Doktor olan Nihan annesinin ölümüyle birlikte babasının ruh sağlığını yitirdiğini biliyordu. Her şey ağaç kabartmalı bir yüzüğü tutmasıyla başladı 1965 senesine giden Nihan Genelkurmay başkanının oğlu Demir Çakırer ile tanıştı..
❝İlahi adalet yerini bulunca kuşlar erecek huzura.❞ Lure of darkness 1 ✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Savaş çanlarının sesini daha önce duyan oldu mu? Ben hiç duymamıştım ta ki kanlı kadehi duyana dek. Şimdi bir savaş başlayacaktı tam da o tarih kitaplarında okuduğumuz, mütemadiyen yaşayanın olmadığı yaşayan kişilerin ise kahraman ilan edildiği o yılların en kanlısıydı.
Bazen hayatımın zor olduğunu düşünürdüm. Doktor olmak için gözüme uykunun girmediği o zamanlarını düşününce cidden çok zorlandığımı hatırlıyordum. Bazen hiç yemek yemeden, gözümü bile kırpmadan sayfalarca ders çalışmışlığım olmuştu. O zaman hep pes ettiğimi düşünerek bazen derslerden uzaklaşıp ağlardım. Hayatımın ne kadar zor olduğunu düşünür sabahlara kadar oturup ağlardım gözyaşım kurumazdı.
Şimdi kıyasladığım şey insanların özgürlük savaşıydı.
Bazen o çok zor gelen şeyler bazı insanların şükredeceği şeyler haline geliyordu. Bazen bizi çok zorlayan o şeyler bazen şükür sebebi olabiliyordu. İsyan etmeden önce bunları düşünmekte her zaman fayda vardı.
Kaçmak istediğim şey hep kendi korkularımdı.
Hiçbir şeyle kendimi kıyaslamazdım. Hep kendimi kendimle kıyaslardım ve bu yüzden de hep mutsuzluğa açılırdı kapım. Ne zaman ki her şeyi serbest bıraktım o zaman uçtu kuşlar özgürlüğe. Semanın o ışıltılı parlak rengini görene kadar uçtular. Turlihan özgürlüğün kendisi miydi?
Turlihan'a ulaşmak özgürlüğe ulaşmak mıydı?
"Lena o işi halledin." Dedi Leo. "Savaş kadehini kaldırdık bunu artık herkes bilecek." Yırtıcı gülücü kulağımı tırmalarken Leo'nun o iğrenç yüzünü ezberledim. "Bakan beye hediyemizi götürdünüz mü?"
"Götürdük tabi ki, o güllerin arasındaki tehdit notumuzu görünce sevinçten havalara uçacak." Diyen kadının bunu desteklemesine çok şaşırıyordum.
"Güllerin rengi umarım şarap kırmızısı gibidir." Detaylara önem veren Leo herkesin korkulu rüyası gibiydi. Yanındaki adamlar ona öyle korkuyla bakıyorlardı ki bu adamın psikopat olduğunu söyleyebilirdim.
Leo'nun gözleri hafifçe hareketlendi bizim olduğumuz tarafa bakacak gibi olduğunda sanki göz göze gelmişiz gibi korkuyla kaplandı içim. "Sakın başını kaldırma." Dedim Demir'e başını kaldıracak gibi olduğunda onu ensesinden tuttum.
"Doktor şu an aşırı.." dedi devamını kuramadığı cümlenin sonunu getirdim.
"Evet resmen iç içeyiz.." dedim gözlerimi devirerek.
"Şu an iç içe olmamız beni hiç rahatsız etmedi oysa ki." Dedi elini kaldırıp yanaklarımı okşadı. Silah tutmaktan nasır olan bazı parmak boğumlarını hissettim. Onun dışında teni sımsıcaktı ve yumuşaktı.
