MEET RAVEN BLACK (Published under LIBPC) Available in bookstores nationwide :)

chap 39 "close your eyes"

Seryoso ang chapter nato. Dahil POV ni Raven. Alam niyo naman kung gaano ka emo, kj at seryoso si halimaw. Kaya intindihin niyo nalang. HAHA :D

SORRY SA GRAMMATICAL ERRORS AND TYPOS :D TAMAD ANG AUTHOR MAG EDIT ^__^V

_____________________________________

 

Chapter 39 “close your eyes”

[RISTON’s POV]

Alam kong masakit para kay Raven ang lumayo kay Nami. Alam ko ring mas masakit na alam nyang ako ang magbabantay kay Nami. Masaya ako dahil ako ang magbabantay kay Nami pero kung may choice lang talaga, si Raven nalang sana yung magbabantay sa kanya.

I know this will be hard for the both of them. And this will be hard for me as well.

I think alam ko na kung sino ang may pakana ng lahat ng to. Pero sana…sana.. sana di totoo tong mga hinala ko.

I just have to shut my mouth hanggang wala pa akong ebidensya. Dahil malaking gulo ang mangyayari kung totoo man tong hinala ko.

This is a war between two powerful families.

Sana di magkatotoo tong hinala ko. SANA!!! -,-

**

[RAVEN’s POV]

It’s still 10am in the morning pero sira na sira na ang araw ko. Bagong taon, bagong problema. Arrrg >,< Nagmamaneho na ako papunta sa bahay. Si dad nagpaiwan muna don sa bahay ni lolo.

DAMN! I can’t believe this >,< Ang saya saya namin kahapon yung para bang wala kaming mga problema. And now? Kelangan kong mag sakripisyo. Napahigpit ang hawak ko sa manobela at napapikit ako dahil sa inis. Bakit sa akin pa dapat mangyari ang lahat ng to? Bakit? Why do I have to endure these pains? Bakit di pwedeng lumigaya nalang ako? Ang sama ko ba at pinarurusahan ako ng ganito?

“Shit!” I cussed.

Pagkadating ko sa bahay, agad kong pinuntahan si stupid girl sa kwarto nya and I tried to fake a smile. I don’t want her to think na may problema ako. Ayaw ko siyang idamay. I want to see her happy.

Pagkapasok ko sa kwarto niya, I saw her sleeping like an angel. I can’t avoid to feel sad lalo na pag naiisip kong baka ito na ang huling araw na makakasama ko siya. I will miss every pieces of her. Ang pagsigaw nya, her kisses, her hugs, her voice, her hair, her smile, her laughter and everything.

Linapitan ko siya at ginising. I want to act normal.

Yinugyog ko siya para gumising. Alam kong she’s tired dahil kakadating lang namin galing boracay. Pagod din naman ako pero I don’t want to waste any time. I should treasure the remaining time with her.

“Stupid girl, wake up!”

 

“Aish, pagod ako. Mamaya na please?” She said habang nakapikit pa rin.