I'm so inlove with you.

I'm so inlove with you. - Yñigo

Chapter 6

Yñigo's POV

Ang aga kong nagising, may bago pa ba dun?

Ako nga pala si Yñigo Miguel Mondragon panganay sa anak ni Dan Miguel at Jamie Yvonne Mondragon, mayaman at kinikilala ang pamilya sa larangan ng pagnenegosyo, ang kumpanya lang naman namin ang pinakamalaking corporation sa buong Asia, at ako na nga yata ang pinakabatang CEO at sa kilalang corp pa ngunit dahil sa kalusugan ni Papa kinailangan kong pag-aralan ang pasikot-sikot at bawat detalye ng aming negosyo kaya hindi ako nabigong magtagumpay ngunit ang pagkakakilala sakin ng lahat ay isa daw akong walang puso, hindi marunong maawa at para daw akong mabagsik na leon pag nagalit kaya naman ang ending takot sakin ang lahat maliban na lang sa pamilya ko, kaya siguro wala kong lovelife kasi kahit yun natakot na din akong lapitan.

"Good morning anak!" Si mama habang naghahanda ng aming breakfast sya pa rin kasi ang personal na nag-aasikaso samin.

"Good morning Mama at Papa!" bati ko sabay kiss kay Mama at tapik sa balikat ni Papa, "O, nasaan si Ej? hindi ba sya sasabay satin? - ako

"Nagpaalam na maaga daw ang shooting nya sa Batangas" - Mama

Ay! onga pala artista pala ang kaisa-isa kong kapatid na si EJ short for Eidan James Mondragon, kaya madalas na wala dito sa bahay.

"Kumusta ang meeting with investors sa Singapore Miguel?" - si Papa, sya lang naman ang tumatawag sakin ng Miguel.

"We have it Dad, okay na po, they'll visit here to check the location" - ako

"Okay. Balitaan mo ako ah, Miguel I count on you". - dad sabay tayo at halik kay Mama. "Magggolf lang ako Mommy, I love you."

-.- sweet lang hmft ako kaya kailan?

→ OFFICE

"Good morning Sir", bati ng mga staff ko habang nakapila sila sa may daraanan ko.

"Good morning". bati ko na di man lang ngumingiti at tumitingin sa kanila basta dire-derecho lang ako sa office ko.

Sanay na ko sa ganitong routine, bahay-office-tour-bahay. Nakakapagod minsan pero sanay na rin.

Riingggg

Riingggg

"Yes?!" - sagot ko sa cellphone ko

"Sir nacheck ko na po yung location, marami po talaga ang nakatira at mukhang mahihirapan tayong mapaalis sila", sabi ng secretary kong si Airai, lalaki sya dahil ayoko ng secretary na babae.

"Kaya nga pinattrabaho ko sayo yan! Gawin mo amg lahat mapaalis mo lang yang mga yan! Wala akong pakialam kung marami o kaunti ang nakatira jan!". - ako

"Pero Sir". . - Airai

"No more buts! Ayusin mo yan sa lalong madaling panahon Airai!. - ako, binaba ko na.

See! yan ang sinasabi nilang wala akong awa, basta sinabi ko kailangan mangyari, walang pero - pero ganyan ako pag negosyo wala akong pakialam kung may masasagasaan ako, and in the first place pagmamay-ari naman namin ang lupang yun.

Riingggg

Riingggg

"Yes!" pasigaw kong tanong sa secretary kong si Nora (yes babae sya pero matanda na, secretary pa sya ng Papa kaya di ko na inalis pa at least sya marami ng alam sa pasikut-sikot dito.)

"Ah S-sir may bisita po kayo, mapilit pong pumasok eh" - takot nyang sagot.

See! Yñigo talaga! pati matanda tinatakot mo.

Binaba ko ang telepono at sya namang bukas ng pinto.

"Honey! Iniiwasan mo ba ko? - Chelsey sabay kandong sakin

Si Chelsey ang pinakamakulit na babaeng nakilala ko, kung bakit ba naman kasi nung nalasing ako pinatulan ko tong babaeng to kaya eto di na ko tinantanan, maganda at galing sa mayamang pamilya si Chelsey a typically spoiled-brat. And I really don't like her.

"I'm busy Chelsey kaya stop bothering me please! " - ako

"Okay I'll leave pero hindi pa tayo tapos!" - Chelsey sabay balibag ng pinto.

Hay naku nasira na araw ko! Talaga naman! Makalabas na nga lang muna.

-- end of chapter 6

Ang bad talaga ni Yñigo ano? tsk tsk..