Królowa wampirów

Noc

Słuchaj Artur ona wygląda jak wampir - powiedział Kuba
Wątpię żeby wampir był w naszym mieście - odparł Artur
Ale jest blada jak ściana - odparł
Słuchaj Kuba gdyby była wampirem to tu nie była - powiedział że złością w oczach
Może masz rację - odparł Kuba przestraszony
Dobrze myślisz - odparł ruszając ramionami
Dobra idę spać - znowu powiedział
Ok dobranoc - powiedział Kuba
Dzięki - odparł łowca.
Potem Poszedł do pokoju.
Nagle coś usłyszał że ktoś chodzi na dachu
Wampir?- powiedział w myślach
Wziął kuszę na wszelki wypadek i poszedł na dach sam
Skąd ona się tu wzięła ? Zdziwił się w myślach.
Nagle usłyszała Izabela że ktoś wlazł na dach lizabela się przestraszyła i odwróciła się, zobaczyła chłopaka
Paczyli głęboko w oczy.
Lasko jest tu nie bezpiecznie jest noc i mogą być tu zaraz jakiś wampir - powiedział nagle.
Izabela nie odpowiedziała.
Czekaj ty jesteś wampirem - odparł Łowca i wycelował Izabelę.
Ale ale proszę poczekaj - powiedziała.
Przecież wy nas zabijajcie - odparł
Ale jak mamy żyć bez krwi - powiedziała ze smutkiem
Nie wiem ale na pewno nie tak - powiedział
Izabela to już spadam z tąd - powiedziała ze smutkiem
Potem zmieniła się nietoperza i poleciła w dal
A Artur stał jak słub paczył się w dal ciemności
Żałuję że myślałem że jesteś człowiekiem i jestem zły że się zakochałem w tobie - powiedział w myślach
Dobra trochę odpoczylam teraz muszę znaleźć kilka wampirów i spróbować zrobić miasto - powiedziała Izabela ze smutkiem myślach
Później czemu on mnie widział jak wampir - powiedziała również w myślach.
Jak mnie zna z wyglądu to mnie będzie ścigać jejku nie pomyślałam - odparła cicho do mnie
Nagle usłyszała krzyk osób i śmiech wampirów
Odwróciła zobaczyła jak wampiry goniły ludzi schowała się i potem widziała jak wampiry piły krew od ludzi.
Tak jestem też wampirem muszę tym żyć- odparła.
i wyszła z kryjówki
Podeszła do tych wampirów
I odrazu jeden wampir powiedział - a ty kim jesteś
Jestem królową wampirów.