His Obsession |Fulvia Smith| Series 1 |+18

PROLOGUE

FIND HER!

Wala akong ibang nais kundi ang tumakbo, walang liko-liko, walang tingin-tingin, wala din akong pakialam kung sino ang aking nababangga dahilan ang aking nais ay makatakas sa mala-impyernong bahay na iyon.

Bakit nga ba ako na pasok sa ganitong sitwasyon? While the morning had a promising start, my perception shifted upon entering that narrow passageway. The sight of a motionless figure and the unsettling encounter with two sets of limbs that greeted my gaze altered the course of my day.

Ang kanyang maputing tuxedo ay nababahiran ng pulang dugo, at ang kanyang mga kamay na may hawak na baril ay naliligo nasa dugo. Ikinagimbal ko ng gumawi ang nakakalokong ngisi at halos bumagal ang aking paghinga na ikitaas ng aking kilabot sa buong katawan.

I know, I'm a mess and smells like sh*t. I may appear as a victim of assault, but can I indeed be blamed for the heinous act committed against me? As tears welled in my eyes, I gazed upon my trembling limbs and directed my gaze towards the door that now towered above me. (Nakauwi na nga ba ako?) I knock three times pero hindi pa din ako pinagbubukasan ng kapatid ko, lingon at yuko ang ginagawa ko at nanginginig ako sa takot na baka masundan niya ako at gumawa ulit siya ng mga bagay na hindi ko magustuhan.

And finally, bumukas ang pinto at niluwa nu'n ang kapatid ko bahagyang napakunot ang kilay nang makita ako at nakita ko na bahagyang namilog ang singkit nitong mga mata at kaagad ako nitong pinapasok at di muna siya nagsalita at inalalayan niya akong pumasok at naluluhang tinignan ang kabuohan ko.

''W-what happen to you? A-ate?'' saad niya na malumanay akong kinausap na para bang ayaw niyang magkamali sa itatanong sa akin. Halos kinakapos ang mga salita niya at hindi niya alam kung ano ang gagawin at iginala ang mga mata sa damit kong gulagulanit at ang mga sugat na hindi ko makakalimutan.

''G-ginahasa a-ako... M-mynx.. tulungan mo ako...'' saad ko sa kanya na kaagad naman ako nitong niyakap. Marahan din akong pinakalma nito.

''I told you baby, you can't ran-but you can never hide from me.''

Halos magkanda duling ako sa sobrang iyak nang marinig ko ang boses niyang parang demonyo at nagkatagpo ang mga mata namin na halos dumilim ang kanyang anyo sa sobrang galit. Bahagya akong napa-ipit ng tili nang makita ko ang pagbagsak ng kapatid ko sa lapag. Mabilis ang pangyayari na hindi ko 'man lang nakita ano ang kanyang ginawa. At doon ko lamang na pagtanto na kanina pa pala siya nakaupo sa sofa? Pa-paano niya nagawa iyon? Paano siya nakapasok samantalang naka-lock ang pintuan dahilan kilala ko ang kapatid ko, hindi siya nakakalimot sa pagsara ng pintuan miski ang bintana.

''H-Hell? P-papaano k-ka?'' Halos lagutan ako nang hininga sa mga kataga na lumalabas sa bibig ko. Halos mawalan ako ng ulirat nang lumapit siya patungo sa akin at hinablo ang aking braso palapit sa kanya naikinatingala ko sa matikas nitong pangangatawan.

''That's right, scream baby.''