Korkunun Ötesinde (ASKIYA ALINDI)

Linda' nın Evinde - Rosie

Ha bu arada 4. Bölüm olan duyuru kısmı aslında 3. Bölüm. Bir yanlışlık oldu ve düzeltemedim.
Ş

ey diyecektim DUYURU bölümünü okuyun.

Eğer üşeniyorsanız sonunu okumanız yeterli ;)

"Jess, sanırım Linda evde değil. Hadi, gidelim. Boşa zaman kaybetmeyelim. Yoksa hava kararmaya başlayacak.

Benim sözlerim üzerine Jess ümitsizliğe kapılmıştı. Derken içeriden bir tıkırtı geldi. Jess:
"Lindaa!?!" diye bağırdı. İçeriden hiçbir cevap gelmemişti. Daha sonra biz de gitmeye karar verdik. Ama tam gidecekken kapı kilitlerinin açılma sesi geldi. Geri döndük ve kapının aralık olduğunu gördük. Jess ile çok korkuyorduk. Aynı zamanda kapıyı iterek içeri giriyorduk. Sanırım biz biraz aptaldık. İçeri kim girerdi ki???

Kapı birden kapandı ve arkadan Linda' nın sesi geldi. Döndüğümüzde Linda "Jess, sessiz ol!" dedi.
Tam da çığlık atacaktık. Jess ve benim ödüm patlamıştı. Ama yine de Linda' yı bulduğumuza sevinmiştik.
Linda' nın Jess' e neden sessiz ol dediğini anlamamıştım. Sonuçta rahatsız olacak kimse yok. Kimsenin olmamasına rağmen Jess' e sessiz ol demesi bence çok saçmaydı.

Jess ile çantaları girişe bıraktık ve kolyeyi yanımıza aldık.
Linda bizi aşağıya bodruma doğru götürdü. İnerken yine sessiz olmamızı söylemişti. Bir kez daha saçmalamaya başlamıştı.

Bodrumdaydık... Çok karanlık ve ürpertici bir havası vardı. Hiçbir şeyi göremiyorduk.
"Rosie, burada mısın?" dedi Jess.
"Evet Jess, ya sen?"
"Cevap verdiğime göre burada değilim."
"Hahahah... Çok komik. Seni budala."
"Ben mi? Asıl budala sensin! O sokağa girmeseydik belki bunların hiçbiri başımıza gelmeyecekti. Bu olanların hepsi senin suçun!"
"Sen de o sokakta beni bağırttırmasaydın o zaman! Belki de bunların hepsi beni bağırttığın için olmuştur! Sen ne dersin?!"
"Üfffffff! Sus Rosie. Linda nerede?"
"Bilmiyorum. Linda neredesin?"

Linda' nın sesini duyduk.
"Susun dedim! Kavga etmeden duramaz mısınız siz?"
Jess ile susmuştuk.

Linda bir el feneri çıkardı ve ortamı aydınlatmak için etrafa tutmaya başladı. Aniden aydınlanan bodrumda bağırmaya başladık. Linda her zamanki gibi bizi susturmaya başladı. Bu sefer Linda' nın bu hareketini eleştirmedim. Çünkü defalarca bizi uyarmasının önemli bir nedeni olmalı diye düşündüm. Daha sonra kendimize geldik ve Linda' yı takip edip bodrumun bittiği yere kadar gittik. Onu seyretmeye karar verdik.
Linda, öyle boş boş, bir şey arar gibi yere bakıyordu. Sonra yerdeki taşlardan birinin üstüne hızlıca bastı ve bastığı taş etrafındaki onlarca taş ile birlikte yerin içine girmeye başladı. Jess ile neler olacağını merak etmeye başlamıştık ki taşların ardından bir sürü basamak belirdi. Linda' nın merdivenlerden indiğini görünce biz de indik. İndik, indik, indik, indik ve yine indik. İnerken basamakların hiç tükenmeyeceğini düşünüyorduk. Jess ile birbirimize hâlâ kızgındık. Jess hem somurtuyordu hem de çok yorgundu.

Neredeyse 10 dakikadır iniyorduk. Artık bunalmıştık, çok sıcaktı. Birden bir esinti hissettik. Jess çok sıcakladığından Linda' ya sordu:
"Geldik mi, geldik mi? N'olur geldiğimizi söyle! Bunaldım artık!"
"Evet, geldik." dedi.

Ben de Linda' ya:
"Burası Jess' in bahsettiği o 'çok gizli' oda mı?" diye sordum dalga geçerek.
"Hayır." dedi somurtarak,
"Burası Jess' in sana bahsettiği o çok gizli oda değil. Burası benim Jess' e, Jess' in de sana bahsetmediği o çok çok gizli oda..."