"Moge onze dood snel zijn."
De levens van de mensen in Syrian worden gestuurd door de drie manen. De lijnen die het maanlicht in hun huid brand bepalen wat voor een beroep ze uitoefenen, met wie ze trouwen en welke dingen ze meemaken. Iedereen heeft...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Er zijn dingen die je alleen 's nachts kunt doen. Lang nadat de ceremonie is stilgevallen en iedereen de veiligheid van zijn huis op heeft gezocht. Je wilt geen pottenkijkers als je gif maakt. Niet omdat ze weten wat het is, maar omdat mensen nergens met hun klauwen vanaf kunnen blijven. Het weinige licht wat Aska geeft is er perfect voor.
Rusteloos beweeg ik door de kamers van mijn huisje terwijl ik de gordijnen dichttrek en mijn spullen klaarzet. Een nerveus gevoel kriebelt in mijn maag. Het is een gevoel waar ik me normaal aan zou ergeren, maar nu is het een welkome waarschuwing om niet op automatische piloot te handelen.
Voorzichtig schuif ik mijn masker voor mijn gezicht. Vervolgens laat ik mijn vingers in mijn handschoenen glijden. Hier gaan we dan. Ik werp nog een laatste blik op het boek met het recept, dan pak ik de firl plant van mijn bovenste plank. Voorzichtig knip ik een handvol van de rode blaadjes af. Druppels sap glinsteren in het licht van mijn lantaarn. Ik kijk er met een glimlach naar. Het is niet vaak dat ik met het martelaarskruid werk. Normaal specialiseer ik me in het redden van levens, niet in het pijnigen van mensen. Maar firl extract is het sterkste wapen wat ik in korte tijd kan maken. En dat ik in het dorp blijft, betekent niet dat ik me bij mijn lot neerleg.
Voorzichtig snijd ik de bladeren in kleine vierkantjes. Die laat ik in het water van mijn pan glijden. Het ziet er zo onschuldig uit, een paar rode blokjes die in het water drijven, maar mijn mentor draait zich in haar graf om als ze dit ziet. Het idee amuseert me. Hoe vaak heeft ze het me wel niet gezegd. Dodelijk gif maken is veiliger dan met firl werken. Ze heeft gelijk, een dag eerder of later dood zijn, maakt niet uit. Uren lang de pijn van dit sap voelen zonder de genade is erger. Het is alleen weggelegd voor je ergste vijanden. Jammer dat ik geen manier heb om het naar de manen toe te sturen.
Het duurt niet lang voordat de firl bladeren in een rode brei zijn veranderd. Zodra het meeste vocht is verdampt, haal ik de pap door een zeef. Wat overblijft is een lichtroze vloeistof die ik voorzichtig in kleine glazen buisjes giet. Ik zet ze in de vensterbank als ik door een kier in de gordijnen een lichtje zie dansen. Nieuwsgierig kijk ik uit het raam. Ik duw het gordijn opzij. Buiten zie ik de gloed van een vlam tussen de bomen bewegen. Het is ver weg, maar het lukt me niet om weg te kijken. Dit is niet normaal. Geen reiziger dwaalt in het donker door het bos en niemand maakt een kamp wanneer er een herberg in de buurt is. Wie is daar en wat doen ze hier?
Ik voel mijn hart in mijn keel kloppen. Ik zou hier niet bang voor moeten zijn. Dit denk ik alleen om wat er vandaag gebeurd is. De stilte van de nacht speelt met je gedachten. Er is vast een onschuldige reden. Met bevende vingers hou ik de vensterbank vast. Het firl extract is centimeters bij mijn vingers vandaan. Misschien is het niet verkeerd om er een paar bij me te houden, gewoon voor de zekerheid.
Ik wikkel de kleine flesjes een voor een in katoen reepjes, waarna ik mijn laarzen uitrek en er in elke eentje duw. Als ik mijn schoenen weer aandoe, voel ik ze tegen mijn tenen drukken. Hier ga ik spijt van krijgen, galmt het door mijn hoofd. Maar ik heb geen zin om aan spijt te doen, dus duw ik het stemmetje weg.
Ik stop nog een flesje in mijn zak, waarna ik mijn tas vul met medicijnen. Mijn vingers klemmen zich om de bezem die nog bij de deur staat. Als ik opnieuw uit het raam kijk, zijn er meer lichtjes. Ik knijp mijn ogen samen. Hoe langer ik kijk, hoe meer ik er zie. Ze dansen tussen de bomen door op een bijna betoverende manier.
Een rilling loopt over mijn rug. De manen hebben niemand tijd gegeven om te vluchten. Dit moet zijn wat ze hebben aangekondigd. Het is amper te geloven dat het zwakke schijnsel van lantaarns de dood van dit dorp aan kondigt.
