama çıkabilir miyim?''
''Ne oldu kızım canın çok mu yandı?'' Bu soruya cevap vermeye tenezzül etmedi ve yanıtı evet kabul ederek odasına çıkmak için merdivenlere yöneldi. Kapıyı kapatır kapatmaz yatağına uzandı bu düşünceler aklından hiç çıkmıyordu parka gitmeliydi küçük kızı bulmalı ve sorularının cevabını ondan almalıydı. Çantasını aldı annesi mutfaktaydı ses çıkarmadan ayakkabılarını giydi ve kapıyı arkasından sessizce örttü. Parka vardığında küçük kızı göremedi içinden küfür ederek parkın her tarafını aradı ama kız yoktu. Bir el omzuna dokunduğunda Didem irkildi çığlık atmamak için eliyle ağzını kapadı. Arkasına yavaşça döndü ve ona sırıtarak bakan küçük lolita kızı gördü gülümsüyordu saçlarını at kuyruğu yapmış üzerinde ise mor ve nerdeyse yere değecek kadar uzun viktorya tarzı bir elbise giyiyordu.küçük kız '' seni tekrar görmek güzel ve kıyafetine bayıldım demek sende gotik tarzla ilgileniyorsun'' Didemin bu soruya cevap verecek bir dakikası bile yoktu '' sen kimsin ?'' kız kıkırdadı ''adımı daha önce söylemedim mi ?'' Didem öfkelenmeye başlıyordu ''Adın umrumda değil bücür sen nesin abin dediğin şu salak rüyalarıma nasıl giriyor?'' kız gülümsedi ''ah ne çabuk. Ben senin aptal bir kız olmadığını biliyordum. Ama abim benimle aynı fikirde değil ne yazık ki .'' Didem ''Bana her şeyi anlat.''kızın gülümsemesi kayboldu yerini dehşet saçan gözler aldı '' sana hiçbir şey söylemeyeceğim eğer bu kadar meraklı biriysen her şeyi ailenden öğrenebilirsin.'' Didem kızın kolunu sıkıca tuttu kız hiçbir şey yapmıyor sadece ruhsuz gözlerle ona bakıyordu ''Ailemle ne ilgisi var?'' kız aşırı bir güçle kolunu ondan kurtardı ve onun boğazına yapıştı. Ama bu nasıl mümkün olabilirdi bu kız ondan kısa boyluydu. ''Ailenle ilgisi var diyorsam vardır beni nasıl sorgularsın .'' Bu kız nasıl olur bu kız uçuyordu ve inanılmaz derecede güçlüydü.
Dilek Didemin akşam nereye gittiği konusunu kocası Fırat'ın yanında konuşmak istemiyordu kocasının sinirlenmesinden korkuyordu kocası uzun boylu kaslı çok karizmatik bir adamdı Dilek hafif kısa boyluydu onda da aynı şekilde kaslar vardı. Didem yemeğin bu kadar sessiz geçmesine karşın sessizliği bozarak ''Benim size söylemem gereken şeyler var.'' Annesi meraklı gözlerle ona baktı ''Ne oldu Didem? lütfen kötü bir şey olmasın.'' Didem konuya nasıl gireceğini bilmiyordu ya kız onunla alay etmişse ya ailesinin bunlarla hiçbir bağlantısı yoksa. ''Ben küçük bir kızla tanıştım'' sesinin titremesine engel olamamıştı annesi olayın ciddiyetini anlayarak sandalyesinde kıpırdandı babası ise gözlerini dikkatle ona dikmişti. '' Bu kızın adı Elif ve bir abisi var .'' Fırat'ın gözleri genişledi Dilek kocasına baktı ikiside bu konuşmadan rahatsız olmuşa benziyorlardı. Didem devam etti annesi ve babasındaki bu garipliği görmezden gelmeye çalıştı. '' Ve abisi beni öldürmeye çalışıyor nedenini bilmiyorum ama bana kötü bir soydan geldiğimi söyledi '' Dilek söze devam etti ''Tatlım bence bu konuyu sonra konuşalım. Bizim yapmamız gereken bazı işler var.'' Didem duymazdan gelerek devam etti '' Küçük kız bana her şeyi açıklayacağınızı söyledi bunlar doğrumu bilmiyorum kafam çok karışık ama bana söylemediğiniz şeyler olduğunu düşünüyorum hem de çok önemli şeyler.'' Bu sefer söze başlayan Fırat olmuştu '' Eğer senden bir şey saklıyorsak bunun tek bir nedeni vardır bu da senin iyiliğin.'' ''Biliyordum bana hemen anlatacaksınız bu kız kim abisi beni neden öldürmeye çalışıyor'' Fırat sinirlenmişe benziyordu '' O çocuk barış yanlısı değil anlaşmayı kabul etmedi ve'' karısı sözünü kesti ''Bu kadar yeter Didem senden bir şey saklıyor olabiliriz ama bil ki bizim tek isteğimiz normal bir hayat sürmek. Bu yüzden bu konuyu sakın bir daha açma.'' Normal bir hayat mı bu sıkıcı hayatta kim normal olmak isterdi. ''Bana hemen açıklama yapın bu çocuk her akşam rüyalarıma giriyor ve bana işkence ediyor canım yanıyor baba buna bir son verin.'' Fırat ayağa kalktı sert bir şekilde masaya vurdu ''O çocuğu öldüreceğim '' Dilek ''Hayatım sakin ol .'' Fırat kızına baktı onu kaybetme düşüncesi göğsünde bir acıya neden oldu. Didem dediklerini anlamıyor meraklı gözlerle onlara bakıyordu. Babası ona hüzünlü gözlerle baktı ''üzgünüm bir tanem ama biz şeytanın soyundan geliyoruz.''
