Lovely Demon [NL]

007

Ik sta op nummer  van Paranormaal!
Wow echt niet verwacht.
Enorm bedankt en daarom een stukje. :)
-

Hij noemde me prachtig. Elke keer wanneer ik er aan terug dacht voelde ik een warm gevoel door mijn buik zweven. Wat bedoelde hij ermee? Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat hij het anders bedoelt dan een meisje zou denken. Of ik. Ik ben dat meisje, weet je wel. 

"Ik bedoelde de ketting.."  Zei ik geschrokken nadat hij het had gezegd. Ik had dankjewel moeten zeggen. Dan zou hij door hebben dat ik wel blij met zijn compliment was. Nu leek ik zo'n arrogant meisje, dat geen complimenten wilde.

We hadden na het ketting-moment even gekletst. Die 'even' duurde drie kwartier. Hij had namelijk een afspraak en moest dringend weg. Hij was een half uur te laat vertrokken, want hij had echt geen zin om er heen te gaan. 

En nu ben ik weer alleen. De stilte overtrof me. Het leek haast alsof ik alles had gedroomd, maar de ketting om mijn hals bewees wel degelijk dat het niet zo was. Ik pakte een boek uit mijn kast en begon te lezen. Puur om tijd te doden, maar ik kon op de een of andere manier niet echt in het verhaal komen. Elk woord zag er anders uit en gleed niet naar mijn hart, wat woorden normaal zouden doen. Ik besloot het boek weg te zetten en muziek te luisteren. En te dromen natuurlijk.
Muziek was niet goed voor me. Ik denk dat over verschillende dingen en uiteindelijk blijkt dat ik hetzelfde liedje 100 keer heb geluisterd. Het had ongeveer het zelfde effect als de nacht op me. Vreemd toch?

Ik droomde over Péedh en ik. Samen in het bos, wandelend door de madelieven die onze voeten streelden, terwijl we onze schoenen achter ons gooiden. De zon zou in onze huiden branden en onze vriendschappelijke gestoei zou overgaan in een schattig vriendje-boven-vriendin geval. Ja, ik ben het met je eens. Mijn dromen met Péedh waren nou eenmaal cliché. Misschien komt dat omdat ik hem (nog maar) pas kende. In mijn dromen, eindigden we bijna altijd in een kus. We zouden verstrenge- 

Mijn beltoon verstroorde mijn gedachtes, waardoor ik boos opnam. "Ja hallo? Met wie spreek ik?" Snauwde ik. En op dat moment dacht ik aan mijn gedachtes. Wat als dit Péedh was?
"Hallo, niet zo bijdehand. Je doet stoer met je telefoon, maar in het echt ben je niks. Vooral zonder die gast van je." Snauwde David nu terug en ik voelde hoe mijn hersens in paniek raakten. 

Gauw zette ik de telefoon uit.

Op de een of andere manier kwamen de woorden van David hard aan. De waarheid was hard en ik wist zonder twijfel dat hij de waarheid sprak. Zonder Péedh zou ik een zwak lammetje zijn geweest. Nu al. Wat moet ik zonder Péedh?

Vote/stem aub! ^^