My name is not my story (Louis Tomlinson)

deel 27

Oké dit deeltje is voor noorgrimberg omdat haar reactie me blij maakte :)

Ik hoop dat jullie em een beetje leuk vinden. Echt super sorry dat ik zo lang niet geüpdatet heb, maar er is zoveel aan de hand de laatste tijd... Ik probeer sneller te zijn, maar dat gaat nu eenmaal niet altijd. Ik heb ook geen idee waar ik heen wil met dit verhaal en soms denk ik eraan om er gewoon mee te stoppen, maar ergens wil ik ook gewoon verder gaan weet je. Het is gewoon lastig enzo... Dus als je leuke ideeën heb please tell mee!!! Ik ben bereikbaar via Twitter (@JustMe_JustNina) of je kunt gewoon een reactie hier achterlaten. Ik heb ook KIK enzo dusjaa... Ik loop echt een beetje vast met het verhaal dus kan jullie hulp goed gebruiken.

Nogmaals sorry dat jullie zo lang moesten wachten en dan ook nog eens zo'n kort crappy deel krijgen. Sorry sorry sorry... :(

-xonina

-jane's pov-

Ik heb het ze verteld, ik heb ze over mijn verleden verteld en hoewel de meiden erg goed reageerde waren de jongens nogal stil. Na 5 minuten sprak Louis. "Waarom heb je me niks verteld?" Vraagt hij me, pijn duidelijk in zijn ogen te zien. Ik kijk naar de vloer en haal mijn schouders op. Louis staat op en loopt naar me toe. "WTF Jane, je bent verkracht, maar je denkt niet dat je vriendje dat zou moeten weten!" Ik duik ineen. Liam legt zijn hand op Louis' schouder. "Je maakt d'r bang..." Zegt hij maar Louis onderbreekt hem. "Dat kan me geen fuck schelen!" Schreeuwt hij. Ik sta op met tranen in mijn ogen en loop de deur uit, de donkere nacht in.

Ik loop extra langzaam weg van het huis, in de hoop dat Louis, of iemand anders, achter me aan komt. Maar niemand neemt de moeite.De tranen lopen over mijn wangen terwijl ik naar Nate's huis loop. Hij is de enige die mij begrijpt en mij kan troosten. I klop op zijn deur en de lichten gaan aan. Een slaperige Nate doet de deur open en hij glimlacht naar me, maar zou gauw hij mijn tranen ziet verandert zijn blik naar bezorgt en zonder iets te zeggen trekt hij me naar binnen. Hij sleurt me mee baar de woonkamer en gaat op de bank zitten. Hij zet mij op zijn schoot en begint zachtjes over mijn rug te aaien en ik druk mijn hoofd tegen zijn borst aan.

"Sssssh baby girl, wat is er gebeurt." Fluistert hij zachtjes in mijn oor. Snikkend vertel ik hem wat er gebeurt is en over dat er niemand achter me aan kwam.

"Ik voel me gewoon zo... Zo, alsof ik er alleen voor sta. Ze namen niet eens de moeite weetje, alsof ik het gewoon niet waard ben!" Zeg ik en Nate geeft me een kus op mijn wang. "Je bent het wel waard en ze zullen zich dat gauw genoeg realiseren. Waarom trek je niet gewoon een tijdje bij mij in, gewoon om hun te laten voelen hoe het zonder jou is." Ik knik. Nate en ik besluiten meteen mijn spullen te gaan pakken want Sarah en Celine zijn toch bij de jongens.

Een paar uur later zijn al mijn bezittingen ingepakt en zijn we weer bij Nate thuis. Niemand heeft nog de moeite genomen om me te bellen... Ik snap het gewoon niet. Nate zegt dat ik in de extra slaapkamer mag slapen, maar ik heb een knuffelmattie nodig en nu lig ik dus naast Nate in bed. Langzaam glijd ik weg in een droomloze slaap, veilig in Nate's armen.

----------------------------------

-Louis' pov-

Met tranen in d'r ogen rent Jane de deur uit. Langzaam ga ik weer zitten. De jongens schudden hun hoofd en Sarah en Celine kijken me geshockt aan. "Ik ga achter d'r aan." Zegt Zayn, maar ik pak zijn arm vast. "Nee laat d'r, ze moet even afkoelen. We besluiten maar te gaan slapen en dan de volgende dag naar Sarah toe te gaan.

-----next day-----

Ik sta met de jongens en Celine en Sarah voor hun appartement. We waren vroeg opgestaan zodat ik het goed kon maken met Jane. Sarah opent de deur en langzaam stommelen we naar binnen. Het appartement ziet er leger uit als dat ik me kon herinneren. Sarah kijkt even rond en rent opeens naar Jane's kamer.

"Z-ze is weg!" Zegt ze als ze Jane's kamer weer uit komt. "Wat?" Zeg ik. Ze is weg? Waar is ze naartoe! Ik grijp naar mijn telefoon en draai haar nummer.

"Met Jane?" Hoor ik haar zachte stem zeggen.

"Waar ben je!?" Vraag ik meteen ik hoor haar zuchten.

"Wie is dat aan de telefoon?" Hoor ik een jongens stem, mijn ogen worden groot.

"Wie is dat." Vraag ik half grommend.

"Niemand." Zegt ze zinder emotie.

"Godverdomme Jane! Wtf ben je aan het doen, ga je vreemd!? Heb je seks met hem gehad." Val ik tegen haar uit en ik zie de jongens naar me kijken. Liam schudt zijn hoofd.

"Louis... Wtf denk je dat ik ben? Een fucking hoer ofzo!" Schreeuwt ze terug. Ik hoor wat gestommel en dan klinkt opeens die jongensstem.

"Moet jij eens ff goed luisteren, ze is geen hoer en ik heb geen seks met d'r gehad. Jij moet echt eens ff normaal doen. Je moet blij zijn dat ze je niet dumpt. Jij bent degene die haar moet steunen en inplaats daarvan loop je tegen d'r te schreeuwen. Denk je dat het voor haar leuk was om verkracht te worden!" Ik hoor het zachte gesnik van Jane op de achtergrond en ik laat mezelf zakken op de bank.

"I-ik het spijt me, m-mag ik Jane spreken alsjeblieft." Zeg ik smekend. Ik hoor weer wat gestommel en dan komt Jane weer aan de telefoon.

"Jane, het spijt me echt waar. Ik hou van je en ik was geshockt. Jane please je betekent echt alles voor me!" Zeg ik en ik hoor haar snikken.

"Ik hou ook van jou, maar ik heb gewoon wat afstand nodig." Zegt ze en mijn hart breekt in tweeën.

"M-maak je het uit met me?" Vraag ik zachtjes en ik voel de tranen opkomen. Harry komt naast me zitten en wrijft zachtjes over mijn rug.

"Nee! Het is gewoon, ik heb wat afstand nodig kay? Ik blijf gewoon een tijdje hier, weg van al het hectische gebeuren enzo. Gewoon even rust... Kun je tegen Sarah en Celine zeggen dat ik alles wat ik moet regelen regel en hun de informatie doorstuur? Ik hou van je Louis, please val niet voor iemand anders, ik heb gewoon wat tijd nodig om na te denken."

"Ik zal op je wachten, ik hou van je Jane." En dan hangt ze op. Ik weet niet waar ze is en wat ze aan het doen is. Ik leg mijn hoofd in mijn handen en Harry geeft me een zijwaartse knuffel. Ik ben zo stom geweest!