Öğretmen Hanım/ Yarı Texting

24.Bölüm

Selamün aleyküm canlarımmmm.

Keyifli okumalar.

Ömer ile nikahımız kıyılalı 3 hafta olmuştu bu arada hem nikah hazırlıkları hem okul derken baya yorulmuştuk burada olacaktı her şey en azından o konuda rahattık evi tutmuştuk bile Aybüke'yi yalnız bırakıp gitmek içime hiç sinmiyordu ama Yasemin abla sağ olsun gözüm arkada kalmayacaktı ayrılıyorum derken sadece arada bir bina vardı ama işte üzülüyordum

Ömer de göreve gidiyordu sürekli kalbim ağzımda dualarla bekliyordum gelmesini arada bir arıyordu şimdi de yine bir göreve gitmişti ve arama saati gelmişti şuan 
teneffüsteydik

Ki o an telefon çaldı doğru tahmin Ömer'di. Hiç bekletmeden açtım telefonu

"Efendim." Dedim heyecanlı sesimle

"Selamün aleyküm kurban olduğum." Dedi telefonun diğer ucundan gülümsediği o kadar belliydi ki

"Ve aleyküm selam." Dedim söylediği tabirin vermiş olduğu utangaçlıkla beraber

"Nasılsın?" Dedi merakla

"Çok şükür iyiyim asıl sen nasılsın?" Dedim ben de aynı merakla

"Elhamdülillah iyiyiz az kaldı akşama oradayız Allah nasip ederse." Dedi

"İnşeAllah." Dedim ben de

"Güzelim ben kapatayım enerjim depolandı." Dedi yine sırıttığını hissettim

"Allah'a emanet olun." Dedim ben de gülümseyerek

"Sen de meleğim." Dedi ve kapattık telefonu

İçimden yine onlar için dua ederek girdim derse tekrar. Yorucu bir günün ardından eve geçtik ve hemen yemek hazırlığına giriştik

Aradan yarım saat geçmişti ki kapı çaldı Aybüke ile birbirimize baktık birini beklemiyorduk Yasemin abla da yoktu 2 gündür ablasına gitmişti hemen toparlandım ve kapının deliğinden baktım kim olduğuna orta yaşlarda bir kadındı ne kadar itiraz etsem de ne olur ne olmaz diye Ömer'in bana verdiği silahı da aldım kapının arkasına korksam da o da kendine göre  haklıydı hiç kimse etmezse Cemşid iti rahatsız eder belki diye yanımda taşıtıyordu  daha fazla bekletmeden açtım kapıyı Aybüke de kapı ardında bekliyordu

"Buyrun?" Dedim merakla

"Amine öğretmen siz misiniz?" Dedi heyecanla kaşlarımı çattım velim de değildi ilk defa görüyordum bu kadını ve saçma bir şekilde Ömer'e benziyordu hemen düşünceleri attım kafamdan Ömer ne alakaydı yani sen de Amine

"Evet de siz kimsiniz?" Dedim içten içe korkarken çünkü silahı kullanmak en son isteyeceğim şey bile değildi

"Ben Nergis Ömer'in annesiyim." Dedi buruk bir tebessüm ederek şokla kaldım hatta şok az olur mal gibi kaldım öylece ne demek Ömer'in annesiyim saçma bir şekilde benzetmiştim ama doğru çıktı

İlk 2 dakika şokla konuşamadım çaktırmadan Aybüke'ye baktığımda onun da benden farksız olduğunu gördüm ve geri kadına dönüp konuştum

"Sizi tanımıyorum neden inanayım?" Dedim şüpheyle

"Haklısın eve almak zorunda değilsin ancak konuşsak sadece 5 dakika sadece bana sen yardım edebilirsin." Dedi üzgün görünüyordu ne diye gelmişti ki yıllar sonra

"Doğru olur mu bilmiyorum." Dedim Ömer kızabilirdi tabi bana değil ama haksız da sayılmazdı

"Lütfen Amine yalvarıyorum sana." Dedi kadın ağlamaya başladı