Ik slikte en probeerde Péedh aan te kijken, maar iedere keer ontweek hij mijn blik. "Laat maar, Ik had geen contact met je moeten opnemen. Je vind me nu vast een verschrikkelijk monster.." En daarbij stond hij op, pas toen hij 1 stap verder was ontdooiden mijn spieren. Gauw liep ik naar hem toe en sprong een stapje voor zijn voeten zodat hij me wel moest aankijken. Inplaats van wachten op een paar woorden, gaf ik hem gelijk een knuffel.
"Zeg dat alsjeblieft nooit meer. Je bent geen monster en al helemaal niet afschuwelijk." Mompelde ik tegen zijn borst (Omg, die is echt gespierd!) aan en haalde daarna met moeite mijn armen van hem af terwijl ik een paar cm afstand nam. Péedh schoof verlegen het haar voor zijn ogen weg en daardoor zag ik zijn (BEIDE) mooie, groen-grijze ogen weer verschijnen. "Heb ik het woord afschuwelijk gebruikt? Volgensmij zei ik toch echt Verschrikkelijk." Mompelde hij eigenwijs waardoor ik met mijn ogen rolde. "Leuk voor je, maar je bent het beide niet." Ik trok hem daarna aan zijn pols mee naar mijn kluisje zodat ik mijn jas in mijn tas kon doen en naar gym kan gaan.
"Ik heb gym." Jammerde ik en draaide me om naar Péedh terwijl ik het blauwe kluisje dicht deed. Péedh draaide behendig met zijn ogen en deed zijn jas dicht. "Niet zo klagen, zeurpiet. Laten we gaan, Anders kom je te laat." Zei hij op een vaderlijke toon. Nu was het mijn beurt om met mijn ogen te draaien.
~
Ik kwam er jammer genoeg pas 1 minuut voordat de les begon, achter dat ik mijn gymspullen vergeten was. Péedh wilde daarom dus zo graag mijn 'gym'tas vasthouden. Ik slaakte een zucht terwijl we naar het juiste gymlokaal liepen. Nou, Eigenlijk liep Péedh en sleurde hij me mee omdat ik me wilde verstoppen in de wc..
"We zijn er." Mompelde ik en strompelde naar binnen terwijl ik naar Péedh zwaaide. "Doeeeei."
"Wat Doei?" Zei hij gekwetst en vormde een pruillip. "Ik ga mee hoor."
Ik trok mijn wenkbrauwen omhoog want het duurde even voordat het kwartje uiteindelijk viel. Niemand kon Péedh natuurlijk zien, behalve ik; dus er is geen probleem. "Okey dan. Maar je moet me wel helpen met een smoesje."
"Zeg gewoon dat je ziek bent."
Ik slaakte een zucht en keek hem aan om zijn blik af te lezen, wat me voor de ikweetniethoeveelstekeer niet was gelukt. "Kunnen anderen je horen?" Vroeg ik zacht en sloeg mijn ogen neer terwijl we extra langzaam liepen, aangezien we nog maar 10 meter verwijderd van de leraar waren en we nog even wilden praten.
"Nee.. Alleen jij. Je bent echt de enige mens op aarde die me kan zien of horen. Maar er zijn soms natuurlijk uitzonderingen."
Ik knikte en wist niet echt te beschrijven hoe ik me voelde. Het was in iedergeval heel appart. Hebberigheid? "Wat zijn de uitzonderingen? Zijn er toch mensen die je kunnen zien?" Vroeg ik snel terwijl Péedh kuchte. Je weet wel, zo'n kuch voor aandacht.
"Ga jij maar eerst even naar die docent van je, voordat je ook nog Te Laat wordt opgeschreven. Ik leg het daarna wel uit." Zei hij gauw en gaf me een bemoedigend duwtje.
Nadat ik de docent had verteld dat ik last had van buikpijn had hij direkt medelijden met me en gunde hij me een plekje op de houten bank, in de berging. Ik wachtte tot Péedh naast me kwam zitten en daarna slaakte ik een zucht. "Nu nog 2 uur zitten."
Aan de andere kant heb ik best veel geluk, ze deden in deze gymles namelijk Judo. Ik heb echt een hekel aan judo, Het vast grijpen enzo.. bah. Péedh dacht blijkbaar hetzelfde. Een soort van tenminste..
"Leuk dit." Zei hij met zijn neus opgehaald terwijl hij een grijns onderdrukte door op de binnenkant van zijn linkerwang te bijten. "Ik zou het toch leuk gevonden hebben als je mee deed." Ik giechelde verlegen en keek toe terwijl Amy me steeds weer rare blikken toe wierp. Amy is het blondste (2 betekenissen) en populairste meisje van de school, elke jongen heeft oog voor d'r maar ik walgde van haar. Ze vraagt altijd om zoveel aandacht en ramt door tot ze heeft wat ze wil, maarja. Sommige mensen zijn nou eemaal zo. Ik geloof dat de meeste mensen van de school, die mensen, als Amy, de populaire noemen. Bullsh!t.
De gymles viel erg stroef maar samen met Péedh maakte ik er een leuke zit-les van. Ook leerde ik hem beter kennen. Hij is in 1998 geboren en zijn lievelingskleuren zijn net zoals die van mij zwart en rood.
"Zo, beste leerlingen! Jullie mogen gaan, maar vergeet volgende les NIET jullie buiten schoenen mee te nemen, we gaan buiten joggen!" Schreeuwde de leraar fanatiek en de leerlingen maakten vlug dat ze weg waren, terwijl de leraar vrolijk op zijn fluitje blies. Péedh en ik maakten natuurlijk ook dat we zo snel mogelijk weg waren, uit de gymhel. Wie wilt er nou bij die man blijven?
"Ben je uit?" Vroeg Péedh aandachtig toen we buiten waren. Ik knikte opgelucht. "Ja. Eindelijk weekend.." mompelde ik en sloeg mijn tas om mijn rug terwijl we naar buiten liepen. Mijn fiets had ik voor het gymgebouw gezet zodat ik makkelijk weg kon. "Ik pak mijn fiets, het is in de fietsenstalling. Kan je wachten?" Vroeg hij en ik knikte. Nadat ik mijn fiets van het slot had gehaald wachtte ik hem op bij de fietsenstalling. Na enkele secondes kwam hij aanfietsen. "Waar gaan we heen?" Vroeg ik glimlachend omdat een leerling bijna tegen hem aanfietste. Het is verwarrend dat andere hem niet kunnen zien/horen, maar aan de andere kant ook weer een voordeel voor mij.
"Naar je huis."
"Mijn huis?"
"Jep"
"Samen..?"
"Jaaaha. Ik ben vaker naar je huis geweest hoor."
Ik slikte. Vaker? Dit was best genânt. Had Péedh me eerder gezien of beter gezegd; GESTALKT ?!
"Stalker." Zei ik snel en moest wonderbaarlijk veel moeite doen om een zenuwachtige lach te onderdrukken. Daarna fietsten we door, naar mijn huis. Eigenlijk vond ik het niet zo erg denk ik.. Maar Is dit eigenlijk wel een goed idee? Ik ken Péedh maar net. Misschien is hij een verkrachter? Of moordenaar? Ach, het zal wel niet..
~
2e deel!
Ik hoop dat jullie het leuk vinden, ghehe. :3
In het Volgend hoofdstuk zal er een stukje uit de Pov van Amy zijn, Dat leek me wel interresant.
Bedank voor de lieve reacties.
Sorry dat dit hoofdstuk nogal saai was, ppl x
JE LEEST
Lovely Demon [NL]
ParanormalDamiana (ik-figuur) is een 16-jarig meisje dat op de middelbare school zit. Ze kan niet goed omgaan met haar ouders en doet daarom dingen die tegen haar gezondheid gaan. Op een bijzondere schooldag veranderd alles. Ze ontmoet iemand die meer voor ha...