Kırgınlıklar ve Zeynep ❤️‍🩹

Solgun'

Hepinize merhabalar! ❣️
Geç oldu ama en azından bugün paylaşabildim 🥲
İyi okumalar diliyorum 🤍

Ambulans hastaneye vardığı an Cüneyd ve Levent ambulanstan indi. Sağlık görevlileri ambulansın kapısı açılır açılmaz Mira ve Meryem sendeleyerek aşağı indi. Ardından da Zeynep'in sedyesi aşağı indirildi.

Zeynep çok kan kaybetmişti, o yüzden bilinci kapalıydı ve acil olarak entübe edilmişti. Cüneyd onun bu halini görünce gözünden düşen bir damla yaşa engel olamadı.

Zeynep'in sedyesini hızlı bir şekilde ameliyathaneye götürdüler. Cüneyd, Mira ve Levent de peşi sıra ardından gidip ameliyathane kapısında beklemeye başladılar.

Mira ellerini saçlarına yolarcasına geçiriyordu. Zeynep'i gördüğü an nasıl bu kadar sakin kalıp onu yukarıya taşıdı anlayamıyordu. Sürekli kendi kendine Zeynep'i gördüğü haldeki durumunu tekrar tekrar söylüyordu.

" Zeynep.. çok kan vardı.. yüzü çok kötüydü.. Allah'ım nolur.. Zeynep iyi olsun.. Nolur.. İyi değildi Zeynep.. "

Cüneyd Mira'nın dediklerini duydukça nefes alamıyordu. Nasıl olur da Meryem Hanım'la böyle bir anlaşma yapmış, üstüne yaptıkları anlaşmayı Zeynep'e duyurmuşlardı.. En azından gece yatmadan kapıyı kilitleselerdi belki bütün bunlar olmazdı.. Cüneyd kendini suçlamaktan başka bir şey yapamıyordu.

Ayrıca içeriden bir doktor çıkmadıkça deli oluyordu. O kadar öfkeliydi ki ameliyathaneye girip Zeynep'in durumunu görmek istiyordu, lakin yapamazdı. Beklemekten başka çareleri yoktu.

Aradan tam 5 saat geçti. Ve içeriden bir hemşire telaşla çıktı. Çıkan hemşireyle herkes korkuyla ayaklandı.

" Hastanın 1. ve 2. derece yakınları kim? "

Meryem ve Mira hemen "biziz" dedi.

" Hasta çok kan kaybetmiş. Ameliyatta 2 kez kalbi durdu. Acil kana ihtiyacımız var. Kanınız uyuşuyor mu? "

Meryem çaresizce "benim uyuşmuyor" dedi. Lakin hemen Mira'ya döndü.

" Mira, kızım senin kan grubun ne? "

" A, A Rh negatif. "

Meryem çaresizce gözlerini yumdu.

" Pozitif olsa olacakmış, tüh.. Allah'ım yardım et.. "

Lakin beklenmedik bir şekilde Cüneyd atıldı.

" Benim A Rh pozitif. Ben verebilirim değil mi? "

Herkes umutla başını Cüneyd'e çevirdi.

" Tabii. Hemen sizi kan alım odasına alalım. "

Cüneyd ve hemşire hemen oradan ayrıldı. Meryem kan bulunduğu için Allah'a binlerce kez şükretti. Ve yaptığı anlaşmadan bir kez daha utandı. Cüneyd doğru söylüyordu. Zeynep ondan uzaklaştıkça daha çok zarar görüyordu. Ve o bunu anlayamamıştı.

Cüneyd kan verdikten sonra tekrar ameliyathane kapısına geldi. 1 saatte 2 ünite kan alınmıştı. Başı dönüyordu, hemşire de bir şeyler yemesini söylemişti lakin Zeynep ameliyathanedeyken derdi yemek olamazdı. Sandalyelerin birine oturup elleriyle yüzünü kapattı. Ne kadar aciz bir kul olduğunu bir kez daha fark edip Allah'tan yardım istedi.

" Allah'ım, onun temiz kalbi hürmetine onu bana bağışla. Sen gücü her şeye yetensin. Şu kapının ardındaki doktorlardan iyi bir haber gelmesini nasip et. "

Tam böyle dua ederken aneliyathanenin kapısı açıldı, ve bu sefer bir doktor çıktı. Yüzündeki garip ifade herkesin içine bir korku düşürdü.