Maviye Hükmeden Siyahlar

Mavişime

Seni seviyorumlar biriktirdim sen yokken.
Pek çok kez özledim ama söyleyemedim uzun uzun yazılmış şiirler okudum hiçbiri benim gibi anlatamıyor seni.
Hoş bende anlatamıyorum ya kelimeler diziliyor kalemimin ucuna, yazıyor ama eksik kalıyor cümlelerim , anlatmak istiyorum ama anlatamiyorum .
Sonra cümleler boğazımda kalıyor en çokta içinde sen olanları ne diyorum ki ben sensiz bir cümle kurmuş değilim henüz, kısacası dilsizim bundan sonra sensizlik kadar zor değil ve acı vermiyor .
Neyin var diye soranlara adını söylüyorum sensizliğin yanında . Başka bir şeyim yok çünkü bir sen varsın bir de sensizlik . İki çelişkinin bir arada olması sence de garip değil mi ? Hep bir arada olacaksa çelişkiler , ben çelişirim sana yeter ki bir arada olalım . Mevsime inat ne de soğuk yokluğun yaz gününde hasta olmayı hiç düşünmezdim mesela . Düşünmeyeceğim o kadar çok şey oldu ki gelişinle artık şaşırmıyorum buna . Vazgeçemedim mesela dinlediğim her şarkıda seni düşündüm , tüm şiirlerimde yer alan adam oldun ve bunun gibi düşünemeyeceğim pek çok şey daha.
Sensizlik diye bir sıfat koymuşlar kendini kaybetmek fiilinin yerine ne garip değil mi ?
Seven insan nasıl onsuz kalır ki o olur seven insan bırakır bencilliği her şeyim der her şeyi olursun . Ortada senden bir şey kalmaz ki kalırsa sevmemiştir .
Sen uyuyorsun ben ağlıyorum şu an ya da uyumuyorsun kim bilir gülüyorsundur belki de . Çok güzel gülersin sen , gülerken minicik olur mavi bakan kahverengi gözlerin biliyor musun görmek için verirdim her şeyimi . Yine çok konuştum değil mi neyse özet geçiyorum küçük adam , çok özledim seni .