Królowa wampirów

Planowanie

Dobra koniec tego - powiedział Artur stając na proste nogi.
No okej - powiedziała w myślach ze  skutkiem Izabella ubierając się.
Dobra i co teraz? - odparł
Trzeba coś wymyślić - powiedziała z fochem
Szczerze mówiąc tam walczą nadal - powiedział łowca.
No chyba masz rację - odparła
Chcesz wrzucić do nich? - tak nagle zapytał Artur.
Sumie muszę tam są moi podwładni i twoi przyjaciele musimy ich rozdzielić jakoś - odparła Izabella
Sumie racja tylko jak - powiedział Artur
Hm chyba mam dziwny plan
- powiedziała wampirzyca
Już się boję - odparł łowca
To się bój - powiedziała z fochem
Okej to się już boję - odparł
Dobra złap mnie skoczę musimy wracać - odparła
Ok - powiedział
I złapał ją i nagle Izabella skoczyła tak wysoko i znaleźli obok wojny wampirów i łowców.
I ukryli się obok drzewa
Dobra pani królowo jaki masz plan - odparł Artur
Trzeba jakoś ich wziąć od siebie - odparła
Ale jak - powiedział
O już wiem - odparł
To chyba dobrze - powiedział ze strachem
No ale nie dla ciebie - powiedziała z uśmiechem
O nie - strzelił focha
Pozwól mi cię pobić - powiedziała z uśmiechem psychopaty.
I to się bałem - odparł paczac na ziemię.
Nagle go uderzyła w brzuch asz się położył z bólu.
Wyszła z kryjówki z nim na rękach .
Jak wszyscy zobaczyli tą sytuacją.
To wampiry krzyczyli z szczęśliwie - to nasz królowa.
A łowcy powoli uciekali a jeden z łowców wziął Artura i też uciekł do najbliższego miasta ludzi.
Ale temu łowcy pokazałaś królowo- powiedział jeden z wampirów.
Tak i będzie uczta z tych ranych którzy nie ucieki - powiedziała do wszystkich wampirów
Hura - odparli wampirzy
Chyba nie za mocno go uderzyłem - zamartwiała się  Izabella nie pokazajc emocji.
Już po godzinie  wampirzycy pli krew z martwych łowców.

Co się stało Artur - powiedział jeden z przyjaciól Artura
No nic poprstu przegraliśmy uderzyła mnie w brzuch tak asz trochę straciłem przytomność.
Ała- odparł inny łowca
No - powiedział Artur i potem w myślach- hm nie źle to zaplanowałaś asz się znalazłem szpitalu paczac na sufit