"ඔව් "
"………………🫥😶 ..."
මට ඇත්තටම ඩිලාන් අයියගෙ මූණ දීහා බැලුනා. ඒ කිව්ව කතාවේ තේරුම මොකක් ද කියලා දැන ගන්න.මම ඕනකමින් බැලුවා.
මොකද මගෙ ඔලුවට ඒ වෙලාවෙ දෙන්න ඕන උත්තරය මොනවගේ එකක් වෙන්න ඕන ද කියලා හිතාගන්න ඇත්තටම බැරි උනා. මම ටිකක් වෙලා ඩිලාන් අයිය දිහා ම බලන් හිටියා. ඇත්තටම මේ සහොදරයොද ? අර මනුස්සය පිට කෙනෙක් උනත්, ඒකා ගාව තියෙන හිතවත්කමක් තරම්වත් මගේ කියලා මම හිතාගෙන ඉන්න අය ලග නෑ නේද ?
" කියනවා ? "
" මුකුත් නෑ ... අයියේ "
" මුකුත් නැති වෙන්නේ කොහොම ද ? එහෙම නම් මෙච්චර වෙලා කියෙව්වෙ මොනාද ? "
" කෑගහන්න එපා අනේ ගිවන්ත අයියටත් ඇහෙයි. "
"උට ඇහෙන්නෙ නෑ ඌ මූණ සෝදනවා . "
" මම කතා කරපු එක ඔයාට ප්‍රශ්නයක් නම්, ඒ ඔයාගෙ යාලුවා නිසා හරි අයියේ මම කතා කරන්නෙ නැතිව ඉන්නම්. දැන් ඔයා යන්න .. "
එහෙම කියලා එයා ඉන්නවා නම් ඉන්න , නැතිනම් යන එකයි කියලා මම මගේ කාමරය අස් කරන්න ගත්තා. ඇයි මේක අම්බලම් වගේ කියලා කිව්වා නේ එක පෝරිසාදයෙක්. සෝදන්නත් රෙදි තියෙනවා. ඒ ටිකත් අද අතේ සෝදන්න වෙන්නේ, මෙහේ washing machine එකට මගේ රෙදි දැම්මා ම රෙදි සේදෙන්න අතිවිසාල කරන්ට් එකක් යනවාලු. ඉස්කෝලේ හාමිනේ තමයි කියන්නේ ඉතින් අතේ සෝදලා දැම්මා ම කාටවත් ප්‍රශ්න නෑ...
සෝදන්න තියෙන රෙදි ටිකත් අතේ ගුලි කරන් කාමරේ ජනෙල් ටිකත් ඇරියා. අර මූණ සෝදනවා කියපු එකා නේද තව ම phone එකක් කනේ ගහන් දත් මදින්නේ.. හැබැයි පුතෝ උබ ඔය කරන්නෙ නම් වැරැදි වැඩක්. ආත්තම්මගෙ මල් පැල අත ගගා ඉන්නේ. ඕවා මහ ආනුභාව සම්පන්න මල් පැළ ආත්තම්ම දැක්කා නම් ඔතන දෙවොල් නටාවී.. සමහර විට ඔයාට නිසා එහෙම නැති වේවි. ජනෙල් කූරු අස්සෙන් ඒ පේන රූපය දිහා බලන් හිටියෙ ඩිලාන් අයියගෙ ළඟදි නැති මේ යක් පැටිය ගාවදි විතරක්
මට දැනෙන ඒ නොතේරෙන දේ මොකක් ද කියලා .
මුලින් හිතන් හිටියට මහ කමකට නැති, රස්තියාදුකාරයෙක් කියලා මූ එහෙම නෑ වගේ, මම එහෙම ම කාමරයට හැරෙන කොට ගිවන්ත අයියත් මේ පැත්ත බලනවා වගේ දැක්කා. ඒ කියන්නේ washroom එකේ කවුරුත් නැතිව ඇති, ගිවන්තයාට කලින් මම යන්න ඕන. කියලා හිතාගෙන මම බුරුසුවටත් පොඩ්ඩක් සිග්නල් ගාගෙන කටේ ඔබාගත්තා.
