Mazhar ve Sevinç o akşam yemeğe çıkarlar. Mazharın aklında ise hep Reyhan vardır. Aslında şimdi sevdiği kadını yani Sevinci hep düşünmesi gerekirken neden onu?
Dalgın dalgın yemeklerini yerler.
Sevinç ise yıllar sonra çıkan Reyhanı Mazhardan nasıl uzak tutarım diye düşünür.
Yemekleri biter ve Mazhar Sevinci eve bırakır. Kendisi ise dışarı çıkar. Biraz gezinir ve o da eve gider.
O akşam Reyhan konaklayacakları otele gider. Her rehber birlikte ve aynı odada kalırken Kenan sevgilisine torpil geçer ve tek kişilik odada kalır Reyhan. Aslında Reyhan için de bu daha iyi olmuştur. Düşünmeye fırsatı olmuş ve ne yapacağını düşünür. Ve bunları düşünürken telefonuna bakar. Çünkü birkaç saattir sessizdedir. Telefonuna baktığında mesaj görür. Mesaj Kenandandır.
Mesaj
"Sevgilim zaman farkı olduğu için ne zaman yazacağımı bilemedim ama görürsen yazarsın artık. İlk günün nasıl geçti birtanem? "
Reyhan cevap verir ama tabiki Mazharı ve onunla yaşadıklarını yazmaz.
Mesaj
" Kenan güzel geçti ama şimdi fazlasıyla yorgunum. Ve torpil de geçtiğinin farkındayım. Gerçekten böyle şeylere gerek yok. Yarın İstanbulu ben gezdiricem turistlerimize... İyi geceler. "
Kenan mesajı görür ve kısa bir cevap yazar.
Mesaj
" İyi geceler... "
Ve gün doğar. Reyhan sabahın ilk ışıklarında hazırlanır ve kafileye gezdirmeye başlar. Camileri bir bir gezerler. Sarayları da gezerler. Gece olur ve sıra sahili gezdirmeye gelir. Gezdirirken bir süre sonra kafile yorulur ve bankları doldururlar. Reyhan da bir banka tek başına oturur ve üşümesine rağmen denizi seyreder.
Yanında ise yani azıcık uzağında bir adam denize taş atıyordur. Sesleri Reyhana geliyor ve Reyhan da bu sesleri dinliyordur.
O adam bankta oturan kadına bakar ve o Reyhan dır. Dikkatlice bakar ve Reyhan olduğunu anlar. Yanına gider.
Mazhar: Affedersiniz, oturabilir miyim Reyhan hanım?
Reyhan: Haiyy korkuttun beni Mazhar. Şeyy ben kalkiyim artık siz oturun...
Der ve ayağa kalkacakken Mazhar kolundan tutar ve onu banka otutturur.
Mazhar: Seninle konuşmam lazım. Neden benden kaçıyorsun Reyhan ?
Reyhan: Ben senden kaçmıyorum sadece... Sadece sana yaşatacaklarımdan kaçıyorum. Seni üzmek istemiyorum.
Mazhar: Neden? Neden o kadar korkuyorsun? Gerçekleri anlat bana. Bak hafızam gitmiş olabilir ama... Ama olsun anlat bana. Sevinci boşver anlat. Merak etme duymayacak o.
Reyhan ağlamaya başlar ve kafasını hayır anlamında sallar. Sonra kafileyle konuşur. Ve otellerine giderler.
Mazhar Reyhanın arkasından bakmakla yetinir ve denize taş atmaya devam eder.
Mazhar: Ah be güzel gözlüm. Kim olduğunu anlatsan bi. Ben güzel gözlüm mü dedim? Neyse...
Ve bu gün de böyle biter.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BU KALP SENİ UNUTUR MU?
FanficBir ReyMaz efsanesi... Yıllar sonra karşılaşan aşıklar acaba yine biraraya gelebilecek mi? Karşılarına almaları gereken onca insan... Yıllar sonraki gerçekler bir bir ortaya çıkacak. Hafıza kaybına uğrayan bir insan aşk ile herşeyi hatırlayabilecek...
