Uyandığim da bir yatakta yatiyordum.
Duvarlari beyaz ve yan tarafım da duran bir kaç alet.Burasının hastane olduğunu anlamam uzun sürmedi. Kolumu oynattigim da hafif bir acı hissettim . kolum da hafif
morluk vardı. Ben böyle düşünürken
içeriye orta yaşlarında kumral beyaz önlüklü bir adam girdi .
Yanıma yaklaşıp "uyandin mı
küçük hanim "okumuş doktor olmuş ama
aptal uyandigimi görüyor bide soruyor.Nerde
olduğumu bildiğim halde "Nerdeyim ben" dedim .Az önce doktora aptal dedim sanirim
ben de aptalim aman herneyse.
"Şuan hastanedesin "saol ya bilmiyodum.
"ewt"
"Buraya geldiğinde çok kötü gözüküyordun
sana sakinleştirici yaptık küçük çaplı sinir krizi geçirdim. ama şuan iyisin hastaneden çıkabilirsiniz. "ahh tabi ya o kadın benim annemdi hemen apar topar toplanip hastaneden kosar adim eve doğru ilerledim.
Evimiz hastaneye yakındı. Tanıdık sokağı
dönünce hayır ya anne. Hemen koştum evin orda elimin parmak sayısını gecmicek şekilde
bir kaç kişi ve omuzlarinda ki tabutta yatan annem .Tabuta dokunmaya çalışmak istesem de izin vermediler.Arkadaki üç kadın beni tutup sakinleştirmeye çalistirdilar.
Annem ölmüşdü hayır bu olamaz
"ANNEEEEEEEE "
okadar cok bagirdim ki bogazlarim yandı.
omuzlarinda annemi tasiyan adamlar
yürümeye başladı.
Cami kapısından içeri girince annemin tabutunu beyaz bir mermer taşının üstüne
koydular. hoca gelip cenaze namazını
kıldırdı en sonda da hakkınızı helal edin dedi .
içimden helal olsun dedim.Diğer kişilerde
helal olsun dedi .Halbuki annemin kimsede hakkı yoktu ki hayatta ben den baska kimsesi
yoktu benim de ondan başka kimsem yoktu.
Baban nerde dicek olursanız küçükken bizi bırakıp gitmiş. Bir gün çıkıp geleceğini umut
ediyordum.Namaz kilindiktan sonra mezarliga
gittik.Anneciğimi toprağa gomduler.hava da bulutlar toplasarak yagmuru cagiriyorlardi.
Belkide onlarda benim gibi alıyorlardı.
Herkez bana acıyan gözler eşliğinde başın
sağolsun diyip gittiler.En çok korktugum da buydu baskasinin bana acimasi.Annemin yanına doğru yaklasiyordum ki önüme biri geçti. Uzun esmere yakın teni ve bana koyu mavi bakan gözleri. Daha önce böyle birini görmedim kimdi bu simdi ve ne istiyordu.
kulağıma egilip,
"Toprak sevdiklerimizi aldığı için mi
böyle güzel kokuyor".
Bu sozleri söyleyip ortadan kayboldu.
Neydi şimdi bu o da kimdi ve neden bana bunları söyledi. Bu düşünceleri bırakıp annemin toprağının dibine cöktum
"Anne neden böyle birşey yaptın neden beni bırakıp gittin .Beni hic mi düşünmedim. Senden başka kimim vardı benim ha.Şimdi
yalnız bir başıma kaldım.Şimdi napicam
bensiz ha soylesene napicam."son cümleyi bagrarak söylemiştim. Kendimi tutamadim
"ozurdilerim anne bağırmak istemedim ."
Yagmur dahada hızlanarak sırıklam
olmama neden oldu.Şu iki gün içinde asla yaşamak istemicem seyler yaşadım. Çok
yorulmustum goz kapaklarim ben den izinsiz kapanmaya başladı. Daha fazla dayanamayarak yere uzandım bir yandan da anneme sariliyordum tabi toprağına.
Burnuma çok güzel toprak kokusu gelmeye başladı sanırım kim oldugunu bilmediğim
o çocuk haklıydı.
"Toprak sevdiklerimizi aldığı için mi
böyle güzel kokuyor"
Şimdi o soruya cevap verebilirim evet
toprak sevdiklerimizi aldığı için böyle güzel
kokar.
