Midnight Rain (Moon Struck Series #1)

05

Warning: Cliche, maraming mura, loop holes, grammatically incorrect so if hindi niyo bet you can try another story na magugustuhan niyo. 🥹🩷

Not edited.

--------------
 

                        CHAPTER 5

                             Library
                 ୨ৎ ────୨ৎ──── ୨ৎ

When I arrived at home, I immediately went to my room. Hindi na ako kumain. I guess I lost my appetite. Nagpalit ako ng damit na pang tulog at tumalon patungo sa higaan ko.

"Tangina, ang sarap. Ang lambot" sana ganito nalang ako palagi, ang sarap magpahinga at humilata.

I immediately opened my phone. Sa hindi malamang dahilan inopen ko ang Facebook ko. At hinanap ang account niya.

Nakakatakot din kasi baka poser siya o ibang tao. Pero in-add ko siya, feeling ko siya nga. Kung hindi, edi unfriend ko. Ganoon lang kadali.

Jaxon Suarez:
Good evening, is this you kairo? I'm jax your project partner.

Pagtatanong ko. Ano ba naman na ako ang nag first move.

Kairo Matinez:
Yes, it's me. I'll send the details later or tomorrow when I'm not busy. I hope you don't mind, but I can't entertain you today as I have something to do.

Jaxon Suarez:
It's fine with me. Let's just meet up tomorrow in the library. Simulan na natin. Huwag kang magpabagal-bagal, ayaw ko sa mga kupad.

Kairo Matinez:
Likewise.

Dahil sa wala na akong masabi pa. Hindi na ako nag reply at nag react sa sinabi niya. Minsan talaga sinusumpong si ID, I can't control my anger towards him.

Ma i-stalk nga siya. Inaccept na naman niya ang friend request ko. Aba dapat lang, ano ako followers nya? LMAO.

Konti lang naman pala ang pictures niya at halos lahat kasama ang family. "Sana all masaya pamilya" hahaha.

Now, we don't have a quiz and I already studied last time. Siguro naman may karapatan na akong manood ngayon. Minsan lang naman, ano kayang magandang panoorin ngayon?

"YouTube or netflix?" sige na nga netflix.

Mga ilang oras lang at hinila na ako ng antok.

-------------

"Oh shoot! Nakatulugan ko. Bakit ba hindi ko matapos tapos iyong pinapanood ko. Ang hirap naman maging antukin. Panira ng moment." biglang saad ko.

Nakakatamad pumasok pero dahil friday na gaganahan na ako.

Walang naiwan sa bahay, si kuya wala na rito. Pero kahit na ganoon siya ’yung laging hanap, kailan ba ako?

Hindi na nga madalas magkita, hindi rin madalas mag usap. Kung mag uusap pa tungkol lang iyon sa kukunin kong kurso.

I go to the shower and I release my stress. Pagdumadaloy mula sa buhok ko ang mga butil ng tubig pababa sa akin hindi ko alam bakit nagiging kalmado ako. Na tila ba pinapawi noon lahat ng struggles ko.

Siguro bukas, punta ako sa lagi kong pinupuntahan noon. Sabado naman at mag isa lang naman ako rito. Hindi rin ako papagalitan kung wala ako dahil nga wala naman sila.