Lovely Demon [NL]

004

"Gaaf." Zei hij kort. "Maar 'k ben hier al een keer geweest. Je slaapt hier samen met je moeder en zusje, Wat vind je ervan?"

Ik was van mijn stuk gebracht. Hij weet al enorm veel voor iemand die ik maar een dag kende. Het was vreemd, maarja. Deze hele dag was vreemd en eigenlijk vind ik 't best leuk, want anders had ik Péedh niet ontmoet.

"Ja.. Gewoon. Maar we gaan binnenkort verhuizen, dus daar komt verandering in." Kondigde ik blij en enthousiast aan. Eindelijk. Ik zou eindelijk een eigen kamer hebben, mèt privacy en dan zou ik vrienden kunnen meenemen! Niet dat ik er veel heb ofzo, maar alsnog. Ik kan echt niet wachten!
Ik huppelde naar de trap en liep naar beneden met Péedh achter mijn hielen. Die kneus denkt zeker dat ik vergeten was om hem cake te voeren. So not.

Ik liep door naar de keuken en vond daar de cake die ik nodig had; een grote Oma cake. Ik pakte de cake en legde het op een bord. Ik wist op de een of andere manier dat hij verbaasd zat toe te kijken.

Ik draaide me om en grijnsde naar hem. Voordat hij een vraag kon stellen, propte ik een plakje cake in zijn mond. Hij bukte voorover, maar kauwde er wel op. "Oh my..."
Ik giechelde en keek toe. Hij knipperde en at verder. "Het is best.. Lekker." Zei hij lachend en ik knikte. "Ja." Zei ik zacht, met de hoop dat mijn vader me niet hoorde. Wat weer eens slechte hoop was, want blijkbaar had hij het wel gehoord.

"Zei je iets Damiana?" Vroeg mijn vader met een harde stem, terwijl ik mijn wangen rood voelde worden. "Nee!" Riep ik gauw terug en Péedh keek me grinnikent aan. Hij pakte een tomaat uit het mandje dat links van me stond en hield het langs mijn hoofd. "Ik zie geen verschil, qua kleur." Zei hij, terwijl hij een lach onderdrukte. Ik onderdrukte mijn lach ook en voelde hoe mijn onderlip trilde. Gauw trok ik hem mee, naar buiten.

"Dat was net op het nippertje." Zei ik zacht. En ik keek naar mijn witte sokken, die nu waarschijnlijk zwart aan de onderkant zouden worden, omdat ik op mijn sokken in de achtertuin stond.

"Er zou niks ergs kunnen gebeuren zijn. Het ergste wat zou kunnen gebeuren, was dat hij je liet controleren of je niet gek was, aangezien je in jezelf praatte." Zei hij snel en hij haalde een hand door zijn warrige haar. Sexy. Péedh was eigenlijk best knap. Best heel erg. Zijn huid was bleek en zijn ogen spraken woorden die niemand kon begrijpen. Zijn haar was ravenzwart en zijn uitstraling was mysterieus. Eng. Oh en Ik-val-jou-niet-lastig-dus-val-mij-ook-niet-lastig. En sexy natuurlijk.

"Lukt het met staren?" Vroeg hij grijnzend, terwijl hij zijn handen in zijn broekzakken stopte. Ik bloosde en keek weg, naar een boom. Wat een mooie boom.

"Mag ik je nummer?" Vroeg Péedh terwijl hij de fijne stilte onderbrak. Ik keek op en voelde dat ik weer begon te blozen. Niemand had ooit mijn nummer gevraagd. Geen kind, geen ouder, geen familielid, geen meisje, geen jongen. Ik knipperde even, waardoor ik doorhad dat ik hem weer aanstaarde. "Waarom?" Vroeg ik ademloos en Péedh grinnikte. "Omdat we dan kunnen appen." Zei hij met een 'dûh-toon'.

Ik draaide met mijn ogen en onderdrukte een glimlach. "Ik ken mijn nummer niet uit mijn hoofd.." Zei ik awkward en Péedh zuchte. Sh!t ik moet mijn nummer echt een keer uit mijn hoofd leren..
"Maakt niet uit, ik krijg je nummer toch wel." Zei hij vlug en kneep in mijn wangen met zijn beide handen. Hoe zou hij mijn nummer krijgen? En omg hij knijpt in mijn wangen!
Ik wilde hem wegduwen door paniek en voelde flink getrainde spieren door zijn shirt heen. Péedh grijnsde weer en liet me los. "Ik moet gaan, doei Damiana. Tot straks, op app!" Riep hij en liep snel weg, naar zijn fiets. Geloof ik.

Ik voelde zijn handen nog steeds op mijn wangen. De elektriciteit die door me heen schoot. Zijn grijns en lach, de manier hoe hij kijkt.

Ik mis hem nu al.
~ ~ ~
Het is bijna tien uur in de avond en ik ben eindelijk met mijn huiswerk klaar. Nu kan ik eindeloos van mijn weekend genieten, zonder dat ik zit te stressen voor school. Beter ook, ik moet hier echt een gewoonte van maken.
Ik dacht terug aan mijn dag en gelijk zag ik péedh voor me. In gedachte natuurlijk. Was hij maar echt voor me! Dan voelde ik me niet zo eenzaam op dit moment.
Mijn ouders zijn werken en mijn zusje logeert bij een vriendin van haar. Ik ben dus allee-

Piep piep-Piep piep

Ik haalde mijn telefoon te voorschijn en het eerste wat ik dacht was "OMG Péedh!", maar jammer genoeg was het Péedh niet.
Toen ik whatsapp opende, was ik namelijk ineens in een groep gedumt. Ik klikte op de groepsnaam, wat "In jezelf praten is swag" was. Ik voelde me rood worden, van woede en schaamte. Ugh wie heeft dit gedaan! Ik praatte tegen Péedh, maar hun kunnen hem natuurlijk niet zien..
En ha-ha. Alsof ik het niet wist. Amy en haar volgers waren de deelnemers, maar niet alleen hen, ook Xander en David en hun vrienden.

Amy: HAHAHA Hoi schatje Demi
Sophie: AHAHAH schatjeee!
Clara: Reageer dan lieverd HAHA!

Ugh. Sophie en Clara zijn echte meelopers. Zonder Amy zijn ze niks en daarom zijn ze altijd met Amy.

David: Omg, Amy. HAHAHA.
Amy: Heb je leuke denkbeeldige vriendjes gemaakt?
Sophie: Reageer dan!
Amy: Of mag je niet van ze reageren?

Ik keek woedend naar mijn iPhone terwijl mijn vingers trilden van woede, angst en schaamte. Ik zou sowieso niet kunnen typen.

Xander: Ieew waarom zit ik in een groep met damiana ???
David: jaa idd
Amy: Dan kunnen we dr makkelijk met zn allen grijpen.
Sophie: Ze leest gewoon mee omg!
Clara: Omg reageer dan!
Damiana heeft de groep verlaten.

Ik had de groep verlaten. Misschien was dat wel beter, eindelijk ru-
Piep - piep.
Ik keek op mijn telefoon en tot mijn verbazing stond er dat ik weer bij de groep was toegevoegd.

Damiana is aan de groep toegevoegd.
Amy: verlaten doen we niet schatje!
Sophie: idd
Clara: Praten wel!
Damiana: Laat me met rust!
Damiana heeft de groep verlaten.

Damiana is aan de groep toegevoegd.
Amy: Nee schat ik wil vrienden zijn.
Sophie: Ja, begrijp het eens een keer.
Damiana: En stop me niet steeds in de groep!
Damiana: Ik ga er nirt coor nieta uit!

Shit ik kon bijna niet typen door de trillende vingers.. Wat moet ik doen? Ik zag hoe mijn vingers trilden en dat kon je dus ook aan de zin zien.

Amy: Leer eens typen!
Damiana: Ik ga er niet voor niets uit!*
Sophie: HAHAHA AMY
Clara: HAHAHAHA
David: Elke keer dat jij eruit gaat, stoppen wij je er weer in!
Xander: HAHAHAH we leren dr haar lesje wel.
Xander: Les 1: niet in jezelf praten.
Amy: HAHAHAH

Ik vergendelde boos mijn telefoon en begroef mijn gezicht in mijn handen. Wat moet ik doen? Ik pakte een chocolaatje uit mijn snoepvorraad en at het op. Mijn vingers begonnen al minder te trillen. Waarom deden ze dit?
Tot mijn verbazing hoorde ik mijn telefoon weer piepen. Ik wilde niet meer kijken.. Laat ze maar. Ik ging onder de deken liggen en hoorde mijn telefoon 4x achter elkaar piepen. Ik zuchtte en haalde mijn telefoon tevoorschijn. Met tegenzin opende ik whatsapp.

Xander: Baby!
Xander: Zit je nu te janken ofzo?
Amy: AHAHAHAH
David: Ja wat moet ze anders?
Xander: ik pak je op school wel aan
Amy: Ja, en ik ben ook nog lang niet klaar met je.
Amy: h0er!
Damiana heeft de groep verlaten.

Gelukkig voegten ze me daarna niet meer toe. Nou ja, gelukkig.. Ze zouden iets met me flikken. Op school.

Ik voelde me langzamerhand moe worden door mijn gepieker en viel na enkele seconden in slaap.

~

IK BEGIN WEER MET UPLOADEN.
Jaja mensen.
Mijn laptop is weer eens kappot.
Maar kijk! Ik typ nu op mijn mobiel.
Ik schrijf verder met 2 votes :D

#LateUpdate
Loveeee