Παιχνίδια Θέλησης. (Shawn Mendes.)

Part 4

Η ανασα μου κοβεται.Κολλαει το κορμι του με το κορμι μου και με κοιταει στα ματια.Αποφευγω την ματια του γιατι απλως ειναι πολυ τρομακτικη.


''Οταν σου μιλαω θα με κοιτας.''Με χαστουκιζει δυνατα και πιανω το μαγουλο μου.


''Ασε με.''Φωναζω δυνατα στην προσπαθεια μου να φυγω.Τον χτυπαω οσο πιο δυνατα μπορω αλλα γελαει γελαει δυνατα.Δακρυα πεφτουν απο τα ματια μου οταν αρχιζει να με φιλαει.Απομακρυνεται απο πανω μου γρηγορα.Και κοιταω εναν ανδρα να τον χτυπαει.Οταν το φως της λαμπας πεφτει πανω στο προσωπο του βλεπω τον  Shawn .Ανακουφιση ξεχιλλιζει το σωμα μου.Τον χτυπαει δυνατα αλλα ο αλλος εχει το πανω χερι.Ο Shawn απομακρυνεται απο πανω του γιατι ξερει οτι θα της φαει.


''Μην την ξαναπλησιασεις.'' του φωναζει και ο ανδρας φευγει.Κοιταω πισω μου και βλεπω μια κοπελα.Τρεχει στην αγκαλια του και τον ρωταει αν ειναι καλα.Ο Shawn με κοιταει σαν να απολογητε που ειναι αυτη στην αγκαλια του και εγω αρχιζω να τρεχω.Ακουω που με φωναζει αλλα δεν γυρναω.Καθομαι σε ενα ησυχο μερος και σκευτομαι γιατι αντεδρασα ετσι.Επειδη τον αγκαλιασε αυτη; ΟΧι βεβαια απλως ηταν επειδη εγινε οτι εγινε με τον τυπο.Ποσο χαζη που ειμαι που ακολουθησα εναν αγνωστο μεσα σε μια αγνωστη χωρα; Δεν θα το ξανακανω αυτο.


Γυρναω στο δωματιο μου και πεφτω με φορα στο κρεβατι.Αυτη την φορα προσεκτικα για να μην χτυπησω.Ο 'συγκατοικος' μου λειπει οποτε αλλαζω με την ησυχια.Ξαπλωνω και ανοιγω την τηλεωραση.Δεν εχει τιποτα μονο ιταλικα καναλια και δεν καταλαβαινω τιποτα απολυτως.Κλεινω την τηλεωραση και προσπαθω να κοιμηθω.Μα καλα που ειναι ο Shawn τετοια ωρα; Μα καλα τι ρωταω; Με αυτη την κοπελα θα ηταν.Βγαινω νευριασμενη στο μπαλκονι και κολλαω το βλεμμα μου στο τοπιο.


Ανοιγω το κινητο μου και στελνω μηνυμα στο μπαμπα μου οτι ειμαι καλα.Αυτοματως το χερι μου πηγαινει στην συλλογη.Μπροστα μου εμφανιζονται οι φωτογραφιες της μαμας μου.Τις βλεπω ολες μια μια.Ειναι σιγουρα πανω απο 100 ... Σε καθε φωτογραφια υπαρχει και μια αναμνηση.Μου λειπει πολυ.Την θελω διπλα μου να μου μιλαει και να μου χαιδευει το κουτελο οπως με εκανε παντα για να κοιμηθω ευκολα.Βαλσαμο τα χερια της.Καθε φορα που βλεπω φωτογραφιες της κλαιω.Δεν μπορω να το ελενγξω.



''Μου υποσχεθηκες οτι μονο θα χαμογελας σημερα.''Αισθανομαι τον Shawn πισω μου.Τιναζομαι και σκουπιζω τα δακρυα μου γρηγορα.Γυρναω και τον κοιταω αγρια.


''Συγνωμη που καποιος προσπαθησε να με βιασει.''


''Για αυτο εισαι ετσι ή για...''Τον διακοπτω.''Για αυτο.''Γυρναω την πλατη μου και σβηνω το κινητο μου.


''Να σου κανω παρεα;'' Ωχ γιατι δεν με αφηνει ησυχη να κλαψω μονη μου;


''Δεν εισαι κουρασμενος;''Του λεω.Με πειραξε λιγο που τον αγκαλιασε η αλλη και οχι εγω αλλα δεν ξερω γιατι.


''Απο τι να ειμαι κουρασμενος;''Καθεται στην διπλανη καρεκλα.


''Απο το κοριτσι σου..''Του λεω και κοιταω το πατωμα.Οοο θεε μου γιατι το κανω αυτο;


''Χαχαχα δεν ειναι κοριτσι μου.Δεν εχω κοριτσι.Απλως την γνωρισα εδω.''Μου λεει και γελαει πονηρα.


''Ααα σορρι απλως σε αγκαλιασε πολυ καπως και καταλαβα αλλο.''Κοκκινιζω.Κλερ σταματα να τα λες αυτα δεν σε νοιαζει.


''Οχι , οχι... Τρομαξα οταν τον ειδα πανω σου.''Με κοιταει και μου δινει ενα γλυκο χαμογελο.



''Σε ευχαριστω για αυτο που εκανες.Δεν προλαβα να στο πω...''Του δινω ενα αληθινο χαμογελο.


''Τουλαχιστον σε εκανα να χαμογελασεις τωρα.Κλερ θελεις να...;''Σταματαει.


''Τι να θελω;''Λεω περιεργει.


''Να..''Ανοιγει τα χερια του.


''Πες το.''Τον πιεζω.Θελω να το ακουσω απο το στομα του.


''Θες να παρω την αγκαλια που δεν σε πηρα εκεινη την στιγμη;''Λεει ντροπαλα.Τελικα ισως να τα παμε κάλα οι δυο μας.


''Ναι.''Αισθανομαι το καψιμο στα μαγουλα μου.Σηκωνεται και ανοιγει τα χερια του διαπλατα.Μπαινω δειλα στην αγκαλια του και εκεινος κλεινει τα χερια του δυνατα γυρω μου.Εχει τοσο μεγαλα χερια που μπορει να με κλεισει μεσα στην αγκαλια του ολοκληρη.Παιρνω μια βαθια ανασα και μυριζω το αρωμα του.Χαλαρωνω σιγα σιγα μεσα στην αγκαλια του.Αισθανομαι ομορφα πολυ ομορφα.Ενα χαμογελο εμφανιζεται στο προσωπο μου και εκεινος το καταλαβαινει.


''Σε ευχαριστω Shawn.''Του ψιθιριζω και βγαινω απο την αγκαλια του αποτομα.Δεν θελω να εχω μπλεξιματα με ενα αγορι που θα τον ζησω μονο μια εβδομαδα.Ξαπλωνω στο κρεβατι μου και γυρναω την πλατη μου προς το κρεβατι του.Ακουω τα βηματα του που μπαινει μεσα στο δωματιο και κλεινει την μπαλκονοπορτα.Ανοιγει την ντουλαπα και τριζει.Ακουω που βγαζει το τζιν.Και μετα  ακουω την ανασα του διπλα μου.Κανω οτι κοιμαμαι και προσπαθω να κρατησω τα ματια μου κλειστα.Ακουμπαει τα μαλλια μου απαλα και ανατριχιαζω.


''Καληνυχτα Κλερ.''Λεει χαμηλοφωνα και πεφτει στο κρεβατι.Τι ηταν τωρα αυτο; Θα μου κανει και χαδακια; Θα τον αποφευγω και θα μεινω μακρυα του.Κοιμαμαι καθως σκευτομαι την μαμα μου να με χαιδευει το κεφαλι.



Ξυπναω με εναν ενοχλητικο θορυβο.Ανοιγω τα ματια μου και βλεπω το Shawn με μια κοντη βερμουδα σκιμμενο κατω απο το κρεβατι.



''Καλημερα.''Λεει κεφατος.


''Μερα.''Λεω ξερα.''Την επομενη φορα κανε περισσοτερη φασαρια.''Λεω ειρωνικα και σηκωνομαι με νευρα απο το κρεβατι.


''Ει χαλαρωσε.Τι σε επιασε τωρα;''


''Με ξυπνησες με τον θορυβο που εκανες αυτο ειναι.''Κραταω τον τονο της φωνης μου σταθερο.



''Εεε δεν το ηθελα αλλα δες και εσυ λιγο την ωρα.''Μου λεει και κοιταω το μικρο ρολοι στο χερι μου δωδεκα παρα δεκα.


''Εεε ενταξει σιγα την ωρα.Τετοια ωρα ξυπναω σηνυθως εγω.''


''Ναι αυτο ομως δεν σημενει οτι εγω δεν θα μπορω να κινουμαι μεσα στο δωματιο.''Ψηλοφωναζει.



''Καλα αστο. Θα παω τωρα να ψαξω για αλλο διαμερισμα.''Παιρνω τα ρουχα μου απο την ντουλαπα και παω στο μπανιο.Χτυπαει την πορτα.''Κλερ...εγω δεν σου ειπα να φυγεις...''Λεει σιγανα.


''Εγω αυτο καταλαβα.''Ανοιγω αποτομα την πορτα του μπανιου.Παιρνω το κινητο μου και βγαινω απο το δωματιο γρηγορα.Δεν θελώ να βρισκομαι κοντα του.Και ναι πρεπει να ψαξω να βρω καποιο ξεναδοχειο ή εστω καποιο ενοικιαζομενο δωματιο.


Ψαχνω εδω και μια ωρα αλλα τιποτα.Εχω καταλληξει να καθομαι σε ενα καφε και να πινω καφε.Ο οποιος ειναι πολυ βαρυς.Το ματι μου ποιανει το απεναντι μαγαζι.Εχει διαφορα ξυλινα πραγματα.Μπαουλα κασετινες και... κορνιζες.Αυτο ειναι. Πρεπει να αγορασω οπως και διποτε.
Η μαμα μου ειχε τρελα με τις φωτογραφιες οποτε εξιπακουετε οτι ειχε και πολλες κορνιζες στο σπιτι.Κορνιζες απο οδοντογλυφιδες πετρες κοχυλια αλλα απο ξυλο δεν ειχαμε.Αφηνω τα χρηματα στο τραπεζι και πηγαινω προς το μαγαζι.Μπαινω μεσα και μια γηραια κυρια μου μιλαει.Αρχιζει και μου δειχνει και κορνιζες και μου λεει οτι ειναι χειροποιητες και οτι ο ανδρας ηταν σκαλιζει διαφορα πραγματα.Κοιταω την βιτρινα απο μεσα και το ματι μου ποιανει απο εξω μια γυναικα.Εχει ξανθα κοντα μαλλια λιγο πιο ψηλη απο μενα και αρκετες ριτιδες στο προσωπο της.Ειναι ιδια η μαμα μου.Ακομα και το περπατημα της.Τρεχω εξω και την πλησιαζω.Την τραβαω απο το μπρατσο και γυρναει και με κοιταει τρομαγμενη.



''Μαμα;''Λεω απελπισμενη.


Λεει κατι στα Ιταλικα και φευγει γρηγορα.Προφανως δεν ηταν αυτη.Αλλα ηταν τοσο ιδια.Γιατι πρεπει να βλεπω ατομα που της μοιαζουν; Ολο αυτο με τρελενει...Καθομαι στο ιδιο σημειο με τα χερια στα ματια μου ενω προσπαθω να καθαρισω τις μουτζουρες που προκαλεσα με το κλαμα μου.


''Κλερ;''Ακουω μια φωνη απο πισω μου.Γυρναω και βλεπω τον Shawn. ΠΕφτω στην αγκαλια του χωρις δευτερη σκεψη.



''Ηρεμισε.''Μου ψιθιριζει στο αυτι.''Παμε πισω στο ξεναδοχειο τωρα.''Με πιανει απο το χερι και με τραβαει προς το ξεναδοχειο.Δεν του μιλαω καθολου νιωθω τελειως ντροπιασμενη και που τον αγκαλιασα και που παντα με βλεπει να κλαιω.Το μισω αυτο και τα δυο βασικα.Δεν συνιθιζουν να με αγκαλιαζουν τα τελευτεα χρονια.Μετα τον θανατο της μαμας μου εγινα αγριμι κυριολεκτικα.Δεν αφηνα κανεναν να με αγγιζει.Μονο μερικα αγορια.Το εβρησκα μαγκια τοτε...



Μπαινουμε μεσα στο δωματιο και βγαινω κατευθειαν στο μπαλκονι.Με ακολουθει απο πισω και πριν καθησω μου πιανει τον αγκωνα.


''Θα μου πεις τι τρεχει επιτελους;''Λεει με στεναχωρω υφος.Δεν θελω να του πω.Τον γνωριζω ουτε 2 μερες και θα του πω την ιστορια της ζωης μου; Ποιος νομιζει οτι ειναι;


''Γιατι να σου πω;Δεν σε ξερω καν. Και δεν σου πεφτει λογος...''Απομακρυνομαι και πηγαινω στην ακρη του μπαλκονιου.


''Κλερ εισαι μια δεκαεννιαχρονη που σπανια χαμογελαει.Ερχεσαι διακοπες μονη και σε πιανω να κλαις αρκετα συχνα.Αυτο δεν θεωρειτε η σηνυθισμενη ρουτινα μια δεκαεννιαχρονης.Ειναι λες και εχεις καταθλιψη.Πρεπει να βρεις το φως.Μια εισαι σκληρη και αυταρχικη και απο την αλλη εισαι το πιο ευθραυστο πραγμα στον κοσμο.Δειξε μου επιτελους τι εχεις εκει μεσα.''Δειχνει την καρδια μου και σηκωνεται και φευγει.Εχει δικιο.



Παντα εχει δικιο.Μπορει να μην τον ξερω καθολου αλλα και παλι με εχει δει οπως δεν με εχουν δει ουτε οι φιλοι μου.Ειναι λες και βλεπει τι εχω απο μεσα μου.Ναι ειμαι το πιο ευθραυστο πραγμα στο κοσμο.Για αυτο το παιζω σκληρη για να μην με σπασουν.Γιατι δεν μπορω να με ξανακολλησω αν με σπασουν.Και συνηθως οποιος με πιανει κοβεται.Και δεν μου αρεσει αυτο.


Τον περιμενω να γυρισει εξω στο μπαλκονι.Ακουω την πορτα που ανοιγει και μπαινω μεσα.


''Shawn ;''Ρωταω γιατι ειναι σκοταδι και δεν βλεπω.


''Ναι.''Λεει ξερα.

''Συγνωμη.''Του λεω και ανοιγω τον διακοπτη.


''Για ποιο λογο;''Ρωταει.


''Που ειμαι ετσι.''


''Ελα εδω..''Ανοιγει τα χερια του για να τον αγκαλιασω.Πηγαινω και τιληγω τα χερια μου στον λαιμο του ενω εκεινος καλυπτει με τα χερια του ολη την πλατη μου.


''Εισαι μικροσκοπικη.''Γελαει δυνατα ενω στηριζει το κεφαλι του στο δικο μου.



''Και εσυ ταιραστιος για μενα...''Γελαω και εγω.''Ποσο υψος εχεις;''


''1.88''Λεει χαλαρα και με σφιγγει πιο δυνατα πανω του.Δεν με πειραζει νιωθω πιο ασφαλης ετσι.


''Κοντος βρε..''Λεω παιχνιδιαρικα και του δινω ενα πεταχτο φιλι στο μαγουλο....