කඩදාසි රොකට් | PAPER ROCKET .

05 කොටස

"ආරෙන් ආරෙන්!"

"ම්ම්..හ්.."

"නැගිටපම් ගෙදර ආවා."

රුහාන් වාහනේ ගෙදර ඇතුලට දාල විනාඩි පහකටත් පස්සෙම තමා ආරෙන්ව අවදිකරේ. එක පාර ගැස්සිලා අවදි වුණ කොල්ලා ඔලුව කරකවල හතර වටේටම බැලුවෙ ඉන්නෙ කොහෙද කියල ප්‍රොසෙස් කර ගන්න ගමන්.

"මේහ්! රුහාන් අපෙ අම්මට කිව්වෙ නෑනෙ?"

"අම්මට කිව්වෙ කොයි වෙලාවෙද බන් බැහැපන් පට්ට මහන්සියි මට."

මුළු ගෙදරම අදුරෙ ගිලිලා ගිහිම්. රුහාන්ගෙ ගෙදර කවදත් එහෙමයි. අම්මා ගොඩක් දුරට ජොබ් එක නිසාම කාර්‍යබහුල ජීවිතයක් ගත කරද්දි,රුහාන්ගෙ තාත්තා වුණ පියත් රිවේරා බිස්නස් හින්දම කාර්යබහුල වුණා. ඒ හින්දම කොල්ලට තිබුණෙ හරි තනිකමෙන් ගෙවිච්ච ජීවිතයක් කිව්වොත් හරි.රුහාන් දොර අරිද්දිම කොහෙදෝ ඉදන් දුවගෙන ආපු කළු පාට ගුලියක් වගේ එකක් රුහන්ගෙ කකුල් වල වෙලි වෙලි පුරු පුරු ගාද්දි රුහාන් බිමට නැවිලා කළු පාට පූස් තඩියව අතට ගත්තා.

"හල්ක්! කෑවද බං?"

"ඤාව්.......!"

"ච්චහ්! චුට්ටද කෑවෙ. අයියෝ  අප්පා ඇයි ඒ...."

කළු පාට පූස් තඩියා ඇස් ලොකු කරන් රුහාන් දිහා බලන් ඉද්දි කොල්ලා පූසගෙ නලල මැද්දට තොල් තද කරා. ඔය රුහාන්ගෙ ගිය අවුරුද්දෙ Birthday  එකට ආරෙන්ගෙන් හම්බුණ තෑග්ග කොල්ල ඔය පූසව ගෙනත් ආරෙන්ට දුන්නෙම ළමයෙක් වගේ බලාගනින් කියල. එදා ඉදන් රුහාන් එක්දරු පියෙක් කිව්වොත් හරි. ඒ වගේම රුහාන්ගෙ ජීවිතේට වෙන කෙනෙක් එක්ක නොකියන දේවල් පවා කිව්වෙ හල්ක් එක්ක. එදා ඉදන් මේ අවුරුද්දෙ Birthday එකට ආරෙන් ෆයිටර් මාළුවෙක් උස්සන් එනකම් රුහාන්ට මේ ගෙදර කතා කරන්න පුළුවන් ජීවියෙකුට හිටියෙ හල්ක් විතරයි .