Παιχνίδια Θέλησης. (Shawn Mendes.)

Part 2

''Τι θες εσυ εδω;''Φωναζω.''Αυτο το δωματιο ειναι δικο μου.Φυγε αμεσως απο εδω θα φωναξω την ασφαλεια.''Κανω σαν υστερικη νομιζω.


Γελαει δυαντα.Πολυ δυνατα.''Γιατι γελας;''Τον ρωταω εξοργισμενη.


''Εισαι πολυ αστεια.Αυτο το δωματιο ειναι δικο μου.Εγω το πληρωσα.''Λεει σιγουρος και με προσπερναει πηγαινοντας στην βαλιτσα του.


''Και εγω πληρωσα για αυτο το δωματιο.Και ειναι δικο μου για αυτο μαζεψτε το αχουρι σας και φυγετε απο εδω.''Λεω ηρεμη πλεον.Παιρνω την βαλιτσα μου και την τοποθετω στην ακρη του διπλου κρεβατιου δηλωνοντας οτι εγω εδω θα μεινω.Με πλησιαζει κοιτοντας με στα ματια και τοποθετει την βαλιτσα στο πατωμα.


''Αυτο ειναι δικο μου δωματιο.Μπορειτε να ρωτησετε και στην Ρεσεψιον.''Μιμειτε τον πλυθηντικο μου.Οντως ο πλυθηντικος δεν ειναι για την ηλικια μας.Αλλα κανει λαθος αυτο ειναι δικο μου δωματιο.


''Παμε μαζι να μας ξεκαθαρισουν ποιανου ειναι το δωματιο.Αν και ξερουμε ηδη σε ποιον ανηκει....''Δειχνω τον ευατο μου.Και εχω τρελη ειρωνια στην φωνη μου.


''Θα παμε αν φυγεις και με αφησεις να αλλαξω.''Δειχνει την πετσετα στην μεση του.



''Μην ανησυχεις δεν σε κοιταω γιατι δεν μου αρεσεις.Απλως θα γυρισω την πλατη μου.Ενα χαμογελο εμφανιζεται στο στομα μου οταν τον ακουω να ανοιγει την βαλιτσα και να βαζει το τζιν.Ειναι ο χαρακτηριστικος αυτος ηχος.


''Ετοιμος;''Ρωταω εκνευρισμενη.Μουγκριζει και χωρις να γυρισω πισω να τον κοιταξω ανοιγω την πορτα και πηγαινω προς τα σκαλια.



''Δεν θα με περιμενεις;''Ακουω την φωνη του απο πισω.



''Φυσικα και οχι θα φτασω πιο γρηγορα μονη μου.''Λεω παιχνιδιαρικα και ξεκιναω να κατεβαινω τα σκαλια.Φτανω πρωτη στην ρεσεψιον και τον περιμενω.Ακουγεται ο ηχος του ασανσερ και οι πορτες ανοιγουν και βγαινει απο μεσα αυτος.Που ουτε το ονομα του δεν ξερω.Με πλησιαζει και ολα τα κοριτσια μεγαλα και μικρα τον κοιταζουν.Το ιδιο κανω και εγω βασικα.Μαζευω τον ευατο μου και κοιταω την κοπελα στη Ρεσεψιον.


''Εχει γινει ενα μπερδεμα με τον νεαρο.Του δωσατε το δωματιο μου.Σας παρακαλω να λυθει η παρεξηγηση και να παρει τα πραγματα του και να ξεκουμπιστει απο εκει μεσα.''Λεω ψυχρα στην κοπελα η οποια με κοιταει τρομαγμενη.


Μας ζηταει τα στοιχεια μας και παιρνει ενα τηλεφωνο.Μιλαει στα Ιταλικα οποτε δεν μπορω να καταλαβω τι λεει.Ενας ανδρας με γκρι μαλλια πηγαινει διπλα της και της δειχνει κατι χαρτια.Κουνανε και οι δυο αρνητικα το κεφαλι του και εγω κοιταω το αγορι διπλα μου.Με κοιτει με το ιδιο βλεμμα αποριας...


''Υπαρχει προβλημα.''Μας λεει ο γκριζομαλλης ανδρας στα αγγλικα.''Εχει γινει μπερδεμα στις κρατησεις και εχει δηλωθει οτι και οι δυο θα μεινετε στο δωματιο...''Κοιταει τα χαρτια του.''204''
Τον κοιταμε και οι δυο με το στομα ανοιχτο.


''Αποκλειεται.''Λεει το αγορι διπλα μου.Και απο οτι ακουσα απο τα στοιχεια του το ονομα του ειναι Shawn.


''Αποκλειεται.''Λεω και εγω.''Αυτο ειναι απαραδεκτο τι εξυπηρετηση ειναι αυτη;''Φωναζω και ολοι με κοιτανε.''Εγω δεν μπροκειτε να μεινω με αυτον στο ιδιο δωματιο για αυτο το λιγοτερο που εχετε να κανετε ειναι να μου βρειτε ξεναδοχειο σε λιγοτερο απο μιση ωρα.''Λεω αυστηρα και οι δυο υπαλληλοι εχουν μεινει καγκελο.Χτυπαω απαλα το ξυλο μπροστα μου και εξαφανιζομαι μεσα στο ασανσερ.Εχω το υφος του νικητη.Ετσι πρεπει να γινονται ολα αυστηρα για να σε σεβονται και να σε παιρνουν στα σοβαρα.Φτανω στο δωματιο 204 μπαινω μεσα και κλεινω με δυναμη την πορτα πισω μου.Ξαπλωνω στο διπλό κρεβατι.Διπλα ακριβως εχει και ενα μονό αλλα σιγα μην κοιμηθω εγω στο μονό.Εκει που τα ματια μου κλεινουν ακουω το κλεισιμο της πορτας.Τιναζομαι και κοιτα χαμενη γυρω μου.


''Sorry , δεν ηθελα να σε τρομαξω.''Ακουω αγγλικη προφορα.Βασικα μπορει να ειναι και αμερικανικη αλλα δεν μπορω να ξεχωρισω.Ανακαθομαι στο κρεβατι μου και τον βλεπω που με κοιταει.


''Σηκω.''Διαταζει.


''Σιγα μην σηκωθω.Εγω ξαπλωσα πρωτη.''Του λεω χαλαρα.


''Εγω μπηκα πρωτος στο δωματιο.''Αντεπιτιθεται.


''Αν δεν μου εκλεβες το ταξι μεσα απο τα χερια εγω θα εμπαινα πρωτη στο δωματιο.''Λεω ενοχλημενη.Ειναι ετοιμος να σκασει στα γελια.Του γρυλιζω και αρχιζει να γελαει.


''Θα σταματησεις αυτο το υφος;''Τα νευρα μου με αυτον τον ανθρωπο.


''Θα σταματησεις να εισαι τοσο απολυτη; Εκει κατω τους τρομαξες ολους.''Λεει με ενα περιεργο υφος το οποιο δεν μπορω να το χαρακτηρισω.Απο την μια σε νοιαζομαι και απο την αλλη σε εχω γραμμενη.



''Πρεπει να εισαι σκληρος για να κερδιζεις αυτο που θελεις γλυκε μου.''Λεω ειρωνικα και σηκωνω το κεφαλι μου απο υπεριφανεια.



''Αυτα που λες ειναι βλακειες γλυκια μου.Με το να τρομοκρατεις τους υπαλληλους δεν κερδιζεις τιποτα.Ενω εγω που μιλησα γλυκα στην κοπελιτσα μολις εφυγες σιγουρα θα παρω το δωματιο.''Μιλαει με τοση σιγουρια που θελω να τον χαστουκισω.Σιγα μην τον κοιταξει η κοπελιτσα στην ρεσεψιον.Δεν απανταω και σηκωνομαι αο το κρεβατι.Νικησε αλλα προσωρινα.


Ανοιγω την μπαλκονοπορτα και βγαινω εξω. Η θεα ειναι απλως υπεροχη εχω μεινει με το στομα ανοιχτο.Η Ναπολι απο ψηλα ειναι υπεροχη.Μπορω απο εδω να δω ολα τα αξιοθεατα και ολες τις πρασινες περιοχες.Ολα τα πετροκτιστα σπιτια.Καθομαι στην καρεκλα πισω μου και εξεταζω την παραμικρη λεπτομερια στο τοπιο.Το αερακι με φυσαει και νιωθω αρκετα χαλαρη.



''Καποιος σε ζηταει στο τηλεφωνο.''Μου φωναζει ο αλλος απο μεσα.Τρεχω και αρπαζω το ακουστικο απο τα χερια του.



''Δυστηχως Δεσποινης Δομένικου δεν μπορεσαμε να σας βρουμε αλλο δωματιο.Ολα τα ξεναδοχεια ειναι κλεισμενα στην Ναπολι.Λυπομαστε.''Λεει με απολογητικο υφος και της το κλεινω στην μουρη.


Πιανω την τσαντα μου γρηγορα και ψαχνω μανιωδως το κινητο μου.Πληκτρολογω την Ελλινηκη ταξιδιωτικη εταιρια που με εκλεισε σε αυτο το καταραμενο ξεναδοχειο.


''Συνδεστε με αμεσως με τον Κυριο Παπαγιαννη.''Λεω δυνατα.


''Σας παρακαλω πολυ να αναλαβετε την κατσταση.Δεν με νοιζει που δεν βρισκετε αλλο δωματιο.Για μενα θα βρειτε.Οχι δεν μενω σε αυτο...Τι εννοειτε θα με ενημερωσετε τις επομενες μερες για νεοτερας''Μου κλεινει το τηλεφωνω και ειμαι κοκκινη απο τα νευρα μου.Βγαζω αφρους θα το ελεγα βασικα.



''Τι εγινε;''Με ρωταει ειρωνικα.


''Δεν βρησκετε τιποτα αλλο στην Ναπολι αναγκαστικα θα μεινω εδω.''Λεω απογοητευμενα και πεφτω πισω στο μονό μου κρεβατι.Πεφτω με δυναμη που εχεις ως αποτελεσμα να χτυπησω στο προσκεφαλο με τεραστια δυναμη.


Αρχιζει και γελαει.Εχω πιασει το κεφαλι μου με τα χερια μου γιατι ποναει παρα πολυ.


''Σκασε.''Του λεω ενα ενα δακρυ κοιλα απο τα ματια μου.Ποναω υπερβολικα πολυ και αυτος αυτος γελαει...Τι ανωριμος θεε μου.


Με βλεπει που κλαιω και σταματαει αποτομα το γελιο.Με πλησιαζει και καθεται διπλα μου στο κρεβατι.


''Εισαι καλα;''Ρωταει σιγανα.


''Αν ημουν μονη μου σε αυτο το δωματιο μια χαρα θα ημουν.''Τον σπρωχνω για να σηκωθω απο το κρεβατι.Δεν θελω σωματικες επαφες με αυτον.


''Δεν σε ρωτησα πως σε λενε.''Λεει αδιαφορα ενω ξερω οτι τον καιει να μαθει.


''Γιατι να σου πω;''Λεω και εγω αδιαφορα.


''Αφου θα μεινουμε μαζι δεν πιστευεις οτι πρεπει να ξερω το ονομα σου;''Λεει ξερα.Ποσο το ευχαριστιεμα.


''Δεν σου λεω.''


''Ελα πες μου.''Με παρακαλει.


''Δεν σου λεω.''Κρατω το σοβαρο υφος ενω απο μεσα μου εχω πεθανει στα γελια.


"Τωρα.''Λεει σοβαρα.


''Κλερ."Λεω σιγανα.Προσπαθω να του σπασω τα νευρα.


''Δεν ακουσα.Ξαναπες το.''Λεει δυνατα φανερα εκνευρισμενος.


''Κλερ.''Λεω καθαρα αυτη την φορα.


''Το δικο σου;''Ρωταω λες και δεν ξερω.


''Shawn.''Λεει περηφανος.


''Λοιπον Shawn θα σε παρακαλεσω να τακτοποιεις που και που.Δες το πατωμα ειναι γεματο ρουχα.Για αυτο υπαρχουν και οι ντουλαπες.''Λεω σαστισμενη και ανοιγω την ντουλαπα για να την δει.



Με κοιταει σαν χανος.''Επισης δεν θα κυκλοφορεις ημιγυμνος.''Συνεχιζω το ιδιο υφος.


''Ποσο χρονων εισαι;''Τρομαζω με την ερωτηση του.


''Δεκαεννια μισο.''Λεω γεματη περιεργεια.


''Μιλας λες και εισαι 60 χρονων.Προσεξετο.'' Οοο θεε μου θελω να τον χτυπησω.Πως τολμαει μια χαρα μιλαω.


''Μια χαρα μιλαω.Ενταξει;''Κουναω τα χερια μου αριστερα και δεξια.Δεν το συνεχιζω.


''Ανοιγω την βαλιτσα μου και τακτοποιω τα ρουχα μου μεσα στην ντουλαπα.Αισθανομαι τα ματια του πανω μου.Τελειωνω και ανεβαζω την βαλιτσα με δυσκολια πανω στην ντουλαπα.Πολυ ψηλη ντουλαπα.Πηγαινω προς το μπανιο αλλα θυμαμαι οτι εχω ξεχασε το νεσεσερ μου μεσα στην βαλιτσα.Ξαναπηγαινω στην ντουλαπα και προσπαθω να φτασω την βαλιτσα.Κανω μυτες αλλα τιποτα.Σχεδον χοροπηδαω για να την φτασω αλλα το μονο που καταφερνω ειναι να την παω πιο μακρυα.Ξεφυσαω αγανακτισμενη.Ακουω που γελαει σιγανα και γυριζω και τον κοιταζω με δολοφονικο βλεμα.Σηκωνεται αργα αργα πηγαινει διπλα στην ντουλαπα και με μια του κινηση μου δινει την ντουλαπα.


''Ευχαριστω.''Λεω ντροπιασμενη.Δεν φταιω εγω που ηταν ψηλη η ντουλαπα.Παιρνω το νεσεσερ μου και τοποθετω την βαλιτσα αυτη την φορα στο πατωμα.


Πηγαινω προς το μπανιο.


''Να σε ρωτησω κατι;''Τον ακουω απο πισω μου.


''Πες μου.''Ξεφυσαω και γυριζω να τον κοιταξω.


''Ποσο υψος εχεις;''Με ρωταει και γρυλιζω με την ερωτηση του μα ειναι δυνατον.Ουτε στις διακοπες μου δεν μπορω να ηρεμισω.


''1,60''Λεω στεναχωρημενη,Παντα ηθελα να ημουν πιο ψηλη.Ευτυχως δεν με κοροιδευαν για το υψος μου.


''Καλη εισαι.''Λεει κοροιδευτικα.Εε φυσικα αυτος φαινεται να ειναι πανω απο 1.80....



Μπαινω στο μπανιο γρηγορα χωρις να του απαντησω.Ποσο σπαστικος.Αυριο πρεπει να παω να ψαξω εγω για αλλο ξεναδοχειο.Δεν θα αντεξω ηθρα εδω για να χαλαρωσω.Το καυτο νερο πεφτει πανω στους ωμους μου και με χαλαρωνει απιστευτα.Τυλιγω την πετσετα γυρω μου και ψαχνω τα ρουχα μου μεσα στα μπανιο.Ωχ μαλλον δεν τα πηρα...Πως θα βγω ετσι με το μπουρνουζι εξω;
Παιρνω μια ανασα και ξεκλειδωνω την πορτα του μπανιου.Περπαταω αποφασιστηκα μεχρι την ντουλαπα.Την ανοιγω και ψαχνω γρηγορα ρουχα να βαλω.


''Εσυ δεν ειπες να μην τριγυρναμε ημιγυμνοι μεσα στο δωματιο;''

Κοιταζω προς τα κατω και βλεπω ποσο κοντη ειναι η πετσετα μου καλυπτει ισα ισα τον ποπο μου.Κοκκινιζω και νιωθω ντροπη.Τα μαγουλα μου εχουν κοκκινισει αρπαζω οτι βρω μπροστα μου και κατευθυνομαι γρηγορα ξανα στο μπανιο.Τον ακουω που γελαει απο μεσα και αυτομαως ενα χαμογελο δημιουργειτε....





____________________________________________________


Τεραστιο παρτ το ξερω και λυπαμαι γιατι νομιζω οτι ειναι λιγο κουραστικο. Αφηστε μου σχολιο ή vote για να καταλαβω αμα σας αρεσε. Οσα πιο πολλα vote & comment εχω τοσο πιο συντομα θα ανεβαζω.Φιλακια love ya. <3